Een landgoed is nu eenmaal geen pretpark

Te Nuijl gaat in op de opmerkingen die het Dalfser gemeenteraadslid Ad Wevers onlangs maakte over afsluiting van het landgoed voor fietsers. Hij bestrijdt dat er wat is veranderd. Het enige wat er is veranderd zijn de rode stickers met het symbool ‘verboden voor fietsers‘. ‘Om nog eens nadrukkelijk aan te geven: hou je aan de regels.‘ Hij ontkent niet dat op de openstellingsborden alleen de toegang voor motorrijtuigen, bromfietsers en paarden expliciet wordt verboden, maar wijst meteen wel op een zin daaronder: ‘geen dieren verontrusten‘. Het landgoed wil de druk op flora en fauna niet verhogen. Fietsers in het bos verjagen de herten, die links en rechts wegstuiven en het risico lopen onder de trein of een auto te komen. De rentmeester van Rechteren weet intussen als geen ander dat van heinde en ver groepen fietscrossers komen om dwars door het Rechtersense bos te gaan. En niet alleen met crossfietsen, maar ook crossmotoren wordt door het bos gejakkerd. Degenen die dat doen, schromen bovendien niet om borden - é zeventig euro - weg te halen, alsof ze er dan wel mogen komen. Daarnaast noemt Te Nuijl de rotzooi die met name fietsers achterlaten. ‘Elk jaar gaan we met zo‘n twaalf man langs de paden om de rotzozoi op te ruimen, ook al zijn we geen kantonniers. Papiertjes van big macs en flesjes en terwijl de fietsers langskomen flikkeren ze nog de rotzooi weg.‘Maar rentmeester Te Nuijl wil ook weer niet de indruk wekken dat hij een hekel aan fietsers heeft. Mooi toch dat mensen met zoveel plezier het fietspad langs de Rechterensedijk nemen, vlak langs de kasteeltuin? En door zijn toedoen is langs de Diezerstraat een openbaar fietspad gekomen, over grond van het landgoed, maar overgedragen aan de gemeente. Fietsen over het landgoed gebeurt dus toch wel, al is het niet over de bospaadjes. Binnenkort heeft hij een gesprek met de Toerclub Dalfsen. Maar hij blijft erbij: fietsroutes maken is geen taak van het landgoed. ‘Het is geen pretpark, het is een landgoed. Dat heeft te maken met de natuur, de flora en de fauna.‘Maar al bij al heeft het landgoed op basis van de Natuurschoonwet wel vijftig kilometer paden opengesteld voor wandelaars, met of zonder (aangelijnde) hond. En hij houdt vast aan het overheidsbeleid, dus ook het provinciaal beleid, waarin stiltegebieden hoog genoteerd staan.Niet zelden spreekt hij overtreders op het landgoed aan, maar ze echt weren is moeilijk. Met name crossmotoren hou je niet bij met een auto. Was er vroeger nog veldpolitie actief. Dat is ook voorbij. ‘Qua overheidstoezicht is er niets.‘