Door Roeland van Vliet - GOES - Vijf gekneusde ribben, een scheurtje in een kuitspier en vele schaafwonden. Dat is wat de Goese mountainbiker Ruth van Prooyen heeft overgehouden aan de Transalp Challenge, een zware meerdaagse mountainbikerace. "Maar ik heb hem uitgereden en daar ging het om."Van Prooyen (29) was samen met plaatsgenoot Eelco Mosselman (27) ruim een halfjaar in training om aan de Transalp Challenge mee te doen. Minstens één keer wilden ze het gedaan hebben: in acht dagen met de fiets de Alpen over, van Zuid-Duitsland naar het Gardameer. Ze hebben het geweten. Mosselman: "We wisten dat het zwaar zou worden, maar zo zwaar... nee, dat niet."
De eerste etappe van Mittenwald naar Imst ging nog wel. "Die dag werden we 166e, dat was achteraf onze beste prestatie", vertelt Mosselman. Daarna werd het alleen maar zwaarder voor de Goesenaren. Van Prooyen: "Er zaten stukken parcours bij waarop je drie uur achter elkaar moest klimmen. Dan reed je constant met het lichtste verzet. Daar hadden we niet echt op getraind. En er waren afdalingen van meer dan twintig procent. Dan moest je zo goed als je kon de stenen en de gladde boomwortels ontwijken. Soms was het echt heel gevaarlijk." Hoe riskant het Alpenavontuur was, ondervond Van Prooyen aan den lijve. Tijdens de vierde etappe sloeg hij over de kop in een afdaling. "Dat was op een grindpaadje. We reden met zo'n veertig é vijftig kilometer per uur naar beneden toen het gebeurde. Ik vloog over mijn stuur, landde op mijn rugzak en rolde verder naar beneden. Ik mag echt van geluk spreken, want ik bleef vlak voor een afgrond liggen, terwijl mijn fiets in het ravijn stortte."
Mosselman zag het allemaal gebeuren. "Hij had wel dood kunnen zijn." Hij belde vervolgens de ambulance (op de motor) en de artsen lapten Van Prooyen weer op. "Op dat moment zaten we niet ver meer van de finish. Het was nog ongeveer twintig kilometer, grotendeels over asfalt. Ik mocht meerijden met de auto, mits ik de volgende dag weer zou opstappen. Dat heb ik dus gedaan, maar ik kreeg daarvoor wel een tijdstraf van vijf uur. Maar dat maakte niet uit. We gingen toch al niet meer voor het klassement, als we het Gardameer maar haalden", aldus de gevallen Goesenaar.
Overwinning
De laatste vier etappes waren zodoende nog zwaarder. Mosselman: "Ik heb nog nooit iemand zo pijn zien lijden op de fiets. Ik heb hem constant opgepept, ik moest hem er doorheen slepen. Hij wilde de race ook wel uitrijden, maar hij wist gewoon niet hoe. Dat hij toch doorging, is een overwinning op zichzelf." Van Prooyen: "Met name in de zesde etappe zat ik met de tandjes op elkaar en met de tranen in mijn ogen. Ik heb vaak genoeg gedacht: nu stop ik. Ik kon door de gekneusde ribben nauwelijks ademen. Ik had soms maar de helft van de lucht die ik normaal heb." Uiteindelijk bereikte het tweetal Riva del Garda aan het Gardameer. Toen kregen ze ook het begeerde finishersshirt, hét bewijs dat ze de zware beproeving hebben doorstaan.
Ondanks alle malheur noemen beide Goesenaars de Transalp Challenge 'een geweldige ervaring'. "Het was een mooie tijd, alleen besef je dat pas als je weer thuis bent. Je hebt er in één keer een familie van zevenhonderd man bij. Alle nationaliteiten hielpen elkaar ook, daar kunnen ze in de wereld nog wat van leren", zegt Mosselman.
Zouden ze het nog een keertje willen doen? "Ja", antwoordt Mosselman resoluut. "Maar dan wel met Ruth. Hij is de enige die ik weer een keer zo gek krijg."
Bron: BN/DeStem
