Sven Nys moest, net als Filip Meirhaeghe overigens, vanop de vierde rij starten. Overeenkomstig zijn plaats op de wereldranking. Alleen Roel Paulissen stond op de eerste rij. De Limburger nestelde zich meteen in de kop van de koers, en nam op het einde van de eerste ronde zelfs de leiding. Overmoedig, zo bleek, want hij zakte snel terug en werd in de derde ronde zelfs gepasseerd door Sven Nys. Uiteindelijk eindigde hij 19de. Teleurstellend want hij werd vooraf bij de medaillekandidaten getipt. 'Dit was geen mountainbikeparcarours', verklaarde Paulissen achteraf. 'Amper hoogteverschil. Trouwens, ik was niet de enige mountainbiker die er zo over dacht. Kijk maar naar Kessiakoff, winnaar van verschillende wereldbekerkoersen. Of Hermida. Het verwondert mij niet dat Sven zo goed presteert hier. Hij is een talent, dit was iets voor hem en de hitte viel al bij al nog mee.' Het was biezonder heet bij de start. Drie vierde van het peloton meldde zich in koelvesten. Ook de Belgen. Maar gaandeweg schoven er wolken voor de zon en viel de temperatuur een paar graden terug. Onderweg dienden de koelvesten niet meer bovengehaald. Sven Nys startte als 35ste maar halverwege de eerste ronde hing hij al 20ste. Hij bleef stelselmatig oprukken tot hij aansloot bij een groepje dat voor brons reed. Bijna twee ronden lang reed Nys mee voor brons maar toen de Zwitsers Schurter en Sauser in de voorlaatste ronde versnelden moest hij toch de rol lossen. Bij het ingaan van de laatste ronde reed hij op een zevende stek, maar twee renners gingen hem nog voorbij, en hij werd uiteindelijk negende. 'Krampen', zuchtte Nys achteraf. 'Uitdrogingsverschijnselen. Bij het ingaan van de zesde ronde probeerde ik even, maar de Zwitsers namen over en ik had meteen door dat ze zich tot dan hadden weggestoken. Bovenop de klim voelde ik achteraan mijn bil de krampen opzetten. Laat mij vanop de eerste rij starten en in ander weer en ik doe mee voor het podium. Maar je hoort mij niet klagen. Een jaar geleden viel ik van mijn fiets en nu had ik uitzicht op brons. Ik ben meer dan tevreden over mijn wedstrijd.' Waarop hij de steven wendde richting Isabelle en Thibaut, in China op vakantie. Filip Meirhaeghe kwam nooit in het stuk voor. Hij draaide rond de 35ste à 40ste plaats toen hij werd gemaand af te stappen. 'Ik had me nochtans voorgenomen de koers uit te rijden', aldus de zilveren medaille van Sydney. 'Maar ze deden mij afstappen. Het was gewoon mijn dag niet. Ik was rotslecht. Ik kon in het begin niet opschuiven en toen de posities min of meer waren ingenomen, kon ik niet meer mee. Niks kracht in mijn benen. De reden? Ik zou het niet weten. Ik had niet de indruk dat het door de warmte kwam. Gewoon een slechte dag.' Julien Absalon verdedigde met succes zijn olympische titel. Hij plaatste al in de tweede ronde een demarrage en de rest zag hem pas in de douches terug. Ietwat verrassend werd ook de tweede plaats bezet door een Fransman. Jean-Christophe Peraud, een ploegmaat van Absalon, is er al 31 en kan weinig sprankelende resultaten voorleggen. Twee jaar geleden kwetste hij zich wel: bij een val kreeg hij zijn stuur in de lever. Gisteren was hij de Zwitsers Schurter en Sauser, de grote uitdagers van Absalon, te snel af. Walter Wauters
www.sportwereld.be
Twee ronden lang had Sven Nys uitzicht op brons, maar dan kreeg hij de logische klop van de hamer. 'Laat mij vanop de eerste rij starten in minder warm weer en ik doe mee voor het podium.' Nys werd uiteindelijk negende, Paulissen ontgoochelend negentiende en Meirhaeghe moest afstappen. Het goud was voor Julien Absalon.
