GROESBEEK - Bas Peters kan zondag in Groesbeek een podiumplaats pakken tijdens de marathon. In augustus rijdt de mountainbiker van het Nijmeegse Binnenvaart - Meridateam het WK in Noorwegen.
Zo'n marathon is wel wat anders dan een terreinwedstrijd, geeft Bas Peters onmiddellijk toe. Hij rijdt bij voorkeur niet meer dan drie marathons per seizoen. Zoveel energie kosten de wedstrijden hem. Ze zijn een aanslag op het lichaam. "Het is eigenlijk een heel andere discipline dan cross-country. Je kunt onmogelijk op alle onderdelen evengoed zijn. Bij atletiek loopt een sprinter ook geen 5 kilometer."
De marathon doet de van oorsprong Limburgse renner er dus gewoon bij. Binnen de atletiek zal een sprinter zich inderdaad niet wagen aan een andere afstand, maar binnen het mountainbike wordt er doorgaans juist heel luchtig over gedaan. Mountainbikers experimenteren graag, zo heeft de marathon ook kunnen ontstaan.
De marathon is nog maar een jonge sport. De top is smal. Als Peters ooit een wereldtitel wil pakken op dit onderdeel, heeft hij nu de meeste kans. Loopt hij straks niet achter de feiten aan als hij zich niet nu al, net als Bart Brentjes, op de marathon richt?
Een brede glimlach siert zijn gebruinde gezicht. "Ja, misschien wel", zegt hij met een kleine aarzeling. "Maar ik heb niet zoals Bart Brentjens al alles gewonnen op de mountainbike. Voor mij is er nog veel te halen. Bovendien is cross-country een olympische discipline en marathon niet, waardoor dat laatste onderdeel wat minder prestige heeft."
Dus concentreert de renner van het Binnenvaartteam zich er voorlopig niet op, daar is hij duidelijk in. Hij traint er zelfs niet speciaal voor. De vele uren trainingsarbeid voor het cross-country zijn meer dan voldoende om ook een marathon te kunnen rijden. Dat blijkt, want hij heeft zich inmiddels al gekwalificeerd voor het WK marathon in het Noorse Lillehammer.
Ondertussen rijdt Peters zoveel mogelijk wedstrijden binnen zijn eigen discipline over de grens. Na zijn olympisch debuut is Nederland voor hem vaak te klein. Het buitenlandse programma is zoveel aantrekkelijker. "De Nederlandse wedstrijden kan ik later ook nog wel eens doen." Het klinkt hooghartiger dan hij bedoelt. Hij wil alles uit zijn carrière halen, hij gokt op de Europa Cup en de wereldbekers en wil er ook nog zoveel mogelijk van genieten. Behalve het zongebruinde gezicht, stralen de donkere armen en kuiten die onder de halflange broek uitkomen, zelfvertrouwen uit.
Samen met zijn ploeg, waar ook zijn vriendin Laura Turpijn deel van uitmaakt, reizen ze kriskras door Europa. "We moeten oppassen dat we ons niet met elkaars wedstrijden gaan bemoeien", zegt Peters als hij over 'zijn' Laura praat. "Natuurlijk letten we op elkaar, maar ieder heeft wel z'n eigen voorbereiding nodig."
In Groesbeek staan Bas Peters en Laura Turpijn beiden aan de start. Hij heeft het parcours van Groesbeek naar Duitsland eenmaal gereden. "Het is in vergelijking met buitenlandse marathons minder ruig. Die wedstrijden gaan soms over bergpassen en dan moet er veel meer geklommen worden. Maar hier mag je niet overal rijden waar je wel zou willen rijden, omdat je dan door beschermd natuurgebied moet. Binnen drie uur zal de snelste alweer in Groesbeek terug zijn."
Copyright © 2005 De Gelderlander - alle rechten voorbehouden
