’s Werelds beste freestyle mountainbikers doen een ongekende roadtrip door Nullarbor Plain in Australië
Afgelopen voorjaar was het tijd voor een zeer bijzondere mountainbike Freeride Roadtrip: De Red Bull Freight Train Tour! Een roadtrip dwars door de eindeloze Nullarbor Plain in Australie. Vanuit Perth aan de mooie Australische westkust, via het noordelijk deel van de staat South Australia, naar Adelaide. Een reis, met als doel, het rijden van ‘s werelds meest afgelegen Freeride lokaties. De tour duurde 16 dagen en in totaal werd ongeveer 4.500 kilometer door uitgestrekte en onaangetaste wildernis van Australië afgelegd.
Vijf van de meest invloedrijke rijders in de wereld waren aan boord van de Freight Train. De winnaar van het eindklassement van de World Cup Downhill 2003, Nathan Rennie was samen met zijn Australische landgenoot en gap-master Grant Allen van de partij. Canada was vertegenwoordigd door de freeride waaghals Dave Watson (bekend van de zijn sprong over de Tour de France). De Amerikaan street-rijder Aaron Chase zorgde voor de nodige new school invloeden. Om er voor te zorgen dat de bikes van de jongens iedere dag weer tiptop in orde waren was Mike Shaw als vijfde man aanwezig. Gelukkig kon ook hij meer rijden dan sleutelen tijdens de tour.
Bij een roadtrip hoort uiteraard ook vervoer! En dat werd verzorgd door Harriet, "Queen of the Nullabour". Wie zegt u? Harriet is de op diesel lopende bus, bekleed met fluweel stoelen, die de heren Freeriders door het oker kleurige landschap vervoert.
Afgeladen met de zware 8 inch fully’s, full face helmen, reserve onderdelen en stinkende body-armours, vertrok Harriet vanuit Perth richting de grote open vlakten van zuidwest Australië. Via de met oranje bossen begroeide heuvels van Chittering, ten noord oosten van Perth werd de eerste stop bereikt. De 3 downhill tracks van Chilli. In Chilli krijgen de rijders de gelegenheid om elkaar beter te leren kennen en ondertussen lekker de heuvels af te rollen, ver verwijderd van de continue druk van alle competities. Vervolgens trekt de karavaan verder noord, over de onverharde wegen richting Hyden. Onderweg wordt gestopt voor een eerste sessie over de beloofde grote jumps en gaps. Het zette de rijders meteen op scherp aangezien Grant Allen bij een snelle dubbel van 15 meter (50 feet) verkeerd landde en knock out ging. Uiteindelijk kon Allen met slechts een flinke hoofdpijn weer verder, maar het schudde iedereen gelijk wakker.
Het landschap van Wave Rock behoorde tot een van de volgende stops. Wave Rock is een natuurlijk ontstaan landschap wat doet denken aan grote rotsachtige golven in een oceaan van zand. Voor bikers betekent dit in het kort dat er heel veel natuurlijke wallrides aanwezig zijn, waar heerlijk over gecruisd kon worden. De plaats ligt zo afgelegen. Dit had tot gevolg dat het enige geluid dat te horen was tijdens het ochtendgloren, het geluid van de banden op de wallrides was.
Deze fantastische dag werd afgesloten met een nacht onder de heldere sterrenhemel bij de “Breakaway”. De kampeerplaats werd omgeven door ruwe stijle rotsen die verlicht worden door ontelbaar veel sterren. De daaropvolgende ochtend gebruikten Rennie en Watson de Red Bull KTM om zich te laten aantrekken om zo van deze huizenhoge verticale rotsen de lucht ingeschoten te worden.
In het mooie en serene Esperance werd de dag erna de KTM weer tevoorschijn gehaald, waarbij Rennie een stapje verder ging. Hij sprong met een snelheid van ongeveer 90 km/h vanaf een motocross-schans een afstand van ruim 21 meter (maarliefst 70 feet)!!! Kennelijk was één onderdeel van zijn voorbereiding op het downhill-seizoen het “springen over bussen”.
De volgende etappe ging van het mooie kustgebied van Western Austalië naar het op het wilde westen lijkende mijnstadje Kalgoolie. In Kalgoolie stond de roadtrippers de grote 85 tons mijn-truck ter beschikking bij de HSE Jarvis mijn. Met deze truck konden hele bergen tegelijk verplaatst worden zodat binnen no-time de grootste jumps gebouwd waren. Het eindresultaat was een nieuwe sessie over grote dubbels en sprongen. Uiteraard werden de heren weer voortgetrokken door de crossmotor, om zo voldoende snelheid te krijgen om de sprongen te halen. Een hoge dumptruck werd benut om van af te droppen in de afgegraven mijn.
Volkomen met zand bedekt werd de reis naar de Nullarbor vlakten voortgezet waarbij in Eucla even werd gestopt voor een snelle duik in de oceaan. Voor de lange rit door de Nullarbor vlakten, werd nog een sessie voorgesteld op de Bunda Cliffs. De klippen (met uitzicht op de oceaan) zorgden voor veel inspiratie bij de rijders. Chase leverde, met enkele hulpmiddelen, zoals een aanhanger, een sessie af die je eerder zou verwachten tijdens een street- of een parksessie in stedelijk gebied.
De laatste dagen van de trip werden doorgebracht met streeten, dirtjumpen en het rijden van de vaste mountainbike-trails in en om Adelaide, waarbij nog eens alles werd gegeven. In de nabij gelegen heuvels voelde Rennie zich helemaal in zijn element. Hij daalde sneller dan natuurkundig mogelijk is en liet eens temeer zien dat zijn overall World Cup overwinning meer dan terecht was.
Enigzins uitgeput en nog steeds onder het zand, bracht het laatste gezamelijke diner alles in perspectief. Alle kilometers en sessies die tijdens de Freight Train waren gemaakt. De vriendschappen die tijdens de reis zijn ontstaan en de herinneringen die een plaats krijgen in de geheugens, waardoor toch iedereen met een brok in de keel stond toen het echte afscheid nemen was aangebroken.
Met de sfeer die iedere dag nog beter werd en de manier waarop de rijders hun individuele stijl op de andere over brachten heeft de reis laten zien dat mountainbiken nog steeds groter kan gaan. Tijdens de reis kwamen alle disciplines van het rijden samen en dat is Freeride Mountainbiken. De gehele tour gaf een geweldig inzicht in de nieuwe richting die het mountainbiken in de komende zal ondergaan, waarbij slechts de vraag over blijft: “ just how big can mountain bikes go?”
Foto’s: © Matt Holmes
