Ruim 6000 kilometer heeft de 32-jarige Weerseloër in de benen zitten. Hij peddelde op zijn mountainbike van India naar Mexico. Met een rond-de- wereld-vliegticket, een fietskoffer, vier fietstassen en een rugzak koerste én vloog hij door Azië, Australië en Noord-Amerika. Een fantastische ervaring.
‘Delhi was direct een cultuurschok’, vertelt Tino. ‘Iedereen raakt je aan, mensen slapen op straat en het is één grote mierenhoop. Ik zag op een dag een vrouw op het station sterven en iedereen liep haar voorbij. Geen hulp, niets. Het is té massaal, heel beangstigend. Ik was blij toen ik in Nepal was.’
Dat land maakte een geweldige indruk op Tino. ‘Ik fietste daar in het middengebergte, tussen de 1500 en 2500 meter hoogte. Waar je ook keek, overal zag je de Himalaya om je heen. Pieken die op wolken lijken te zweven. En de bevolking is grandioos. Ze zijn straatarm, maar zo gastvrij. Ze zijn gelukkig zonder iets te hebben. En in ieder dorp word je wel uitgenodigd als die ‘rare’ fietser uit het westen. Terwijl ze zo arm zijn en nu lijden ze ook nog eens extra omdat in Nepal een burgeroorlog plaats vindt tussen de regering en de maoïsten. Je krijgt respect voor ze.’
In Nepal speelde Tino ook nog een blauwe maandag bij het tweede elftal van het land. De fysiek sterke speler van FC Berghuizen bleek een welkome aanvulling op de meer technische voetballers uit Nepal.
In Nepal land nam Tino het vliegtuig naar Thailand. ‘Vanuit Bangkok fietste ik via een prachtig groen en heuvelachtig gebied omhoog naar het communistische Laos. En als ik de weg niet wist, stopte ik bij een dorpje. Maar als ik mijn routekaart liet zien, snapten de mensen er niks van. Ze hielden de kaart op z’n kop en haalden de hele familie erbij. Heel apart.’
In Laos zat het tegen. ‘De weg naar de hoofstad was afgesloten. Een bergvolk wilde haar opiumvelden niet opgeven en was kwaad op de regering. Ze sloten de hoofdweg af, dat kon gewoon.’
In Laos raakte bij Tino ook zijn geld op. ‘Moest ik op één dag tweehonderd kilometer fietsen om weer in Thailand te komen. Daar kon ik wél pinnen.’
Van Thailand ging het naar het zuiden: Maleisië. ‘Daar vergat ik bij de grens een stempel. Toen ik later het land uit wilde gaan, werd ik aangehouden. Douaniers scholden me uit voor respectloze Europeaan en pakten mijn paspoort af. Ik werd zelfs twee uur gevangen gezet en kreeg een kruisverhoor voor mijn kiezen. Ik kneep ’m behoorlijk, maar na een halve dag kwam ik vrij. Ze wilden gewoon geld.’
Via Singapore en Sydney kwam Tino vervolgens in Nieuw-Zeeland terecht.
‘Dat is adembenemend. Bergen, meren, dalen, bossen, de natuur is fantastisch. Ik zag laatst die film ‘Lord of the Rings’ weer. Heel apart, ik had het gevoel dat ik door alle scènes ben gefietst, zo mooi was dat.’
Tino is sinds eergisteren weer terug in Nederland. ‘Motregen en 15 graden’, lacht hij. ‘Het is wennen, ik ben mijn vrijheid kwijt en ik zit met mijn hoofd nog daar.’ Toch is de mountainbiker zeker blij. ‘Mijn familie en Twente heb ik gemist, maar het klimaat en Nederland?’
Copyright © 2004 De Twentsche Courant Tubantia - alle rechten voorbehouden
WEERSELO - Hij fietste tijdens een burgeroorlog door Nepal, werd gearresteerd in Maleisië en kon niet over een hoofdweg in Laos fietsen omdat een bergvolk haar opiumhandel niet wilde opgeven en de weg afsloot. Tino Lage Venterink had bepaald geen saaie wereldreis.
