Een afspraak is niet zo snel gemaakt. Bas Carpay is een drukbezet man. "Ik loop stage", legt de derdejaar hts autotechniek uit. "Dat betekent veertig uur werken, vroeg op en laat thuis." Thuis is voor Carpay onder de vleugels van pa en ma. "Dat scheelt tijd waardoor ik nog aan mijn twaalf trainingsuurtjes in de week toe kom."
En die heeft Carpay nodig om volgend jaar zijn 'titel' op Papendal te verdedigen. De twintigjarige won vorige week de zomeravondcompetitie over 22 wedstrijden die zijn wielervereniging Reto op het nationaal sportcentrum organiseerde. Carpay was het veld van ruim zestig renners, waaronder Arnhemmer Franck Terwel die lang bovenaan stond, allemaal de baas. Hoewel toppers als Marcel Alma, Jos Kaal, Joost Legtenberg en Thom van Dulmen er niet altijd waren.
Carpay maalt er niet om. "Hoe harder de wedstrijd, hoe sterker ik word. Als de kleppers er een snok aan geven, zul je toch meemoeten, wil je bovenaan eindigen."
Ferme uitspraken van de jonge Carpay. Dat was drie jaar geleden wel anders. "In het begin keek ik mijn ogen uit. Mountainbiken is een man tegen man gevecht met meters afstand tussen de rijders. Op de weg rij je echter met
vijftig kilometer per uur schouder aan schouder door de bocht. Het was al een hele kunst om bij te blijven. Voorin rijden was in het begin een toevalligheid. In tegenstelling tot mountainbiken is welrennen veel meer een spel. Meer linkeballen. Elkaar in de wind zetten, weten wie sterk is en welke ontsnapping een kans van slagen heeft."
De nieuwbakken wegrenner zag dat in tegenstelling tot mountainbiken niet altijd de sterkste won. "Er is wel eens een flauwe winnaar. Eentje die zich de hele wedstrijd wegsteekt om op het laatste toe te slaan. Maar die wordt daarna door het peloton extra in de gaten gehouden."
Na twee jaar reed Carpay steeds minder toevallig in de voorste rijen. Afgelopen mei werd hij zelfs een keer drie. De grote doorbraak kwam echter nadat de Reto-renner een nieuwe fiets had aangeschaft. "Ik reed nog altijd op een stalen Eddy Merkcx van vijftien jaar oud, die bovendien niet mijn goede maat was. De nieuwe aluminium racefiets is stijver en zwabbert niet tijdens het sprinten."
Samen met zijn groeiend koersinzicht begon Carpay te winnen. Na de eerste keer kreeg hij vertrouwen omdat hij renners versloeg waar hij voorheen tegenop keek. "Shit, ik kan het, denk je dan. Je krijgt vertrouwen en gaat erin geloven." Carpay ontdekte nog meer. "Ik blijk met mijn spillebeentjes aardig te kunnen sprinten. Iets wat bij mountainbiken nooit gebeurt, daar rij je nooit in een groep naar de finish."
Inmiddels heeft Carpay ook buiten Papendal zich in het criteriumcircuit getest. "In Barneveldt was het diepe ellende door de regen. Ik kwam de bochten niet door. In Warnsveld miste ik de slag, maar won ik nog wel de sprint van de achtervolgende groep en werd ik vijftiende."
Met al zijn nieuwe wegtalent is Carpay nog niet om. "Ik blijf in mountainbiker en zie het wegrennen als training. Maar je weet nooit waar het op uit draait." Voorlopig hoopt Carpay dat zijn inspaningen op de weg in de mountainbikewedstrijden worden uitbetaald. "In de amateurcategorie wil ik ook op het podium terechtkomen." Promotie naar de Elite ziet de Huissenaar niet zitten. "Dan moet je als een halve prof door het leven en ik blijf voorlopig een gewone fanatieke hobbyist", die zijn 'thuis' verdeelt over Huissen en zijn vriendin in Klarendal. Bijna ideale omstandigheden voor de wielrennende mountainbiker. De Gelderse renners zijn volgend seizoen gewaarschuwd.
Copyright © 2004 De Gelderlander - alle rechten voorbehouden
Door KARST ZIJLSTRA - HUISSEN -Mountainbiker Bas Carpay reed drie jaar geleden zijn eerste wegwedstrijd op Papendal. De Huissenaar leerde de koers lezen, brak door als wegrenner en won dit jaar het eindklassement van de Reto - competitie.
