door Wilko ten Dam - HOLTEN - Anderhalf uur voor de wedstrijd loopt Erik (9) al met de helm op. ‘Het liefst houdt-ie ‘m ‘s nachts ook op‘, zegt zijn moeder. ‘En neemt-ie zijn fiets ook nog mee naar bed.‘ De vijfde Merida Goossens Mountainbike Trophy trekt honderden liefhebbers naar de Zuurberg bij Holten. Sommigen hebben zelfs een tent of caravan meegenomen.
uitslagen: http://www.bea.nu/mtb/ (en uiteraard mtb-sport.nl)
Eén van de mooiste punten van het parcours is het keerpunt op de camping. Van hoog naar laag. Afdalen, remmen, draaien en klimmen. De renners zijn, vanwege het prima overzicht, een minuut in beeld. Het is er dan ook druk. Tafeltje uitgeklapt, koffie, bier en limonade, beentjes in de zon. Heerlijk lui vertoeven, terwijl de renners zich in de hitte het snot voor de ogen rijden.
‘Leuk, veldrijden‘, zegt een verdwaalde toerist die zich opeens tussen de toeschouwers mengt. Hij wordt nog net niet aan de boom gespijkerd.‘ Of-ie wel weet waar-ie het over heeft. ‘Dit is mountainbiken‘, zegt een man met forse snor. ‘Andere fiets, ander materiaal.‘ Maar waarom reageren mensen dan welhaast beledigd als de sport per ongeluk veldrijden wordt genoemd? ‘Dit‘, zegt de snor, ‘ziet er toch veel stoerder uit?‘ Dan slaat hij de toerist op de schouder. ‘Geeft allemaal niks hoor, het is allebei even zwaar.‘
Pakweg vijfhonderd rijders zijn deze dag op de fiets gestapt, van acht jaar tot dik in de veertig. Hans Willems (44), veteraan op wielen, heeft ‘het zand in de naad zitten.‘ Hij slurpt bijna ineens een bidon leeg. ‘Wat zwaar, wat zwaar‘, stamelt hij. ‘Is bijna oktober, wordt het dertig graden. Fietsen is leuk, maar dit is gekkenwerk.‘
Winnen zat er voor hem al vroeg niet in, maar met die illusie vertrekt hij ook niet naar een wedstrijd. ‘Gewoon een beetje rondjes rijden en gezond bezig zijn. Maar of het vandaag gezond was weet ik niet. Het parcours was zo droog dat het zand op plaatsen terecht is gekomen, waar het normaal gesproken niet zit.‘
De omstandigheden maken de wedstrijd wel extra zwaar. Nou is mountainbiken sowieso al geen kinderachtige sport - de elite scheurt een uur en drie kwartier door het bos met hoge snelheid - maar deze keer is het een ware geseling. Vindt ook Ronald Kok, Eerbekenaar en teamleider van de Goossens-ploeg. ‘Maar voor mij is het altijd zwaar, hoor. Ik train maar één keer per week. Bij de start ben ik dan ook door het hele deelnemersveld voorbij gestoven. Wat doe ik hier, denk ik dan op de fiets. Maar ja, de wedstrijd wordt georganiseerd door mijn sponsor, schept toch wat verplichtingen.‘
Maar ook het parcours lokte Kok naar Holten. ‘Prachtig, schitterend. Hier kan zo een NK worden gehouden. En ik denk dat de organisatie het ook wel aankan.‘
Jan Kuiper, wedstrijd niet uitgereden, haalt bij de tent en washandje over zijn gezicht. ‘Papa wassen‘, zegt zijn dochtertje, pop in de hand. ‘Da‘s ook wel nodig. Het lijkt wel of ik door de Sahara heb gefietst.‘
