door Maarten van Helvoirt - Nog 268 dagen en dan beginnen in Athene de Olympische Spelen. In de serie 'Bestemming Athene' besteedt het -Brabants Dagblad iedere -week aandacht aan het naderende sportfestijn, dat -plaatsheeft van 13 tot en met 29 augustus 2004. Aflevering 6: Mountainbiker Bart Brentjens.
Bart Brentjens dacht vorige maand het olympisch dorp te gaan verkennen. "Maar toen sprong er ineens een militair uit een hokje." Het parcours kent de olympisch kampioen van 1996 inmiddels wel op zijn duimpje. Met een cameraatje op zijn fietshelm en een microfoontje voor zijn mond verkende Bart Brentjens vorige maand de bossen buiten Athene. Hoewel... "In Nederland zouden we het geen bos noemen. Dan zouden we al die kale stukken ook beplanten." De Schaijkenaar heeft nu wel een aardig beeld van het olympische mountainbikeparcours van Athene 2004. "Het is een acht. In iedere lus zit één lange klim, van een minuut of drie, vier. De eerste is zeker te doen op het buitenblad, de tweede moet je meer op de macht nemen. De afdaling loopt heel geleidelijk." Precies in het straatje van Brentjens. Die moet het immers meer van zijn klimcapaciteiten hebben dan van zijn afdaalkunsten.
Terwijl toplanden als, Frankrijk, Zwitserland en België het lieten afweten, reed Brentjens er 's anderdaags ook nog een officiële wedstrijd. Hij werd tweede. "Eigenlijk had ik moeten winnen, maar het ontbrak me aan motivatie en conditie." De voorbereiding op Athene is ondertussen in gang gezet - Brentjens heeft zelfs al een kaartenboek van Griekenland gekocht. Het olympische 'bos' ligt zeker veertig kilometer van het centrum van Athene, laat hij zien. "Maar wel vlakbij het olympisch dorp", weet Brentjens. "We wilden daar even een kijkje nemen, dachten ook dat we zo konden doorrijden, maar toen sprong er ineens een militair uit een hokje. Voor zo ver ik kon zien, zijn de woningen voor de sporters klaar, maar bestaan de straten nog uit grof grind. En van de grotere gebouwen - de eetzaal enzo - staat alleen nog maar de ombouw." Het moet toch wel heel raar lopen, wil Bart Brentjens volgend jaar op 28 augustus, de voorlaatste dag van de Spelen, niet zijn derde olympische cross country rijden. Met twee top-achtnoteringen in een world cup-wedstrijd en zijn negende plaats bij het WK heeft de succesvolste mountainbiker ooit ruimschoots voldaan aan de kwalificatie-eis. "Officieel moet ik - en dat geldt ook voor Bas Peters - nog vormbehoud tonen. Dat wil zeggen dat een van ons volgend jaar bij de beste vijftig van de UCI-ranking moet staan." Waar het Nederlands Olympisch Comite bekendstaat om zijn soms hoge kwalificatienormen, is dit werkelijk een lachertje. Brentjens is de nummer een van de wereld. "Zelfs als ik een half jaar niet zou fietsen, sta ik nog wel bij de beste vijftig. Waarschijnlijk hebben ze die eis letterlijk overgenomen van het wegwielrennen."
Mini-mountainbikeOndertussen brengt Bart junior wat leven in de brouwerij. Het manneke van anderhalf test in de woonkamer de ene na de andere loopwagen. In een hoek staat nog een mini-mountainbike met zijwieltjes op hem te wachten. Daar moet kleine Bart echter nog wat voor groeien. "Maar als hij wil fietsen, zal ik hem niet tegenhouden." Beneden in de berging bulkt het van de mountainbikes en onderdelen. Hoewel zijn gouden medaille van 1996 veilig bij de bank in de kluis ligt, hangt de knaloranje bike waarmee hij in 1996 de olympische titel veroverde er aan het plafond. Die van Sydney 2000 ontbreekt. "Daar had ik zo'n slechte herinneringen aan dat ik hem heb verkocht. Een jongen in de buurt van Arnhem rijdt er nu mee rond. Eigenlijk toch wel jammer. Ik heb er nu andere gevoelens bij." "Sommige sporten hechten misschien minder waarde aan de Olympische Spelen, maar voor ons mountainbikers is het je-van-het. Eens in de vier jaar sta je echt in de schijnwerpers. Dat heeft de sport nodig. Sponsorcontracten worden niet voor niets afgesloten tot en met de Spelen. Het mijne ook."Voor veel topsporters is Athene het einde van hun rijke carrière. Niet voor de onlangs 35 jaar geworden Brentjens. Hij denkt er wel aan om zoetjesaan de wereldbekercyclus af te sluiten. "Waarschijnlijk rijd ik er nog een stuk of drie. In ieder geval ga ik niet meer naar Canada." Nog regelmatig wordt Brentjens herinnerd aan die glorieuze dag in Atlanta. "Ik heb een tijd gehad dat ik dat minder prettig vond. Mensen reageerden zo van 'je hebt die olympische titel, laat het dan ook nu maar eens zien'. En juist in 1997 had ik een slecht jaar. Gelukkig is het nu al zo'n tijd geleden dat die gouden medaille me nog slechts waardering en aanzien oplevert."
Bart Brentjens
