Paul De Keyser & Marc Smet -LES GETS -- "Dit keer zal het niet bij één klein glaasje champagne blijven!'' Na zijn zilveren medaille van het WK, precies een week voordien bescheiden gevierd, maakte Filip Meirhaeghe in het Franse Les Gets olijk plannen om zijn eerste eindoverwinning in de Wereldbeker mountainbike met passend feestgedruis op te luisteren.In de slotproef mocht de Wetterenaar vrede nemen met een derde plaats. Uitdager Bart Brentjens haakte immers al vroeg af, zodat alleen materiaalpech onze landgenoot nog van het succes kon houden. "De laatste ronde jubelde het al binnen in mij. Met kippenvel op de armen trok ik naar het spandoek.''
"Ik ben enorm, enorm blij!" Ideaal natuurlijk om op deze manier naar een paar weken oververdiende vakantie te lonken. En wat een verschil met vorig jaar, toen Filip Meirhaeghe tobbend uit competitie stapte. Zich vastklampend aan een paar behoorlijke resultaten in de staart van zijn seizoen. De rest stelde immers niet veel voor. De Oost-Vlaming wist gelukkig hoe het kwam. Wat al te nadrukkelijk kopje-onder gegaan in de roes van het succesjaar 2000, waarin hij olympisch zilver plukte en Europees kampioen werd. Die fout zou hij niet nog eens maken.
"Ik vind het moeilijk om te vergelijken met 2000", vond Filip, midden een bosje hossende landgenoten, woest gefeliciteerd door bondscoach Rudy De Bie. "Dit is een hoogtepunt van mijn carrière, zoveel is zeker. De droom van elke biker , een succes dat niet mocht ontbreken op mijn palmares. Veel van mijn collega's stellen dit op dezelfde hoogte als een wereldtitel. Tenslotte betekent het dat je de beste was over een heel seizoen, de meest regelmatige."
Pijn
Vooraf meldde Meirhaeghe dat hij het bijzonder wreed zou vinden moest hij in extremis nog naast de beloning grijpen. "Zenuwen? Natuurlijk! Ik voelde de spanning zó toenemen naarmate de slotproef nabij kwam. Er was ook de pijn van het WK, die loodzware strijd om de wereldtitel die moeizaam uit botten en spieren week. Even polsen bij de collega's stelde me een beetje gerust. Bij hen deed het óók zeer."
Toch een nerveuze start voor onze landgenoot. "Ik zat misschien dertigste, terwijl ik Bart Brentjens helemaal voorin zag. Oh-oh , dacht ik, dit gaat mis . Gelukkig pikte ik snel weer aan bij de top en kreeg Bart het kwaad. Toen de Nederlander losliet, maakte ik me geen zorgen meer. Ik deed zelfs mee voor de dagwinst maar schuwde wel ieder risico. Vooral in die gevaarlijke afzink, waar ik de eerste ronde mijn velg tegen de stenen voelde tikken. Dan maar derde. Uiteindelijk was de Wereldbeker toch het belangrijkste. Een bekroning van een sterk seizoen. (olijk) Waar blijft die champagne?"
Uitslag: 1. Ryder Hesjedal (Can) in 1u.55'01"; 2. Christoph Sauser (Zwi) op 29"; 3. Filip Meirhaeghe 49"; 4. Kashi Leuchs (NZl) 1'04"; 5. Roland Green (Can) 2'04"; 6. Seamus McGrath (Can) 2'08"; 7. Roel Paulissen 2'09"; 8. Christophe Dupouey (Fra) 2'17"; 9. Thomas Frischknecht (Zwi) 2'27"; 10. Ludovic Dabau (Fra) 2'31"; 15. Bart Brentjens (Ned) 5'02"; 29. Davy Coenen 10'24"; 42. Jimmy Tielens 14'36"; 71. Damien Bynens 21'58"; 79. Ronny Poelvoorde op 1 ronde .
Eindstand Wereldbeker: 1. Filip Meirhaeghe 935 punten; 2. Christoph Sauser (Zwi) 740; 3. Bart Brentjens (Ned) 706; 4. Roland Green (Can) 650; 5. Roel Paulissen 612; 6. Ryder Hesjedal (Can) 572; 7. Kashi Leuchs (NZl) 494; 8. Christophe Dupouey (Fra) 486; 9. Julien Absalon (Fra) 432; 10. Jose Antonio Hermida (Spa) 400; 31. Davy Coenen 173; 59. Jimmy Tielens 79; 76. Ronny Poelvoorde 76; 157. Damien Bynens 5 .
De standaard
