Nu verwacht je natuurlijk klinkende namen te lezen als Kevin Pauwels, of Anne Terpstra, die beide elitewedstrijden met speels gemak naar zich toe trokken. Landgraaf 2013 was een wedstrijd met 2 gezichten, zaterdag nat, en zondag droog. Maar wie Landgraaf in 2012 had aangedaan, moest soms een keer met de ogen knipperen en knarsetandend terugschakelen!
De grote winnaar van dit weekend waren namelijk de trailbouwers. De mannen van Discovery hebben een jaar lang met pikhouwelen en noeste arbeid deze toch al bijzondere berg voorzien van een nieuw stukje trail, waar menigeen zich op stukbeet maar waar menigeen ook z'n vingers bij aflikte. Steigerplanken, treinrails, rijplaten en nog veel meer stutmateriaal werd in de berg gestoken om dit stuk onontgonnen helling te voorzien van de meest fantastische klims, met wortels, bochten die het sur place vermogen op proef stellen, steile klims, moeilijke klims en krappe klims. Alsof de koek nog niet op was hebben ze er gemakshalve ook maar een afdaling aan vast geplakt waar de techneuten zich van de mindere goden konden onderscheiden met offcamber stukken, steile stukken, wortelstukken, drops, drops met een bocht erachter, het duizelt me nog, maar het was één groot feest!
Honderden meters splinternieuw padmateriaal werd ons voorgeschoteld, en dat alles fraai ingepast in het toch al niet misselijke rondje. De bij de locals bekende halfpipe, waar je doorheen zwiert alsof je in de achtbaan zit, gevolgd door een wortelafdaling die zijn gelijke niet kent in Nederland. Of zou groesbeek.. Nee, we blijven nog maar even euforisch nagenieten van het technische spektakel in het verre Limburg.
Dat de lat hoog lag bewezen de elitewedstrijden vandaag. Laura Turpijn heeft nog een lange strijd gevoerd om haar eigen kopgroep te formeren, maar het was inderdaad Anne Terpstra die het damesveld het nakijken liet. Bij de nieuwelingen en junioren reed een behoorlijke delegatie uit de VS mee, en dat kleurde het veld fantastisch. Terpstra werd op het schavot geflankeerd door de belgisch kampioene Githa Michiels en Mirre Stallen.
Bij de elite waren het Frank Beemer en Kevin Pauwels die lange tijd met zijn tweeen de leiding hadden. Locomotief Beemer met het initiatief, en Pauwels die alleen maar gedwee hoefde te volgen als een belgisch wagonnetje. Dat we hier niet te maken hadden met de Fyra, en ook niet met een belgische sluipmoordenaar bleek in de laatste ronde, waarin Pauwels zijn locomotief op een zijspoor zette en het gas opentrok. Vrijwel een minuut eerder dan Beemer bereikte Pauwels de jurywagen voor het laatste "piepje". Bart de Vocht completeerde de top 3 door in de laatste ronden af te rekenen met Thijs Al, die daarmee net buiten de prijzen viel.
Lastige afdaling met onderaan een zeer scherpe draai..
Trailbuilding.. Steigerplanken, alles werd gebruikt om een onontgonnen stuk berg begaanbaar genoeg te maken..
Draaien, keren, klimmen, dalen. Terpstra wist er raad mee.
Groen en singletrack. Nee, dit is niet Berlicum, maar de opmaat naar de "halfpipe" van Landgraaf.
Als het pad niet over de berg kan, dan leggen we hem er maar in.. Padaanleg op z'n Frans. In Nederland..
Hotseknotsen op de worteligste afdaling van Nederland.
Gingen we hier nou omhoog of omlaag?
Pauwels hier nog achter Bram Rood. Een plek die Bram niet vast heeft gehouden, bleek later.
