Op het altijd zonnige Roc d’Azur evenement werd het mysterieus en uiteindelijk groots aangekondigd; de Roc gaat de alpen in! De google-maps pin werd gestoken op La Clusaz, een lieflijk bergdorpje aan de voet van de Col des Aravis en de gelijknamige bergketen.
De Alpen werpen een paar vooraanstaande verschillen op met de vertrouwde omgeving van Frejus. De Alpen zijn hoger, en het weer is grilliger. Dat bleek vandaag ook tijdens de marathon. Het weer was weliswaar nog beter dan de nazomer aan de zuidkust, maar de sporen van een aantal wisselende weken én de nog immer aanwezige sneeuwplakken geven het geheel een bijzonder karakter. Stof en stenen werden aangevuld met prut, wortels, natte wortels, kleverige kauwgom-achtige keileem, sneeuw en sneeuwprut.
De setting in La Clusaz is intiem te noemen. Geen vergelijk met de enorme ruime opzet in Frejus, maar dat is ook (nog) niet te verwachten met 3-4000 deelnemers. Hier dan ook geen uitgebreid beursterrein, maar een bescheiden terreintje waar wat vooraanstaande sponsoren hun waren aanprijzen.
La Clusaz ligt zelf op een 1100 m hoogte, maar de parcoursen strekken zich uit tussen de 850 en de 1900 m. De marathon zakt na een ellenlange startklim af naar 1000 m, om verderop op te klimmen tot 1750 m. Volgens de geschriften alles bij elkaar nèt geen 3200 hm, maar ik durf wel te stellen dat we hier stiekem toch 3800 hoogtemeters hebben mogen wegtrappen.
De marathon is kortweg te omschrijven als loodzwaar, afwisselend, en geplaatst in een bijzonder mooie omgeving.
Als mountainbike.nl proefkonijn voor deze marathon heb ik me maar wat graag geslachtofferd, maar er waren zeker momenten dat ik me af ging vragen waar dit in vredesnaam heen ging. De eerste 15 km slokte bijna 2 uur op, en dat zou nachtwerk gaan betekenen! Een gezonde dosis doorzettingsvermogen en een ruim 7 uur lang technisch perfect presterende bike hebben me uiteindelijk in iets meer dan 8 uur over de finish geholpen.
Dat staat in schril contrast met de nummer 1, Carl Friberg, die met 4:37 de zege ruimschoots naar zich toe trok.
De klims en afdalingen zijn er in alle gradaties. Technisch uitdagend, slopend steil klimmen, ondoenlijk steil loopwerk omhoog, het houdt niet op. Ook voor de dalers is er echt meer dan genoeg te genieten, met afdalingen die de techneuten echt laat onderscheiden.
Een ski-oord biedt ook meer voor de „echte“ downhillers. Liftje omhoog, en een passend parcours. Daarnaast voor het eerst bij de Roc een eliminator, een allmountain-“tourtocht“ (in proper Frans een rando), een Roc light, en natuurlijk de Roc d’Azur evenknie de „Roc des Alpes“. Als letterlijk toetje is er voor de fijnproevers de „Roc Gourmande“, een toertocht waar de ravitaillement niet bestaat uit repen isostar en sinaasappelpartjes, maar wat hoogtepunten uit de lokale „cuisine“.
Meer info kun je vinden op de website van de organisatie; www.rocdesalpes.com .
Auteur; Roel Marcus.
Foto's: A.S.O.
