Verslag: Raid des Conquerants in Canada 2004

 Overnachten doe je in je tent en het bad is een rivier of meer.
Eric Zweedijk uit Kapelle en Dig Zweedijk uit Heinkenszand zijn mede dankzij Beebikes ( www.beebikes.nl )twee van de 30 deelnemers die aan de start zullen verschijnen.Op onze Steffini mountainbike's zullen we de wildernis in Canada moeten trotseren.
Na aankomst op het vliegveld van Toronto. Een vlucht van ongeveer 8 uur stond Frank Kleinbekman,  onze nederlandse gids,  klaar om ons mee te nemen naar Larderlake, hier konden we  overnachten in een huis van een vriend van hem, zelf is hij aan het meer in dit dorp een grote hut aan het bouwen. Dit was nog "slechts" een uur of 7 autorijden, gezien het tijdsverschil en het vroege tijdstip dat we opgestaan waren kregen we zin in ons bedje.
ZondagEerst een stevig ontbijt,  bestaande uit gebakken  spek, aardappelen en eieren, die we verorberden in een lokaal eethuis. Hier komen bijna alle dorpsbewoners voor hun ontbijt naar toe. Vervolgens hebben we de bike's in elkaar gezet om daarna aan een trainingstocht te beginnen, tijdens deze tocht kregen we na 8 km al met een groot probleem te maken. Tijdens een afdaling op een bospad waar de snelheidsmeter over de 40 km kwam zag Frank dat zijn pad er wel zeer slecht bij lag en dacht:  "ik ga even naar links". Zonder op of om te kijken voerde hij dit dan ook uit maar zag daarbij Eric over het hoofd. Deze kreeg vervolgens vliegles en maakt een zeer harde landing waarbij zijn helm in drie stukken barste en hij, even zeer moeilijk, aan lucht kon komen.Na de schade te hebben opgenomen, de bike mankeerde niets,  dacht hij, ondanks pijn in zijn rug en nek de weg te kunnen vervolgen. Dit bleek echter niet het geval. Elke oneffenheid,  en dat zijn er tijdens het mountainbiken nogal wat , voelde hij. Dus zijn we terug naar Larderlake gereden om daar een dokter op te zoeken. Deze werkt in een klein dorp niet op zondag dus werden we door verwezen naar het ziekenhuis waar hij bij de EHBO onderzocht werd. De dokter kon gelukkig geen ernstig letsel ontdekken, er waren alleen veel spieren verrekt en een zeer pijnlijke knie. Dit leek even het einde van de Raid voor Eric. Hij kreeg diverse pijnstillers mee om toch te kunnen rijden, en nee dat was geen doping.
Maandag De bedoeling was dat we vandaag per bike van Larderlake naar La Sarre zouden fietsen, een training tocht over de weg van 145 km maar de spieren en knie van Eric dachten daar anders over dus hebben we alles in en op de auto gebonden om zo naar La Sarre te gaan waar dinsdag de Raid zal starten.
Daar aangekomen hebben we ons als deelnemer in laten schrijven en een hotelkamer geboekt om nog een nacht comfortabel te kunnen slapen en een warm bad te nemen.
Dinsdag  76.3 kmOm 07.00 uit de veren even om een stevig ontbijt, bruine bonen,gebakken spek en aardappelen. Je gaat er aan wennen na een paar dagen. Om 08.30 worden we aan de start verwacht en voor deze tijd moeten we onze bagage in de truck laden,deze truck zal alle kampeerspullen deze week vervoeren.Na een uitleg over de route gaan we om 9.00 uur van start.De eerste kilometers gaan nog over het asfalt omdat we La Sarre moeten verlaten, korte tijd later komt hier al de nodige verandering in, weilanden, hoog gras en dankzij de vele regen van afgelopen dagen, modderpaden, dit zijn de kenmerken voor het eerste deel van de route. Na verloop van tijd gaat dit over in zandduinen met hier aansluitend bos en rotspaden. Onderweg wat bosbessen en frambozen geplukt in het bos, zo kom je aan de nodige vitamine's.In de loop van de middag in het bivak aangekomen. De douche bestond uit een koude straal water wat met behulp van een pomp uit het meer werd gehaald.Met deze waterstraal was ook de bike schoon te spuiten zodat de naam Steffini weer zichtbaar was na alle modderpaden van vandaag.Het diner wordt tijdens de Raid door een catering verzorgd en dat betekend lekker en veel eten na een dag afzien.Vandaag op het menu: kervelsoep, rijst met kipragout en slagroomsoesjes.Na het eten nog even rond het kampvuur met de andere bikers en om 21.30 in de slaapzak, morgen is het weer vroeg dag.

Woensdag  87.5 kmOmdat we s'morgens best snel klaar zijn met ons dagelijks ochtendritueel, er lopen bikers rond waarvan je denkt dat ze slaapwandelen, blijven we tot 7.30 u in onze slaapzak liggen, we hebben dan nog tijd genoeg om te ontbijten en de tent af te breken.Vandaag is het bewolkt en regent het af en toe dit terwijl er in Nederland een hittegolf aan de gang is.Na de start veranderd het gebied vrij snel in   gravelroads, bospaden en krijgen we de eerste beverdammen voor onze kiezen. Deze zijn soms zeer lang en redelijk tot goed per bike te nemen, maar er zaten er vandaag bij waar je tot heuphoogte in het water kwam te staan. Mede door de rotsachtige ondergrond is biken dan niet meer mogelijk, dus bike op je schouder en lopen maar.
Door de vele beverdammen en de regen was er ook te zien dat niet alle bikers hier op gekleed waren, sommigen kwamen tot op het bot verkleumd aan op het eindpunt omdat zij geen goede kleding hadden.Na aankomst hebben we snel de tenten opgezet tussen de buien door zodat we een droog plekje hadden om te overnachten.De wasbeurt voor vandaag vond plaats aan de oever van een rivier. Volgens de Canadezen was het "nice water in the river" maar wij vonden het gewoon ijskoud! Ze zwemmen hier gewoon in rond alsof het verwarmd is.Nog even de bike van de nodige olie voorzien zodat deze weer klaar stond voor de volgende dag.Bij het kampvuur kwamen de bikers die verkleumd waren weer op temperatuur, er waren zelf diverse lieden die alle moeite deden om hun schoenen droog te krijgen. Al deze arbeid hadden ze zich kunnen besparen want morgen krijgen we weer wel iets voor onze kiezen waar ze nat van zullen worden.Het menu van deze dag: cesar salade, spagetti en als toetje een groot stuk gebak met koffie.Na het eten bleef het gelukkig droog en rond 22.00u zijn we plat gegaan.
Donderdag  73.69 KMVannacht nog veel regen op ons tentdak gekregen, ook toen we uit de tent kwamen was het nog koud 18 graden en bewolkt en dan te weten hoe het weer in Nederland is,  maar ach soms zit het mee en soms zit het tegen.Eerst maar een stevig ontbijt genomen zodat we er de eerste kilometers weer tegen kunnen.Na ongeveer 15 km kwam de Wawagosic rivier in zicht,  wat betekende afstappen, in een soort tuig gegespt worden en een stellage inklimmen terwijl je mountainbike met een takel omhoog gehaald wordt. Boven aangekomen neem je de bike op de schouder word je aan een staalkabel gebonden en daal je af naar de overkant van de rivier een afstand van ongeveer 300m.

Na dit spektakel komt na enige tijd een moeras als hindernis, hier zak je regelmatig tot aan je knieen in een soort turf. Dit moeras moet je ongeveer 2 km doorwaden om weer op een soort bospad terecht te komen, hier kun je weer op een normale manier de route vervolgen.Als we de bossen verlaten komen er vele kilometers gravelroad in zicht. Na ook deze te hebben verslonden bied de Canadeese wildernis weer vele beverdammen en riviertjes van verschillende afmetingen aan. Verder kent het gebied ook veel zeer dicht begroeide paden waar men in de winter met snowmobile's gebruik van maakt, echter dan zit er geen blad aan de bomen. Je kunt je voorstellen dat dit in de zomer een iets ander beeld is en dat je zeker niet te kort achter elkaar moet rijden vanwege zwiepende takken.Omdat we vroeg gestart waren en als een van de eerste bij de oversteek van de rivier waren zagen we het eindpunt al vroeg in de middag. De plaats waar we de nacht door zouden brengen ligt tussen enkele hoge zandduinen. Deze moet je als laatste stukje van de dag nog als afdaling nemen om in het bivak te komen.De truck had onderweg naar de overnachting plaats twee lekke banden gekregen dus hebben we enkele uren moeten wachten tot deze arriveerde. Om een beetje warm te blijven hebben we een kampvuur gemaakt met de overige reeds gearriveerde biker's .De maaltijd was ook deze avond weer goed verzorgd we werden voorzien van aardappelpuree met goulash,als groente bonen en een punt gebak als toetje, ik begin toch mijn geliefde kwark en vla wel een beetje te missen maar ja, het is niet als thuis. Vanavond zijn ook de deelnemers die twee dagen willen rijden aangekomen in een schoolbus, deze 10 bikers zullen ook morgen aan de start verschijnen je kunt dan al snel zien en ruiken wie er al wat langer in de wildernis aanwezig is.Om ongeveer 22.00 u de slaapzak opgezocht, het was weer nat en koud aan het worden, nog een uurtje lezen en op naar morgen.Vrijdag 69.55 kmOm ongeveer 7.30u uit de tent gekropen, de weergoden hadden het nog niet aangenamer gemaakt voor ons, na ontbijt de tent weer ingepakt en om 9.00u klaar om te vertrekken. Mijn km teller had er geen zin meer in dus moest ik het vandaag zonder elektronica doen, je kijkt trouwen heel wat keren voor niks op je stuur als dat ding er niet zit.De start op deze dag is afzien, de afdaling van het zandduin gisteren is nu de start geworden, hetgeen inhoud dat je na het startschot direct deze steile hindernis lopend moet nemen. Met je koude spieren is dit een zware warming up. Na de beklimming komen de bospaden aan de beurt en vervolgens schitterende gravelroads waar je afdalingen krijgt waar elke biker van droomt.Ook de bevers hadden weer het nodige werk verricht om er voor te zorgen dat we het niet droog hielden, maar ach je bent ook niet elke week in Canada om te mountainbiken dus laten we er gewoon volop van genieten, de meeste waren zelfs zonder afstappen te nemen. Het weer was ook steeds beter aan het worden en zelfs de zon had er zin in vandaag. De laatste kilometers gingen over schitterende bos en zandpaden om te eindigen bij de plaats waar we moesten overnachten, midden in het bos bij een prachtig meer.
Snel de tenten opgezet en een duik in het frisse meer genomen echt warm was het niet maar ook de watertemperatuur begint te wennen.Omdat de zon nog steeds zijn best voor ons deed zijn we hier lekker van gaan genieten. Josua, een Amerikaan die al wat jaren in Canada woont en ook deelnam aan de Raid, had zelfs nog een paar flessen wijn meegenomen, samen met wat Budweiser biertjes kon deze middag niet meer stuk, we moesten toch vieren dat morgen de laatste dag was.Het avondeten ging er na wat drank ook goed in de lasagne met salade liet zich zeer goed smaken en ook de koffie met een enorm stuk aardbeien taart vond gretig aftrek bij de bikers.Bij het kampvuur was het weer erg gezellig alleen vonden de muskito's dat ook, deze muggen maken je het leven enorm zuur, de enige veilige plek is dan ook je tent, dus was deze ook deze avond weer vroeg bewoond om te dromen van de aankomst op zaterdag en een warm bad.
Zaterdag 87.9 kmNa een goede nachtrust en een stevig ontbijt starten we vandaag een half uur eerder omdat er bijna 90km afgelegd moet worden wat voor diverse deelnemers nog een zware kluif is. Na de start hebben we nog wat bospaden te gaan deze sluiten vervolgens aan op gravelroads die ook de nodige hoogteverschillen met zich mee nemen.Maar ach na een klim volgt meestal een afdaling, deze afdalingen op losse keien zijn een beleving apart met ruim 45 km naar beneden denderen en dat terwijl de stenen alle kanten op springen geeft je echt een fantastische kik!Ook volgt de route nog door enkele weilanden maar je kunt merken aan de wegen, bebouwing en auto's dat we langzaam aan weer wat meer in de bewoonde wereld aan komen.Het laatste deel gaat over asfalt maar door een stevige wind tegen en veel vals plat is het toch nog zwaar werken. Je moet ook nog opletten of je de onbemande controleposten ziet hier moet je bij het passeren een gaatje achter je naam in de deelnemerskaart knippen zodat de organisatie kan zien wie er gepasseerd is. Na de nodige uren trappen komen we als eerste aan in La Sarre en zit de Raid er op. Eric is blij dat hij ondanks de nodige pijn door zijn val eerder deze week de Raid heeft kunnen uitrijden. Niet alle deelnemers komen met de bike over de eindstreep, enkele worden met de auto gebracht omdat ze uitgeput zijn een deelneemster had tijdens een valpartij haar pols gebroken.  5 dagen afzien in de wildernis van Canada een onvergetelijk mountainbikeavontuur waar we met veel plezier op terug kunnen kijken. Een avontuur voor de Steffini bike's die geen krimp hebben gegeven ondanks het vele water, modder, zand en een minimaal onderhoud toont een tocht als de Raid des Coquerants  de kwaliteit van deze mountainbike's aan.
Nadat alle deelnemers binnen waren zijn we naar het hotel gegaan om met het thuisfront te bellen, je gsm werkt niet in de outback van Canada dus weten ze thuis ook 5 dagen lang niet hoe het er voor staat, dan is het fijn om je vrouw weer even te kunnen horen om te laten weten hoe de Raid is afgelopen. De warme douche is trouwens ook een genot alsmede een ijskoud Budweiser biertje.
Om 19.00u is er een diner georganiseerd waar alle deelnemers en vrijwilligers bij elkaar komen en waar de certificaten aan de bikers worden uitgereikt, na deze gezellige avond nemen we afscheid van elkaar en keren we terug naar het hotel, morgen de bike's uit elkaar halen en klaar voor transport maken. Nog een uur of 7 in de auto naar het vliegveld in Toronto en dan na een vlucht van een uurtje of 8 zijn we weer terug in Nederland.
Eric Zweedijk en…….Dig Zweedijk na 5 dagen Canadese wildernis.   Dig.z@zeelandnet.nl