Niks te doen voor mountainbikers

In september hoopt Staatsbosbeheer in de Alphense Bergen bij Chaam een nieuwe route van acht kilometer te openen.
Maar ook daarmee doet het zuidwesten van Nederland nog steeds mondjesmaat mee in het aanbod voor een van de snelst groeiende sporten van Nederland.
Vooruit, er liggen nog twee officiële routes op Noord-Beveland (40 kilometer) en bij Westerschouwen (6), maar om echt te mountainbiken, moet je toch in Oost-Brabant of Limburg zijn. In het oosten van Brabant liggen maar liefst zeventien mtb-routes op de fietsfanaten te wachten, waaronder een aantal heel forse, zoals de Deurnese Bossenroute van bijna 47 kilometer.
In totaal liggen er in Nederland 74 officiële mountainbikeroutes. Ze staan allemaal beschreven in de nieuwste editie van de Routegids Mountainbike, een uitgave van de ANWB en het blad Fiets.
Van Stadskanaal tot Noord-Beveland worden de routes kort getypeerd en beoordeeld op zwaarte. De langste is meteen de zwaarste: een route van 51 kilometer in de Voerstreek op de grens van Nederland en België. De zwaarte wordt uitgedrukt in ‘tandwielen’. Deze route krijgt er als enige vijf. De terreinfietsroute in Dorst wordt beoordeeld met drie ‘tandwieltjes’.
„Je slalomt op hoge snelheid langs de bomen. De bochten zijn kort, scherp en stuk voor stuk voorzien van een kom?die het mogelijk maakt om ze te nemen zonder te remmen.“
De schrijvers van de Routegids Mountainbike tonen zich enthousiast over het acht kilometer lange parcours in de bossen van Dorst. Volgens de gids is over elke centimeter van de route nagedacht en komt het woord rollercoaster in je op. Het parcours in Dorst is er ooit aangelegd op initiatief van enkele fanatieke Oosterhoutse mountainbikers in samenwerking met de boswachters.
Maar dat is het dan voor West-Brabant. In al die uitgebreide bos- en natuurgebieden als het Mastbos, de Ulvenhoutse en Chaamse bossen, de Rucphense Heide en de Brabantse Wal, komt verder geen mountainbikeparcours meer voor, wat natuurlijk niet wil zeggen dat er nergens illegaal gecrost wordt.
Het dichtstbijzijnde parcours ligt in de Loonse en Drunense Duinen. Een 25 kilometer lang, zwaar parcours dat de bijnaam ‘Brabantse Sahara’ meekrijgt, maar dat is Midden-Brabant.
Meestal is Staatsbosbeheer, als grootste grootgrondbezitter van Nederland, de gastheer van de mountainbikers. Volgens de woordvoerster van Staatsbosbeheer Joke Bijl is er een goede reden dat er in West-Brabant en Zeeuws-Vlaanderen verder geen routes te vinden zijn.
„Er is bij ons nooit een signaal binnengekomen dat er daar behoefte aan is“, zegt Bijl. „Het is zeer zeker geen beleid van Staatsbosbeheer om de aanleg van dergelijke parcoursen tegen te gaan. Als fietsclubs daar belangstelling voor hebben, gaan we ermee in overleg. “
Sterker nog, Staatsbosbeheer werkt graag mee aan de ontwikkeling van parcoursen, al is het alleen maar om te voorkomen dat mountainbikers ‘wild’ door de bossen gaan crossen.
„Precies om die reden leggen we in de Alphense Bergen een nieuw parcours aan“, zegt boswachter Dick Elings. „Als je dat niet doet, wordt er overal op allerlei manieren rondgecrost.“
Dankzij de aanwezigheid van natuurlijke heuveltjes in het gebied wordt het volgens Elings een heel gevarieerd parcours. Het unieke in dit geval is dat Staatsbosbeheer zelf het initiatief neemt tot de aanleg ervan.
Vreemd genoeg is er ook in de uitgestrekte bossen van een gemeente als Woensdrecht op de Brabantse Wal geen mtb-parcours te bekennen.
„Er worden door de vele fietsclubs wel uitgepijlde toerritten georganiseerd, maar als je een vaste route wilt gaan aanleggen, krijg je ook te maken met kleinere grondeigenaars, die daar niet om staan te trappelen. Maar het kan best dat de gemeente het binnenkort weer oppakt“, zegt de woordvoerder van de gemeente Woensdrecht Jan Prop, zelf een actief fietser.
ANWB Routegids Mountainbike;
ISBN 90.18.02050-8;
14,95 euro in de boekhandel.