Jeugd Bar End krijgt onderwijs van Nederlands kampioen

Naar Duitsland voor het NK. De beoefenaars van de mountainbikesport downhill hebben weinig keus. Want waar in Nederland kan je bergen, of op zijn minst hoge heuvels, vinden? Wie een beetje het gevoel wil krijgen wat de sport inhoudt, kan niet eens in het Limburgse land terecht. Een beetje wedstrijd is namelijk een afdaling van dertig kilometer en een hoogteverschil van 2,5 kilometer. Dwars tussen de bomen door. Balancerend over de boomwortels. Met scherpe bochten en hoogteverschillen die alleen met sprongen van een paar meter te overbruggen zijn. De Bie geniet ervan. Soms bijna iets teveel. ‘Als ik op de fiets stap, dan denk ik bijna nergens aan en ben ik alleen maar bezig om zo snel mogelijk naar beneden te gaan. En dat is niet altijd even handig. Vooral niet tijdens wedstrijden, omdat het soms slimmer is strategisch te rijden. Keihard door een modderpoel, dat red je niet. Dus dan kun je beter rustig aan doen, in plaats van er vol in rijden en dan te vallen.’
Dat vallen op zich is voor de Apeldoornse op zich geen probleem. Tot nu toe is ze er met een paar kneuzingen van af gekomen. De laatste, een gekneusde pols, slechts een paar dagen voor het NK. ‘Gelukkig had ik er bij het fietsen geen last van. Maar op zich moet je blijven uitkijken. Ik ga vaak met vrienden de berg af en dan zie je dus de anderen vaak genoeg vallen. En dat ziet er voor het oog soms vrij ernstig uit. Gelukkig valt het tot nu toe altijd mee.’
Niet opdringen
Ze zal daarom de jeugd van Bar End die ze traint, ook niet deze tak van sport opdringen. ‘Je moet het zelf willen. Ik kan me voorstellen dat het voor de ouders niet leuk is om hun kind met enorm veel vaart naar beneden te zien komen. Maar als ze het wel willen, dan zal ik ze zeker goede aanwijzingen geven.’
Het geven van tips bevalt De Bie sowieso goed. Al is de groep bij Bar End soms te groot. ‘Gelukkig zijn ze bij de vereniging bezig om meer trainers voor de jeugd te vinden. Dan kunnen we vaste groepen maken. Nu komen er soms meer dan dertig jongeren op de training af en dat is gewoon te veel. Soms moeten we dus ook mensen wegsturen en dat is natuurlijk enorm jammer.’
Avontuur
Ondanks dat ze het dus niet zal opdringen, De Bie wil graag dat meer, vooral meiden, kiezen voor de wat avontuurlijkere mountainbike-varianten. Samen met een paar anderen heeft ze daarom Girlzz Offroad opgericht. Met informatie op de website, het geven van clinics en het organiseren van wedstrijden proberen ze Nederlandse vrouwen enthousiast te krijgen. ‘En dat lukt beter dan we vooraf verwachten. Het blijkt dat veel wel willen, maar eerst een drempel over moeten. En ze moeten natuurlijk de gelegenheid krijgen. Ik ben een paar jaar geleden ook meegesleept door wat vrienden, anders was ik er misschien ook wel niet aan begonnen.’
Toch lijkt dat laatste onwaarschijnlijk. Want als deelneemster aan crosswedstrijden, kwam ze er al vroeg achter dat ze op de helft van het parcours niets had te zoeken. ‘Ik begon vaak vlot, maar kon dat nooit vol houden. Zo gauw het terrein ook maar iets omhoog ging, fietste iedereen me razendsnel voorbij. Alleen naar beneden kon ik met de beteren mee. Dus eigenlijk doe ik nu het enige waar ik goed in ben.’
Inspanning
Over hoe goed ze kan worden, heeft ze geen illusies. ‘Ik ben 31 dus ik denk niet dat ik nog ontdekt word.’ Bovendien wil ze een leuk leven houden naast het fietsen en dat kan niet als je de wereldtop wilt halen. ‘De Nederlandse titel klinkt natuurlijk erg leuk, maar erg aansprekend is het eigenlijk niet. Er deden drie meiden mee en als de echt beste Nederlandse had meegedaan, Anneke Beers, dan hadden wij nog voor de eer om de tweede plaats kunnen strijden, terwijl zij zonder inspanning had gewonnen.’
Copyright © 2005 De Stentor - alle rechten voorbehouden