Mountainbiken is een populaire sport op de Veluwe. Binnenkort moeten speciale routes de flora en fauna in kwetsbare gebieden beschermen. Maar niet iedereen zit daar op te wachten.
Ruud van Roekel en zijn vrouw pakken graag de mountainbike om er in Ede op uit te trekken. Ze hebben de mooiste achtertuin die je als sporter maar kunt wensen met bossen, heide, zandpaden en heuvels.
Toch komt de voorzitter van de Wielervereniging Ede (WV Ede) ook hobbels tegen die hij liever vermijdt. Gemeentelijke belemmeringen die hem, de honderdvijftig mountainbikers van WV Ede en talloze andere sporters en recreanten dwars zitten. Een aantal nieuwe crossfietsroutes moet verbetering in de situatie brengen, denkt de gemeente Ede. Maar Van Roekel houdt zijn bedenkingen.
Drie kwetsbare natuurgebieden krijgen gemarkeerde, soms verplichte routes voor mountainbikers: de Noord-Ginkel, de Zuid-Ginkel en het Roekelsebos. "We proberen schade aan bosreservaten te voorkomen", zegt Jan Lub van de gemeente Ede.
"De natuur moet in die gebieden meer z'n gang kunnen gaan. Normaal horen fietsers op geasfalteerde paden. Maar op grond van regelgeving mag ook buiten de paden gefietst worden. De gebieden die grenzen aan de Planken Wambuis, willen we ontzien."
De gemeentelijke natuurterreinen Noord- en Zuid-Ginkel grenzen aan het natuurgebied Planken Wambuis dat in handen is van Natuurmonumenten.
In deze twee bossen komen gemarkeerde paden met een verplichte route waarvan niet afgeweken mag worden. "De routes zijn vooral bedoeld voor fietsers van buiten", zegt Lub. "Arnhem en Renkum hebben het zo ook al geregeld."
Naast de verplichte routes, komen er ook aanbevolen trajecten. Het Edese Bos is wat de gemeente Ede betreft de plek waar de sportfietsers zich helemaal mogen uitleven.
Van Roekel doet dat dan ook graag.
"Mountainbiken is populair, al is het wel een beetje over z'n hoogtepunt heen", zegt hij. "Veel racefietsers stappen 's winters over op de mountainbike. Je moet over een redelijke conditie beschikken. En een goede fiets is duur. Goedkopere fietsen gaan vaak sneller kapot."
De honderdvijftig mountainbikers van de WV Ede maken twee keer per jaar zonder promotie een tocht door de eigen gemeente. Verder trainen de sporters in de Edese natuur. Rustgebieden en dassenburchten worden gemeden.
DE VALLEI 2
'Paden lopen van niks naar nergens'
Ondanks een welwillende houding ervaart de Edese wielersportvereniging veel weerstand van de gemeente Ede. De verplichte fietsroutes op de Ginkel ervaren de sporters als een dictaat.
"We begrijpen de argumenten van de gemeente niet", zegt Van Roekel. "Beheerders denken vaak 'o nee, daar komt een horde fietsers op ons af'. Maar over het algemeen ervaart niemand in Ede problemen. Traditionele beheerders doen van alles om mountainbikes te weren, zoals Natuurmonumenten."
De nieuwe mountainbikepaden maken geen onderdeel uit van vaste routes. Ze lopen volgens Van Roekel van niks naar nergens. "Als je het bos uit bent, moet je het maar uitzoeken", zegt hij. "Het is geen route. Wij kennen als Edenaren de weg wel. Maar recreanten kennen die niet. We denken dat die paden voor de gemeente zelf niet goed uitpakken."
WV Ede dubt over stappen tegen dit compromis. "Van ons hoeven ze er niet te komen", zegt Van Roekel.
Hij voelt meer voor een goed contact met de gemeente. "Er zijn veel zaken af te spreken", zegt hij. "Bijvoorbeeld om onze activiteiten te houden op uren dat er weinig wandelaars zijn. We zouden verder aan de bosrand van De Sijsselt langs het spoor obstakels kunnen plaatsen voor onze sport. Onze vrijwilligers zouden voor het onderhoud kunnen zorgen. En we hebben veel contacten met andere mountainbikers. Die kunnen we over het Edese beleid vertellen."
WV Ede kiest voor zelfregulering, de gemeente Ede voor bordjes. Van Roekel verwacht dat het verschil van inzicht niet snel uit de wereld zal zijn. "Het zal nog wel tien jaar duren."
Copyright © 2005 De Gelderlander - alle rechten voorbehouden
