Geen winst en voor de beste mountainbiker lijken de Spelen in Athene opeens wel heel ver weg. Dat Maarten Tjallingii in een ronde meer dan een halve minuut van zijn medestrijders wegreed was zondermeer grote klasse. Maar ook een begenadigd top-coureur is niet onfeilbaar. Hij bleef met een pedaal achter een boomstronkje haken met een zware val als gevolg. De eerste diagnose duidde op een schouder uit de kom. Een blessure die volgens ploegleider Rispens op dit moment wel op een heel ongelegen moment komt. ‘Met zo’n blessure ben je zeker drie weken zoet. In de tussentijd kun je eigenlijk niets doen. Op de fiets zitten kun je wel vergeten. Over drie weken begint er een cyclus van drie wereldbekerwedstrijden waarvoor hij nog een startbewijs kan verdienen voor de Spelen in Athene.’
Ook hijzelf is even uit de running nu zijn echtgenote op het punt van bevallen staat. Maar Rispens zou geen goede wielerfanaat zijn als hij al niet stiekem aan het NK over twee weken dacht. ‘Ik hoop dan snel even heen en weer te crossen. Maar laten we eerst maar eens zien wat de komende week gebeurd. Dat wordt spannend genoeg.’
Een tentje verderop zat ondertussen Marcel Groothuismink uit te puffen van zijn geweldige cross. De pas 18-jarige student bedrijfskunde was zojuist als twaalfde afgevlagd en dat mocht gevierd worden. De Hengeloër, die vorig jaar een zeer sterk seizoen bij de junioren reed en dat als derde afsloot, moest gezien zijn leeftijd promoveren en koos daarbij bewust voor de eliterenners. ‘De sportklasse is voor rijders zonder ambitie’, gaf hij zijn gewaagde overstap aan.
Groothuismink heeft een vederlichte tred op de pedalen en gisteren ‘zweefde’ hij bijna over de smalle bospaadjes van de prachtig uitgezette wedstrijd. Een uiterst snel parcours met twee echte klimmetjes, heen en weer laveren tussen de bomen en voortdurend hobbelen over de boomwortels en kuilen. ‘Vanaf de start moet je er hier direct bij zitten’, aldus Groothuismink, ‘anders loop je meteen te veel achterstand op. Daar verloor ik ook een hoop terrein. Ik ben nog niet brutaal genoeg om mijzelf er zo tussen te gooien.’
Hij geldt als een talent nog in de dop. Groothuismink heeft gezien zijn leeftijd nog een aantal jaren de tijd om te rijpen. ‘Bij de seizoenstart wist ik niet wat ik echt kon verwachten. Bij de junioren ging het soms vanzelf, maar hier moet je er keihard tegenaan. Met mijn trainer Meint de Boer heb ik een meerjarenplan afgesproken waarbij ik steeds een stapje hoger uitkom. Zoals over twee weken op het NK in Bergschenhoek. Dat is veel meer klimmen geblazen dan hier en dat ligt mij iets beter. Voorlopig zit ik op de goede weg.’
Copyright © 2004 De Twentsche Courant Tubantia - alle rechten voorbehouden
Door Michiel Kempers - Maarten Tjallingii had gisteren de zege bij de OWC-MTB-Classic in Oldenzaal voor het grijpen. Maar de kopman en leider in het tussenklassement viel met een zware schouderblessure uit. Wat eigenlijk een mooie middag voor het Heijdens-ten Tusscher mountainbiketeam had moeten worden werd uiteindelijk een regelrecht drama.
