Niet in grote vorm, wel grote prijzen

Als Becking aan de start verschijnt, rijdt de rest van het deelnemersveld meestal voor de tweede plaats. Overal zaait de Gorsselnaar met het moordende tempo dood en verderf. In Groesbeek was het niet anders. Al vond hij zelf dat het wat moeizaam ging. ‘Ik kwam de eerste twee rondes niet in mijn ritme, kon het tempo niet vinden.‘ Terwijl hij het parcours eerder deze week al verkende. ‘Ik weet niet hoe het kwam. Het waren in elk geval geen zenuwen.‘
Becking ging er al snel vandoor, maar kon geen groot gat slaan. De achtervolgers hingen aan het elastiek. ‘Omdat ik een soort interval reed, kwamen ze een paar keer tot in het achtewiel en dan ging ik er weer vandoor. Op die manier is het wel een heel rare race.‘
Hij ging denken over de te volgen tactiek en dat maakte hem onzeker. ‘Ik heb de grote vorm nog niet en daarom wist ik niet goed wat ik moest doen: de anderen terug laten komen of proberen weg te blijven.‘ Maar opeens kwam het gevoel terug, bleef Becking weg uit de klauwen achter hem. En toen werd het allemaal een stuk eenvoudiger. ‘Maar echt overtuigend was het niet hoor, ze zaten binnen de minuut.‘
Maar een Europa Cup is een grote prijs, dus overheerst wel tevredenheid. ‘Vorig jaar was ik tweede, dus was het een revanche. Zo voelde dat wel. Deze prijs is een bevestiging dat ik op de goede weg zit.‘ Hij mikt op meer dan alleen de Europa Cup. Volgende weekeinde is hij in Polen voor het Europees kampioenschap. ‘Is ook leuk, toch?‘ En zijn echte doel ligt nog later in het jaar, het wereldkampioenschap. ‘Daar werk ik naar toe. Dan moet de piek er zijn.‘
Volgend jaar komt Becking uit bij de espoirs. Hij heeft voldoende prijzen in de bagage, maar begint eigenlijk weer opnieuw want hij krijgt te maken met mountainbikers die jaren ouder zijn. ‘Het zal moeilijk worden net zulke resultaten te boeken, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. De meesten hebben in het begin moeite, maar er zijn voorbeelden van jongens die wel meteen succes hadden. Dus je weet het nooit.‘
In welke ploeg Becking volgend jaar rijdt, weet hij niet. Het liefst blijft hij in het Merida Goossens-team rijden, met een goede grote sponsor erbij. Maar ook hij weet dat hij de ploeg langzaam ontgroeit. ‘Ik voel me er thuis en als er bijvoorbeeld een sponsor komt, is er misschien meer mogelijk. Maar ik twijfel wel, want ik denk dat ik toch langzaam in een positie komt dat ik wat kan eisen. Wat voor programma kan er bijvoorbeeld worden gereden? Ik wil me verder kunnen ontwikkelen en ik blijf graag bij Merida Goossens, maar dat is wel afhankelijk van wat er kan en niet kan.‘
Hij houdt zich er verder niet mee bezig, wat komt dat komt. Er zijn voorlopig belangrijker zaken. Bijvoorbeeld nog wat prijzen pakken in het laatste juniorenjaar. ‘Ik mik op het WK, dan moet het gebeuren. Het is mijn laatste kans.‘