Bas de Bever is het Nederlandse icoon in het downhill en four cross circuit. Jullie als forummembers wilden het liefst jullie vragen stellen aan deze downhill-held.
Met jullie vragen in de aanslag zijn wij naar hem toegegaan. En dit heeft geleid tot hele serieuze, grappige en soms zelfs schokkende antwoorden van deze intrigrerende persoonlijkheid uit de downhill-scene. Stap dus snel in de wereld die Bas de Bever heet.
Jasper Leenarts
Geschiedenis:
- Hoe ben je met mountainbiken begonnen?
Ik ben vrij laat begonnen met mountainbiken. Rond mijn 22 a 23e. Voor die tijd reed ik op zo’n klein fietsje rond en zo ben ik er in gerold. Een paar kennissen vroegen me mee voor een weekend biken in de Ardennen. Ik heb destijds een fiets geleend en toen bleek al snel dat ik beter berg af ging dan berg op. Die kennissen vertelden me ook dat er wedstrijdjes waren en zo ben ik in België met wat wedstrijden begonnen en is de bal gaan rollen.
- Heb je nog tips voor een beginnende downhiller/freerider???
Je moet gewoon doen waar je zin in en plezier in hebt. Als je passie ligt bij freeriden of downhillen moet je het gewoon doen en blijkt dat je in een van die disciplines goed bent en je hebt een beetje sportman in jezelf zitten, want dat is natuurlijk nodig, dan rol je vanzelf op een of andere manier in die wedstrijdsport. Ik kan me ook voorstellen dat je helemaal niks met wedstrijden hebt en gewoon van die berg af wil blijven rollen, dan moet je dat doen. En je skills ontwikkel je zelf wel.
- Wat zijn de grootste technische veranderingen in het downhillen geweest sinds jij bent begonnen?
Sinds dat ik begon ten opzichte van nu is eigenlijk alles veranderd. De fietsen van 11 jaar geleden zijn nu niet eens meer een CC fiets, dus laat staan een downhill-fiets. Je had een veerweg van 2 cm achter en 2 cm voor en allemaal geveerd door elastomeren. Later kreeg je vering met lucht, maar dat was natuurlijk 3x niks. Iedereen dacht toen “wauw dit is high tech”, maar als je het afzet tegen nu? Cantilever remmetjes, schijfremmen had nog nooit iemand van gehoord, de banden waren ook nog niet doorontwikkeld, gewoon van die V&D bandjes zal ik maar zeggen. Eigenlijk is alles veranderd.
- Is er veel veranderd in het downhill-circuit zelf?
Toen ik begon kwam het hele mountainbikecircus net opzetten als sport. Ik zat er een jaar in en ik wist niet wat ik zag, want ik was alleen dat crossfietswereldje gewend. De bomen reikten tot in de hemel, het kon niet op, er werd met geld gesmeten in alle hoeken. Op een gegeven moment was het gewoon belachelijk. Er ontstonden diverse teams en als je dan zelf ook nog lid wordt van zo’n team, is dat grandioos. Zo is het naar een top gegroeid en sinds een jaar of vier is het een beetje aan het afkalven.
Aan de ene kant was dat ook logisch want wat ik net al zei: de bomen reikten achterlijk ver in de hemel. En daar hebben een heleboel jongens waaronder ikzelf van geprofiteerd. Nu is alles een beetje op een normaal niveau gekomen. Je kan er nog steeds een leuke boterham mee verdienen, dus je zult niemand horen klagen, maar het is een beetje op een niveau waar het nu thuis hoort. Dat heeft te maken met de fietsindustrie zelf, maar ook met de economie die de laatste 3 a 4 jaar redelijk op zijn gat is gegaan. Verder zijn de parkoersen ook veranderd en veel ruiger geworden dan 10 jaar terug. Dat ontwikkelt mee met de fiets. Bij een fiets met een veerweg van 2cm op een elastomeertje hoort een heel ander circuit dan een fiets met 20cm veerweg van alle kanten gedempt.
- In het verleden hebben er mtb spektakels plaatsgevonden in Parijs Bercy, hoe was dat?
Bercy staat er om bekend om buiten normale sporten ook allerlei evenementen te organiseren. De sport staat centraal en er wordt een hele show omheen gebouwd. Dan zit dat hok vol met 15 duizend man, lasershows, muziek. Die gasten weten wel hoe ze iets moeten organiseren en ja dat is geweldig. Daar krijg je gewoon kippenvel van, als je aan de start wordt geroepen en wordt voorgesteld met naam en toenaam. En al die mensen gaan gigantisch uit hun dak. Dat is hartstikke gaaf. Jammer dat het er niet meer is.
Techniek:
- Wat moet er nu komen om nog harder/gecontroleerder naar beneden te gaan.
Ik denk dat we qua veerweg met 8 inch wel redelijk op zijn eind zitten als ik over racen praat. In het freeriden kan het goed dat het nog iets wordt doorontwikkeld, al hoewel ik daar ook geen hele maffe dingen meer zie gebeuren. Nu al komen we op parkoersen waar 8 inch te veel is. Dan schroeven we de veerweg dicht of korten hem in. En met de remmen precies hetzelfde. Natuurlijk zal het in detail allemaal wel technisch doorontwikkeld worden, maar met 1 vingertje kan ik me zonder problemen van 80km/uur zo stil remmen. Het gaat denk ik meer over op mierenneukerij, finesse, fine-tuning en doorontwikkeling.
- Wat vind je ervan dat Honda met Greg Minnaar in het downhillen stapt en dit doen met een fiets waarvan het niet de bedoeling is dat deze ooit in product ie komt ?
Om terug te komen op de vorige vraag. Honda heeft natuurlijk een deur geopend met die gearbox van hen. En dat is alleen maar positief. En in die hoek moet je de ontwikkelingen zoeken, zoals de geïntegreerde gearbox van Honda (en Nicolai) en de Rolhoff naaf. Een derailleur is een kwetsbaar iets, zeker op een downhill-fiets. Je hoeft er maar een steen tegen aan te krijgen en je wedstrijd is over. Dus ik zie zo’n gearbox, als dat goed doorontwikkeld wordt later ook wel terug op de normale mountainbikes. Bovendien denk ik dat het heel goed is dat Honda, met de naam die ze hebben, ingestapt zijn in de mountainbikesport. Dat draagt toch wat met zich mee. Ik heb dit jaar al twee wedstrijden gehad waar Greg (Minaar; red) samen met die fiets minstens zoveel gefotografeerd wordt als Greg zelf. Het trekt toch de aandacht. En ik denk dat goed is voor de sport.
- Wordt het door dit soort initiatieven voor "gewone" teams niet veel moeilijker om aansprekende resultaten te behalen, omdat dan net als in Formule 1 de fabrieksteams de dienst gaan uitmaken ?
Ik denk het niet, dat was 5 jaar terug ook niet met schokbrekers en zo. Honda is hierin een voorloper en zij hebben het geld om zulke zaken te ontwikkelen, maar als zo’n ontwikkeling eenmaal loopt, zoals met de rolhoff-naaf en gearbox, dan gaan mensen in verkapte vorm zulke dingen gebruiken. Ik zie het alleen maar positief.
- Wat heb je liever? 25 cm veerweg, 9 versnellingen of dikke banden.
Aan 25cm veerweg heb ik helemaal geen zak, zonder versnellingen kom ik die berg ook wel beneden, maar zonder dikke banden is het plezier al gauw over. Als je na een halve meter lek rijdt, dan is er al niet zoveel meer aan. Dus ik kies voor de banden.
- Wat is voor jou de meest invloedrijke technische ontwikkeling geweest de afgelopen jaren?
Het zijn de banden, de schokbrekers en de remmen. Die ontwikkelingen zijn gigantisch geweest, met de meeste nadruk op de remmen. Eerst gingen we van cantilever naar V-brakes en op een gegeven moment kwam magura met het hydraulische velgremmetje en ineens was daar de schijfrem. In eerste instantie was die schijfrem echt bagger, dat ging helemaal nergens over, want een goede V-brake was veel beter, maar in een jaar tijd is die schijfrem zo ontwikkeld.
Nu:
- Zijn de risico’s die de rijders nemen met de Red Bull Rampage verantwoord?
Het mooie van de Rampage en zulk soort evenementen, er dat er geen lijn is die je MOET volgen. Er is een start boven en een finish poortje beneden en het is aan jou om daar te komen. Je neemt zelf de risico’s en er wordt je geen verplichte lijn opgelegd die je moet volgen. Je krijgt een km breedte voor je en zoekt het maar uit. Dus je kan zelf beslissen of je van 10 meter naar beneden wil pleuren of kiest voor een drop van bijvoorbeeld 5 meter. Dus ik denk dat de verantwoording puur en alleen bij de renner zelf ligt.
- Hoe vaak heb je zelf mee gedaan met de Rampage
Ik heb er 1 keer aan meegedaan en het is niet echt aan mij besteed, want ik vind jury sport helemaal niks. Ik moet iets concreets hebben, zoals met een downhill wedstrijd. Na de finish kijk je om en dat is je tijd en daar hangt een zoveelste plaats aan en met zo’n rampage zitten 5 mensen op een barkruk mij punten te geven op wat ik doe, dat vind ik helemaal niks. En de jongens van tegenwoordig in die hoek zoeken wel zo de grens op van bepaalde dingen, dat is aan mij niet besteed. Ik race liever tegen de klok. Neemt niet weg dat ik het super gaaf vond om te doen. Ik heb er ontzettend veel plezier gehad met die gasten. Het was ook heel relaxed. Veel minder gestresst als op een gangbare wereldbeker wedstrijd. En ik heb ook mijn eigen grenzen verlegd, dus wat dat betreft is het wel weer goed geweest, alleen podiumkandidaat op zulk soort evenementen zal ik niet zijn.
- Hoe zit dat met het verschil in sfeer tussen een evenement als de Rampage en een downhill wedstrijd?
Downhill is veel meer resultaat gericht. 10 jaar terug, toen ik net in stapte, was het downhill wereldje zo’n losbollig zootje. Het imago dat we hebben, klopt met 10 jaar terug. De sport is ontwikkeld, er is ontzettend veel geld in omgegaan. Dan wordt op een gegeven moment een professionele houding van je verwacht, ook naar je sponsoren toe. Daar komt een bepaalde druk bij kijken. Dus je moet jezelf daarin ontwikkelen. En freeriden staat nu waar wij 10 jaar terug stonden. Het wordt gewoon een nieuwe discipline. Het gaat het normale downhill niet vervangen, maar het is een toevoeging. En het zal zich zo ontwikkelen tot het ook een op zich staande discipline is. En over 10 jaar denk ik dat die gasten er ook iets anders tegen aan kijken.
- Er zijn niet veel rijders die echt goed in zowel downhillen als freeriden zijn, hoe komt dit?
Nee, er is er eigenlijk maar 1 en dat is Cedric (Gracia; red). Die gozer is op een of andere manier gemultitalenteerd of zo. Ik kan mee doen en zal dan misschien een top 10 plaatsje krijgen, net als Steve Peat en nog een aantal. Het zijn gewoon 2 verschillende dingen. Het verschil is nog niet te vergelijken met het verschil tussen downhill en Cross Country, maar freeriden is wel wat anders dan tegen de klok rijden zoals met downhill.
- Het is duidelijk dat de Red Bull Rampage veel publiciteit genereert voor de sport, maar is dit volgens jouw ook de publiciteit die de sport nodig heeft ?
Elke vorm van publiciteit is denk ik wel goed. De insider die weet het verschil en hangt de publiciteit van de Rampage aan freeriden, iemand die weinig weet, weet alleen dat er Cross Country bestaat en er jongens zijn die hard van de berg af rijden. Zij hangen dat imago wellicht aan het downhill, maar dat maakt niet uit. Als daarmee de extreme varianten in de publiciteit komen is het goed. En zeker in het super conservatieve Nederland als het om sporten gaat. Ik heb niks tegen voetbal of tennis of andere geijkte sporten, maar als je in Nederland iets anders doet, wordt je al gauw in je nek gekeken.
- Hoe belangrijk is je sponsor voor jou? Is het denkbaar dat je ooit voor een ander merk zal rijden?
Sinds dat ik op een mountainbike zit rij ik voor B1. B1 is heel belangrijk voor me geweest maar ook andersom. We hebben elkaar veel diensten bewezen over de laatste paar jaar. Het merk B1 is ontstaan uit het Team, dat Batavus ooit is begonnen. Batavus was niet echt een internationale naam en zeker niet in de mountainbike-scene, dus is er een naam bedacht en daar is B1 uitgerold. Dat is al weer ongeveer 8 jaar geleden en sinds het begin ben ik daarbij geweest. In eerste instantie hebben ze mij gevraagd om het merk groot te krijgen en ik heb daar natuurlijk ook de vruchten van geplukt. Dus ik denk dat daar een wisselwerking is geweest. Ik ben inmiddels 36 en ik denk niet dat ik nog 2 jaar op hoog niveau sport, en een samenwerking van 8 jaar ,ga je niet aan de kant zetten om nog 1 jaartje ergens anders te kunnen fietsen.
- Hoe lang blijf je nog fietsen?
Ik bekijk het nu jaar voor jaar. Er zijn heel veel dingen waar ik op dit moment mee bezig ben. BMX-trainer voor de bond. Op de baan ben ik assistent van Peter Pieters, de baancoach. Ik ben nog steeds bezig met mijn eigen carrière en voor de ploeg zelf doe ik ook heel veel dingen. Buiten het fietsen ben ik ook een halve teammanager. Als ik dit jaar nog een aantal knappe resultaten neerzet en denk er nog een jaar aan te kunnen knopen, doe ik dat.
- Welk bikepark in Europa biedt volgens jou de meeste uitdaging?
Het park waar ik echt veel mee te maken heb is Todtnau, ik kom er graag. Er zit van alles in. Het is conditioneel, vergt erg veel van je, er zitten technische dingen in, je moet jezelf helemaal wezenloos fietsen. Echte vergelijking heb ik misschien niet omdat ik in andere parken niet of minder ben geweest, maar voor mij is Todtnau nog steeds HET park. Misschien ook wel omdat zij een van de eerste bikeparken waren.
- Train je in jou tak van de sport veel op conditie of meer op kracht?
Je traint beide. Op conditie om een goede basis neer te leggen zodat je het seizoen goed doorkomt. En op kracht en specifieke conditie op de fiets. Het is een beetje als de 1500meter schaatsen. Het is net langer dan een spring, maar korter dan een duur-afstand
- Fiets je ook cross country, en op een b1?
Natuurlijk op een B1. Tot half januari zit ik regelmatig op een cross country fiets. Toertochten en als we naar het buitenland op stages gaan. Maar ik rij geen wedstrijden.
Crashes:
- Hoe heb je jouw angst voor vallen overwonnen
Ik heb wel crashes gehad, maar dit moet ik afkloppen, want de afgelopen 10 jaar ging het in de meeste gevallen goed.
- Wat is je zwaarste/ergste crash tot nu toe geweest?
Een jaar of 3 geleden heb ik in Japan mijn sleutelbeen gebroken en dat was net op een lullig moment. We zaten net in een reeks van wedstrijden en Japan was een van de eersten. Door zo’n crash lig je gelijk 6 weken uit de roulatie. En als je 6 weken lang wedstrijden mist, dan is je hele seizoen naar de klote. Het is weliswaar maar een sleutelbeen breuk, maar het heeft me wel het hele seizoen gekost.
- Hoe zet je jezelf geestelijk over een zware crash als je weer op de bewuste plek terug komt?
Ik heb het niet zozeer met een plek of parcours waar ik gevallen ben, maar het is wel zo dat na een breuk of blessure wel weer meer aan je lichaam moet wennen. Hoe ver kan ik gaan en welke risico’s kan ik nemen zonder dat je bij een val weer terugvalt in dezelfde blessure. In die zin ben je mentaal wel weer even bezig om je er overheen te zetten.
- Heb je ook wel eens angst voor een rit?
Natuurlijk, niemand gaat graag op zijn muil, maar als je met knikkende knieën in een starthok staat, dan zul je wel niet gaan downhillen. Nou wil ik ook niet overdrijven, want er wordt vaak tegen ons aangekeken: “dat zijn mafkezen en die nemen enorme risico’s”, maar dat is helemaal niet waar. We zijn er op gekleed. Je traint er op en weet precies wat je doet. Wat dat betreft vind ik cross countryrenners en wegwielrenners, waar ik overigens enorme respect voor heb, meer gevaar lopen dan wij. Ze komen bovenop een klim, zien zwart voor de ogen en moeten gelijk de afdaling in en wat hebben zij aan? Niks. En als ze op hun muil gaan houden ze er waarschijnlijk meer aan over dan wij.
- Heb je ook wel eens van, dat doe ik nooit?
Natuurlijk komen we nieuwe dingen tegen in parkoersen. Dan denk je bij jezelf: “dat is strak, daar moeten we maar eens fatsoenlijk af zien te komen”. Dus dan haal je een paar keer aan, staat te kijken en uiteindelijk doe je het. En 9,5 van de 10 keer denk je achteraf: “was dat nou alles”.
- Worden lijnen ook gezamenlijk uitgezet bij wedstrijden?
We hebben zeker geen geheimen voor elkaar. Als ik ergens niet overheen weet te komen, kan ik iedereen aan zijn shirt trekken om te vragen wat het beste lijntje is.
Funny-stuff:
- Bas, hoe denk je dat zo een lelijke aap als Gracia toch zulke lekkere wijven kan hebben?
Die heeft helemaal geen lekkere wijven. Ik weet niet wie die vraag verzonnen heeft, maar hij gaat altijd met die lelijke wijven weer weg ’s avonds.
- Op de DVD RISE, loop je in een string op het strand, grapje (hoop ik)?
Vroeger toen Maribor (in Slovenië) nog op de kalender stond was de week er op vaak de volgende wedstrijd in Frankrijk en moesten we een stukje door Italië heen. Vaak bleven we dan twee nachten zo’n Italiaans kustplaatsje met het hele circus. Gewoon even chillen op het strand en helemaal niks doen. Ik kan het over het algemeen goed vinden met de Engelsen en daarmee zat ik op het strand te lamzakken. En die Italiaanse studs lopen de hele tijd voorbij, met strakke speedo’s (zwembroeken) aan, breed proberen te zijn. Warner en ik kijken elkaar aan en willen ook zo’n speedotje kopen om die gasten door de zeik te halen. Dus wij naar het winkeltje met speedo’s. Zagen we ook die strings. Dus die hebben wij toen gekocht, ons omgekleed en zo kwamen we de hoek om, met string aan het strand op. Iedereen lag in een deuk. Echt elke Italiaanse gigolo-wannabe liepen we achteraan in ons stringetje en haalde we door de zeik. Je maakt zoveel mee onderweg.
- Het hele downhillwereldje is eigenlijk als 1 grote familie?
Ja, maar je hebt er ook niks aan om elkaar de rug toe te keren. Uiteindelijk race ik niet tegen iemand, maar tegen de klok en tegen mijzelf. En zo’n sfeer hangt er ook bij ons. Het is één grote familie. Eén groot circus wat van plaats naar plaats gaat. Ik kijk er altijd ontzettend naar uit.
- Van wie is die Barbie? (achter de ruitenwisser op de DVD Rise, red.)
Wie pluist die video’s zo uit joh. Die zit volgens mij op de Van van Hope en Warner heeft de Barbie er achter geplakt. Dus ik gok er op dat hij die ook in een of andere benzinepomp gehaald heeft om er melige fratsen mee uit te halen.
- Scheer jij je balharen voordat je een string aantrekt?
Ik ben zo kaal als het maar zijn kan. Jezus wie verzint die vragen? En ik heb ook een hekel aan die Tsjechische vrouwen waar de haren aan de boven en zijkant er uit komen. Dus ikzelf moet het goede voorbeeld geven.
- Krijgt Martijn op secretaressedag een bosje bloemen van je?
Martijn die krijgt ieder weekend een emmer bier van me en daar wordt hij vrolijker van dan een bosje bloemen.
Wedstrijden:
- Wat was de echte reden dat je niet mee reed in Kaprun (EK)?
Ik was het weekend voor het WK op mijn muil gegaan. Op het WK ben ik wel gestart, wat ik eigenlijk niet had moeten doen. Je bent geblesseerd, maar het is een WK dus je wil toch die wedstrijd rijden. Daarna kwam Kaprun. Ik voelde me al iets beter, maar toen begon het zo te zeiken tijdens de training. Toch een trainingsrun gedaan en heel lullig onderuit gegleden. Weer op mijn schouder die geblesseerd was. Deze werd weer zo geïrriteerd. Ik kon mijn stuur haast niet meer vasthouden en in die bagger en regen had het ook helemaal geen zin. Eerder afgelopen seizoen heb ik ook al de wedstrijden in Canada moeten missen door een blessure. Afgelopen seizoen was helemaal waardeloos wat dat betreft. Dus voor de punten deed ik ook helemaal niet mee in Kaprun en ik had geen zin om mijzelf nog meer te pijnigen en door die bagger te glijden. Dus de reden was een blessure.
- Denk je dat als jij je nog maar op één discipline zou richten (bijv. 4X) dat je dan nog betere resultaten zou kunnen behalen? Er zijn immers wel meer rijders die dat doen.
Ik heb ze altijd beide gereden. Tot vorig jaar legde ik de nadruk op downhill. Dit jaar is het andersom Ik leg de nadruk op four cross. Ik train ook met name voor four cross, wat heel goed te combineren is met de trainingen die ik doe met de bmx-selectie. Ik ben het er mee eens dat als je ouder wordt, en ik wil mezelf niet kwalificeren als oude lul, al hoewel ik dat misschien toch wel ben, ga je je meer toeleggen op 1 ding. Op je 22e ben je energieker en herstel je makkelijker van de inspanningen van een dag eerder. Downhill is een bijzaak dit jaar.
- Wat vind je leuker om te rijden. Downhill, Four Cross of een evenement als de Red Bull Rampage?
Ik vind ze allemaal leuk, maar de voorkeur gaat uit naar downhill en four cross omdat die dingen me beter liggen dan het freeriden. Waarbij ik me dit jaar vooral richt op de four cross.
- Hoe berijdt je je mentaal voor op een downhillwedstrijd.
Meestal ben ik circa drie kwartier voor de start boven. Zet ik de fiets in de rollerbank en zet een lekker stukje muziek op om me in te rijden. Ondertussen ben je in je hoofd constant dat parcours aan het rijden, link rechts links rechts remmen, bultje, trappen. Die wedstrijd heb je in gedachten al 50x gereden voor dat je hem uiteindelijk echt rijdt.
- Welke muziek luister je tijdens het inrijden?
Da is geheel afhankelijk van mijn bui. Ik ben een hiphop, rap en soul liefhebber dus in die hoek moet je ook mijn muziek zoeken. Van soft soul tot keiharde rap.
- De afgelopen jaren heb je niet mee gedaan aan het NK-downhill. Vind je het jammer dat je niet aan het NK kan deelnemen door andere "belangrijkere" wedstrijden?
Die kalender valt vaak zo lullig en dan moet je keuzes maken. Ik heb 1 keer meegedaan met het NK en toen ook gewonnen. Dus die titel heb ik al. Dat vond ik dan wel het voornaamste op dat moment. Uiteindelijk wil je je carrière toch afsluiten en als er dan een aantal NK’s zijn geweest, dan vind ik wel dat je minstens 1 zo’n truitje moet hebben. Neemt niet weg dat ik het elk jaar weer jammer vind dat ik niet mee kan doen.
- Heb je wel eens in Rittershausen gereden?
Een van mijn eerste wedstrijden reed ik in Rittershausen, dat is lang geleden. Is wel een geinig parcourtje. Aan wortels geen gebrek.
- Vind je het jammer dat four cross of downhill geen Olympische disciplines zijn? En had je niet graag gewild dat BMX een Olympische discipline was in "jouw" tijd?
Uh, JA!! En Uh JA!! Het IOC is de laatste jaren ook in gaan zien dat wil je de Olympische Spelen levend houden je ook wat flashy sporten moet toelaten. Er zijn de laatste 10 a 20 jaar zoveel nieuwe sporten ontstaan. Snowboarden is inmiddels een discipline, Cross Country is sinds 96 een discipline. Four cross en downhill niet, dat is super jammer. Daar tegenover staat dat BMX vanaf 2008 wel Olympisch is. Dat zal ik als renner niet meemaken, maar ik hoop er als trainer/coach wel bij te zijn. Dan heb ik toch een keer de Olympische Spelen van dichtbij meegemaakt.
- hoe groot is de kans dat jij de BMX-coach op de Olympische Spelen zal zijn?
Ik ben trainer en Ton Kolvoort is de bondscoach. Maar Ton heeft aangegeven er mee te willen stoppen. ’t Ligt eigenlijk een beetje aan mij en de KNWU. Maar de kans is redelijk groot.
Toekomst:
- Denk je al wel eens na over een leven na het wedstrijddownhillen en zo ja, hoe ziet die er uit?
Ik doe zoveel op het moment, met het fietscrossen, met de baan, met de ploeg zelf. Ik heb superbrede interesses. Als ik moet afgaan op wat er nu op me af komt zal het iets in vorm van trainer/manager zijn. Ik heb ook ideeën om zelf een ploeg op te zetten waarbij ook een soort van opleiding een belangrijk onderdeel moet zijn. Maar je bent zo afhankelijk van andere factoren om zulke zaken te verwezenlijken. Met name als het gaat om financiën. En als dat allemaal niks zou worden, dan open ik bij wijze van spreken een sushi restaurant. Ik heb heel brede interesses wat dat betreft.
- Wat zou in Nederland gedaan moeten worden om het downhill/dual/freeride te promoten?
Het is belangrijk om steun te krijgen vanuit het bedrijfsleven en de media. Kijk het bikefestival. Door zulk soort dingen te organiseren, wordt de aandacht gevestigd op onze tak van sport. Die jongens in Bergschenhoek zijn goed bezig.Dat is super goed voor de Nederlandse mountainbike-scene en specifiek voor de downhill en freeride disciplines. Dingen als de Bike Motion beurs in utrecht moeten je zeker behouden. Maar wat ik zeg, die zak met geld is belangrijk. Zonder financiële steun kom je nergens.
- Wie tip je als Nederlandse opvolger van jou nu je een ouwe man begint te worden?
Bij de meiden is het niet zo moeilijk: Anneke en die is schuwgoed bezig het laatste jaar. Ze heeft enorm veel progressie geboekt. En bij de heren is het moeilijk: Wilfred ter Hatert en Koen van Valkenhoef zijn inmiddels ook al dertigers. Gertje Tholen natuurlijk. Ons eeuwige talent. Hij fietste volgens mij al van de berg af toen hij 10 was. Hij rijdt hard op het moment. Ik denk dat het een enorme boost voor hem is geweest dat hij een goede sponsor en een team dat hem steunt heeft gevonden. We hebben Arthur Hommersen. Zo’n jongen heeft wat begeleiding en sturing nodig, maar op 1 jongen kun je je hoop niet vestigen. Ik denk dat er wat meer gescout moet worden.
- Vind je dat er meer bikeparken als Bergschenhoek moeten komen en denk je dat het mogelijk is?
Als je bij een gemeente aankomt waar een leuke vuilnishoop ligt en die willen je daarmee helpen en je kunt de financiële ondersteuning krijgen, zorgen dat het van de grond komt in Nederland, “the more the merrier” zou ik zeggen. Dus als die mogelijkheden zich voordoen in Nederland en de mensen zijn enthousiast. Grijp je kans. Ik hoop inderdaad dat er meer van zulke dingen loskomt.
- De freeride/downhill-scene is volop in beweging. Hoe zie jij de toekomst verder van downhill en freeride?
Downhill heeft zich al lang en breed bewezen, zeker binnen het mountainbikewereldje heeft het zijn plaats en sporen al lang verdiend. Er zullen hier en daar wel wat nieuwe dingen op het pad komen, maar die sport staat er en blijft er, daar ben ik helemaal niet bang voor. Freeride staat een beetje aan het begin van de discipline. Als we 5 jaar verder zijn is dat gewoon een discipline, alleen dat moet zich nog bewijzen of het zich daadwerkelijk staande kan houden. Ik denk het wel. Maar ik wil ze niet eens zo onderscheiden want ik vind het echt broer en zus. Het ligt heel dicht bij elkaar.
- Wat staat er op je programma voor de rest van het jaar?
Ik leg me toe op de wereldbekers en het WK. Waarbij ik op 2 van de 6 wereldbekers wil pieken. Ik ben bij alle wereldbekers en elke 4X doe ik mee, daar ga ik volle bak voor, daar wil ik podiums rijden. En bij de downhill kijk ik per wereldbeker of het lekker loopt en het parcours me ligt. De nadruk ligt echt op 4X dit jaar. Verder staat de King of Jeep serie op het programma. De serie die ik vorig jaar won. Misschien doe ik aan het eind van het jaar toch weer de rampage, maar meer omdat ik het super leuk vind om te doen en niet om daar berrecloth van de troon te stoten. Lekker mee hobbelen met die gasten en een pilsje pakken that’s it.
- Hoe was de Red Bull race down the middle of the earth, toch iets wat jou ligt?
Ja inderdaad. Het is een minimaal hoogteverschil, nog geen 100m op een afstand van 1100 meter. Maar supergaaf, lekker sprinten door die gangen heen. Ze hebben daar kunstmatige obstakels neer gesodemieterd. Het is ook heel raar, zeker de eerste keer dat ik er kwam. We kennen allemaal wel die liftschachten uit de films en dan denk je dat het in het echt niet zo zal zijn, maar dat zijn echt van die rammelbakken. Het is echt geen modern verlicht liftje waarbij je op een knopje drukt en we gaan 800m naar beneden. Nee, je stapt echt in een hokje, pikkedonker, en je ziet geen zak. Daar wil je niet in staan. Er staan 20 mensen in het hok, maar je ziet degene die vlak voor je staat niet eens. Dan kom je beneden en als dat ding open gaat is er volop licht en het is constant 24 graden ofzo. Echt super benauwd en nul vochtigheid. Omdat het een oude zoutmijn is, zit je telkens met een droge strot. Maar het is supergaaf, Red Bull weet wat dat betreft wel leuke dingen te organiseren. En allemaal in de wintermaanden. Lekker wedstrijdjes doen en met je fietsmaten ’s avonds een red bull wodka en het is hartstikke gezellig. Moeten ze meer doen, zeker in de wintermaanden.
- En tot slot, wil je nog wat zeggen tegen de lezers op mountainbike.nl?
Leef het leven!
::: Live Life :::
