De DIMA Xterra Beach Challenge is de Formule 1 onder triathlons. De gelijkenis zit'm niet zozeer in de behaalde maximumsnelheden, als wel in de het belang van de bandenkeuze. Zowel voor als na de wedstrijd werd er hevig gediscussieerd over de ideale band. Vooraf was de voorlopige eindconclusie dat vanwege het nieuwe parcoursgedeelte in de duinen een heel licht profiel de voorkeur had. Uiteindelijke bleken de weersomstandigheden toch om een andere band te vragen. Door de stevige noordwesten wind werd het zeewater zo ver opgestuwd dat het verwachtte harde strand toch niet zo hard bleek te zijn. De wind en het zuigende zand waren het beste te bedwingen met zo breed mogelijke slicks. Wellicht dat de bandenkeuze bij de mannen beslissend was voor de uiteindelijke uitslag. Titelverdediger Rob Barel had gekozen voor slicks en zijn grootste uitdager, de Xterra-specialist, Royce Kortekaas voor "Fast Freds" (brede banden met een beetje profiel). In het technische gedeelte van het parcours in de puinduinen was Kortekaas de snellere en op het strand was Barel ongenaakbaar. De laatste vier kilometer naar de wisselzone in Kijkduin was over het strand. En het was hier dat Barel een in de duinen opgelopen achterstand op Kortekaas kon omzetten in een voorsprong van 20 seconden. Genoeg marge om de finish na het lopen als eerste te bereiken.
Alom verbazing en vooral bewondering voor het 45 jarige fenomeen die een indrukwekkende lijst met vooraanstaande internationale toppers achter zich liet.
Bij de dames was het nummer 1 van de wereldranglijst, de Amerikaanse Jamie Whitmore die na een zevende zwemtijd vlot oprukte naar de kop van de wedstrijd en deze positie niet meer afgaf. Ook zij had zich uitgebreid bezig gehouden met de meest geschikte bandenkeuze. Thuis had zij zich intensief laten voorlichten door Ned Overend, die vorig jaar als derde was geëindigd. Op zijn advies kocht Whitmore's vriend Courtney de breedst beschikbare downhillbanden die er te krijgen waren en ging vervolgens aan de slag met de schuurmachine om er zoveel mogelijk profiel af te krijgen. Drie dagen testen op het strand bij Kijkduin gaf voldoende vertrouwen in een goede afloop. Alleen wereldkampioene wintertriathlon Marianne Vlasveld reed tijdens de wedstrijd een snellere fietstijd. Zij vond dat het fietsen over het strand sterke gelijkenis vertoonde met fietsen over zachte sneeuw: Iets waar zij volop ervaring mee heeft. Titelverdedigerster Ingrid van Lubek bleef het langs bij Whitmore in de buurt maar moest uiteindelijk genoegen nemen met een tweede plaats.
