De bronzen medaillewinnaar van het WK in Lugano rust momenteel uit. In zijn appartement in Italië, geniet Roel Paulissen na van zijn prachtprestatie. “Laat me maar een paar dagen op adem komen zonder al te veel gereis,” meldt de Zonhovenaar.“Zondag is het ongelooflijk zwaar geweest. De benen zijn ontzettend stram. Hopelijk zijn ze over een paar dagen weer de oude want van de slotwedstrijd van de wereldbeker, zondag in Kaprun, verwacht ik toch nog wel wat. Het is een parcours dat me als een handschoen past.”
“Van die overwinning in de wereldbeker in Canada heb ik meer genoten dan nu van die bronzen medaille,” zegt Paulissen verrassend. “Het was toen mijn eerste wereldbekerwinst en daar was ik al een paar jaar naar op zoek. Als die er dan plots komt, valt er een zware last van je schouders. Maar uiteraard ben ik ook heel gelukkig met dat brons van zondag. En omdat het goud naar Filip Meirhaeghe ging, krijgt die voor mij nog wat meer glans. Filip en ikzelf hebben een gans week samen de kamer gedeeld, we hebben samen het parcours grondig bestudeerd en we hebben samen strijdplannen gesmeed.Als je dan ook samen op het podium staat, krijg je toch wel kippenvel. Dat kan ik je verzekeren.”
De relatie met Meirhaeghe is vergeleken met een paar jaar geleden een stuk verbeterd. “Ach, die is nooit slecht geweest. Al moet ik toegeven dat we sinds dit jaar toch wat dichter naar mekaar zijn toegegroeid. De voorbije jaren was het altijd maar Meirhaeghe... Ik huppelde daar wat achteraan. Maar dat was ook normaal.Filip is opener, kan zich beter verkopen en... had ook een veel groter palmares. Hij had wereldbekers gewonnen, had zilver behaald op de Olympische Spelen, medailles op WK’s. Ondertussen zijn we wat dat betreft stilaan naar elkaar toe aan het groeien. En daardoor is de relatie er toch wel een stuk op vooruit gegaan.” De nieuwe wereldkampioen is vijf jaar ouder dan Paulissen.“Filip was net zo oud als ik toen hij zijn eerste wereldbekerkoers won. Ik zit dus nog op schema,” lacht Paulissen.“Al zijn we toch wel twee totaal verschillende renners.Filip is veel explosiever. Zoals hij zondag dat gat dicht reed, dat kan ik niet. Ik ben iemand die het meer van lange inspanningen moet hebben.” Goud en zilver op het WK: ronduit schitterend! Alleen zullen Meirhaeghe en Paulissen er nooit steenrijk van worden. Daarvoor is het mountainbiken niet populair genoeg. “We missen media- en dan vooral TV-belangstelling. Zondag werd het WK op TV uitgezonden en ik hoorde alleen maar positieve geluiden. Mochten ze voor ons zoveel doen als voor het motorcrossen of het veldrijden, we zouden er veel beter voor staan. Waarom niet alle wereldbekerwedstrijden op TV uitzenden? Het zijn er maar vijf, dus dat moet toch kunnen. Maar misschien ligt het ook aan de inrichters en de wielerbonden die wellicht niet genoeg inspanningen doen om de media naar de wedstrijden te krijgen. Als mountainbiker moet je in ieder geval niet hopen op het grote geld. Dan was ik beter wegrenner geworden. Een paar jaar geleden was het bijna zover toen ik een contract kreeg bij Lotto. Maar omdat juist in dat jaar mijn mountainbikecontract bij GT afliep, heb ik me hals over kop terug in het mountainbikecircuit gestort om zo sponsors te overtuigen van mijn kunnen. Daardoor werd ik in de wegploeg op een zijspoor gezet. Niet dat ik daar nu spijt van heb hoor. Mountainbiken is immers mijn leven.”
Gazet van Antwerpen
