door Roy Schriemer - GRAZ - Hij was eigenlijk al tevreden met de Nederlandse titel van vorige week en op het EK vertrok hij voor een plek bij de eerste dertig. Hans Becking onderschatte zichzelf, zo bleek al snel in het Oostenrijkse Graz, want na een inhaalslag ging de mountainbiker van het Eerbeekse Merida-Goossen Team zelfs met eremetaal aan de haal.
Becking is niet de man van de gepeperde uitspraken, grootspraak is bepaald niet aan hem besteed. Vorige week veroverde de inwoner van Gorssel in Zoetermeer de Nederlandse titel met speels gemak, waar hij zichzelf vooraf met enige moeite het predikaat ‘één van de favorieten‘ opplakte. Ook voor het EK was bescheidenheid het devies. ‘Ik kwam om te leren om volgend jaar eventueel te kunnen profiteren van de opgedane ervaringen.‘Het oogsten kwam op Europees niveau een jaar eerder dan verwacht. De start ging niet geweldig. ‘Ik stond op de eerste rij, dus daaraan lag het niet. Maar ik schakelde in het begin verkeerd, waarna werkelijk iedereen me voorbijschoot. Ik raakte niet in paniek en ben gewoon mijn eigen tempo gaan rijden. Daardoor schoof ik snel verder door naar voren.‘Op een ronde voor het einde wist hij dat hij de top tien weer bereikt had en even later sloot hij aan bij een groepje dat net buiten de medailles dreigde te vallen. ‘Die jongens kon ik afschudden en toen hoorde ik bondscoach Leo van Zeeland opeens roepen dat de nummer drie helemaal kapot zat en dat ik hem nog kon inhalen als ik alles op alles zou zetten. Even later was ik erbij en kon hem afschudden. Op de finish kon ik het nog amper geloven: derde worden in mijn eerste jaar, dat is toch heel netjes.‘Voor Becking is het seizoen naar eigen zeggen voor honderdvijftig procent geslaagd. Voor het WK over twee weken in Lugano durft hij zelfs al een beetje optimistischer te zijn. ‘Had je het me vrijdag gevraagd dan had ik een plek bij de eerste veertig voorspeld, nu durf ik in te zetten op een plek bij de eerste tien. Ik ben blijkbaar verder dan ik dacht.‘En het grote trekken aan het Gelderse talent begint al. ‘Er wordt al geïnformeerd wat ik volgend jaar doe, maar als het aan mij ligt blijf ik het team van Merida-Goossens trouw. En anders wil ik in ieder geval mijn begeleiders Peter Dorland en Ronald Kok mee hebben. want die hebben me dit jaar echt naar dit hoge niveau geloodst.‘
(Apeldoornse Courant)
