Door JEROEN BALEMANS - HAPS - 'Bart Kiemeney en Sjef Martens gaan in navolging van de voormalig wielrenner Peter Winnen vijfduizend meter boven NAP fietsen: duizend kilometer door de Himalaya.Afzien en kotsend van de hoogteziekte langs de weg staan.' Zo omschreef ex-wielrenner Peter Winnen drie jaar geleden zijn barre fietstocht door de Himalaya, in het gezelschap van negen anderen die meededen aan de eerste vanuit Nederland georganiseerde fietssurvivaltocht over deze bergketen. Het relaas van de voormalige wielrenner sprak Bart Kiemeney en Sjef Martens uit Haps zo aan, dat ze besloten dezelfde trip te maken. Van de Tibetaanse hoofdstad Lhasa, dwars door de Himalaya, naar de hoofdstad van Nepal, Kathmandu. Een duizend kilometer lange fietstocht per mountainbike op meer dan vijfduizend meter hoogte.
"Ruim een jaar geleden hadden we het over het verhaal van Winnen en toen zei Bart dat 'ie dat ook wel wilde doen", zegt Sjef Martens, in het dagelijks leven coördinator ict (informatie - en communicatietechnologie) aan het Montessori-college in Nijmegen. "Ik zei toen, als je in 2002 gaat, doe ik mee." Bart (42) en Sjef (45) ondernemen de tocht samen met acht andere fietsers, inclusief een begeleider. De onverharde weg waarover ze fietsen is een oude handelsroute tussen Nepal en Tibet die bekend staat als de Friendship Highway waar vrachtwagens overheen tuffen om de dorpjes op deze grote hoogte van goederen te voorzien. Buiten de voor de hand liggende voorbereidingen als visum regelen, de fietsen in orde maken en kennismaken met hun reisgenoten, hebben Martens en Kiemeney niet extra getraind voor de tocht die vijftien dagen duurt. "Dat heeft toch geen zin", zegt Kiemeney, in het dagelijks leven epidemoloog. Natuurlijk is het fietsen (zelf trappen ze per jaar zo'n 12.000 kilometer) belangrijk, maar het is volgens hem vooral de grote hoogte die de tocht zo zwaar en onvoorspelbaar maakt. "Het stijgingspercentage valt wel mee. We fietsen op een plateau van zo'n 4500 meter hoog en moeten vier keer over een pas van vijf kilometer. Je komt er daar pas achter hoe je lichaam op de hoogte reageert. Vorig jaar deed er iemand mee die jaarlijks 40.000 kilometer fietst. Wegens hoogteziekte moest hij al na drie dagen afstappen."
Ook Martens en Kiemeney zullen hoofdpijn krijgen en misselijk worden. Martens: "Je moet op elkaar letten en in de gaten houden dat je eetlust niet vermindert of dat je wazig uit je ogen kijkt. Als je die signalen negeert krijg je vochtophoping in longen en hersenen en ga je kassiewijle. Maar we zitten met z'n tienen op elkaar te letten."
Het Hapse fietsduo vliegt overmorgen naar Lhasa. Na overstappen in Frankfurt, Bangkok en Kathmandu heeft het duo een vlucht van 36 uur in de benen. Geen ideale voorbereiding. Gelukkig mogen ze eerst drie dagen aan de hoogte wennen voordat ze aan de tocht beginnen.
De eerste fietsdag begint met een afdaling. Een relatief korte etappe van zestig kilometer. De dag erop stijgt de club naar vijfduizend meter. "Dan weten we pas waar we staan", zegt Martens.
