Tijdens het wonderlijk verlopen NK in en rond Nijmegen - gewonnen door sprinter Jans Koerts - stelde een enkeling zich de vraag waarom baanrenner Danny Stam zich niet als deelnemer had ingeschreven.
Zo anders dan anders ging het er gisteren in het Gelderse aan toe dat de nationale titelstrijd nu eens niet uitmondde in een verdeel- en heersspelletje van de Rabobank-ploeg. 'Ja, leuk voor het publiek was het denk ik wel', gaf de sterkste van de grote verliezers, Michael Boogerd, uiteindelijk zonder dralen toe.
De nummer drie van het NK kon er zelfs wel om lachen dat zijn ploeg er niet in slaagde de titelstrijd in een ijzeren greep te houden. Boogerd had ook wel reden tot persoonlijke voldoening. Hijzelf reed heel sterk, tot zijn eigen verrassing; zijn laatste koers tevoren, de Ronde van Zweden, reed hij nog 'als een uilebal'.
Voor de ploeg die tijdens een nationale krachtmeting alleen maar kán verliezen - en daar dit jaar meer rekening mee hield dan voorheen - viel er gisteren voor het overige weinig te lachen. Sinds de oprichting ging het tijdens het NK alleen in het eerste jaar mis (de toen nog voor TVM rijdende Maarten den Bakker pakte in 1996 de rood-wit-blauwe trui) maar in alle edities nadien werd de hoogste trede van het erepodium door een Rabo-renner bezet: tweemaal Boogerd, nog eens Den Bakker en vorig jaar Leon van Bon.
En alle keren gebeurde dat met grote overmacht én in het heuvelachtige Zuid-Limburg. Gisteren in Gelderland ontbraken kuitenbijters als die van het Limburgse land. Groesbeeks Zevenheuvelenweg klinkt reuze indrukwekkend maar dat stukje bergop stelde de renners amper voor problemen. En minstens zo belangrijk: voor het eerst in jaren hoefden de beroepsrenners en de eliterenners-zonder-contract eens niet 240, 250 kilometer af te leggen maar slechts 193.
De geringe moeilijkheidsgraad en beperkte lengte van het parkoers maakten dat de Raboploeg er ernstig rekening mee hield dat de concurrentie dit jaar niet zomaar het hoofd zou buigen. Een van die concurrenten, Bankgiroloterij-renner Bart Voskamp, voorspelde vorige week dat het NK wel eens een op een soort 'veredelde kermiskoers' kon uitdraaien en de man van de streek kreeg gelijk.
Een type-kermiskoers, en dan een van de zeer vermakelijke soort, werd het mede door toedoen van de Raborenners zelf. In een poging de wedstrijd hard te maken trok de oranje-witte brigade onmiddellijk ten aanval. En het waren niet de minsten die er zo ongeveer vanuit het startschot in een razend tempo tussenuit trokken. Tot de zeventien vluchters die rondes lang vooruitbleven behoorden bijvoorbeeld Erik Dekker en Michael Boogerd.
Maar wat ploegleiders De Rooy en Van Houwelingen ook aan tactische plannetjes hadden uitgedokterd (later in de koers waagde Karsten Kroon zich nog eens aan een lange solo), écht greep krijgen op de koers zat er geen moment in. Ook niet toen Boogerd in de slotfase nog eens ten aanval trok, drie ploeggenoten meekreeg maar, belangrijker, ook nog eens hele snelle finishers (Koerts, Kemna) van andere ploegen bij zich wist.
Het laatste woord was ook aan die snelle finishers van wie Jans Koerts zich in de groepssprint oppermachtig toonde. De 31-jarige Koerts, lid van de Amerikaanse Mercuryploeg, speelde enkele weken geleden nog met de gedachte voor het NK te bedanken. Niet alleen omdat hij maar last bleef houden van een mysterieuze virus-infectie (opgelopen in de Ronde van Maleisië) maar ook omdat hij meende dat het parkoers toch niks voor hem zou zijn.
Maar eenmaal trainend in en rond Nijmegen kwam Koerts tot de ontdekking dat een venijnige klim bij Berg en Dal helemaal niet in het parkoers was opgenomen en het humeur was meteen een stuk beter. Gisteren, na afloop, was Koerts vanzelfsprekend helemaal in een prettige stemming. Zijn ploeg mag de Tour niet rijden maar de kampioenstrui vergoedde veel.
Of Koerts met die rood-wit-blauwe trui in dienst van Mercury kan blijven rijden is nog maar de vraag. Subsponsor Viatel is failliet en de toekomst van deze ploeg (Van Petegem, Van Bon, Tonkov) is ongewis. De nieuwe kampioen zelf maakt zich geen zorgen over zijn toekomst. 'Voor een sprinter van mijn niveau is altijd wel plaats.'
De sterkste ploeg van Nederland, waarvoor Koerts nog uitkwam en waar hij werd weggestuurd, had gisteren heel goed zo'n sprinter kunnen gebruiken.
