Zijn ouders zouden het 31 jaar geleden niet hebben kunnen bevroeden. Zes weken lang lag hun zoontje Jaap in de couveuse. Maar het zwakke manneke is uitgegroeid tot een beresterke kerel. Onlangs bewees Jaap Viergever dat weer eens. In de Crododile Trophy, een mountainbikewedstrijd in Australië, kon niemand de Drunenaar bijbenen. Hij was de sterkste in de bijna 1900 kilometer lange strijd tegen de concurrenten en de ruige natuur.http://www.crocodile-trophy.com
Tot de nek toe in het water, klimmen en dalen over ruige stukken, soms wel met meer dan een halve meter verval: Viergever kwam, zag en overwon. The self confident Flying Dutchman. Zo noemen ze Viergever in Australië. Bij Viergever draait alles om zelfvertrouwen. Om dat te verkrijgen wil hij zoveel mogelijk controle houden over het eigen lichaam en over het materiaal. Alle details moeten kloppen. Perfectie is de norm. Daarin gaat de mountainbiker ver. Neem bijvoorbeeld zijn fiets. Die weegt iets meer dan negen kilogram, ongekend weinig. "Alles wat lichter kan, moet ook lichter", vindt Viergever. "Ik heb een keer alle boutjes vervangen, omdat de nieuwe twee gram minder wogen." En alles doet hij zelf aan zijn fiets. Dan weet hij zeker dat wat hij wil ook gebeurt. "Twijfel is het ergste wat er is." Viergever vraagt veel van zijn lichaam. Traint zes keer per week. Op dinsdag eist hij het meest van zichzelf: 's morgens twee uur achter de auto trainen, 's middags rondje Gorinchem en 's avonds met een paar wielervrienden nog eens twee uur beulen. Hij zegt dan ook: "Zoals ik fiets, kan het niet leuk zijn. Ik wil weten wat mijn lichaam aan kan. Dat gaat heel ver, soms balanceer ik op het randje." Zijn extreme inspanningen vragen dan ook om een goede medische begeleiding. Elke week bezoekt Viergever zijn sportarts, een van zijn ankerpunten. "Ik geloof in hem. Wat hij zegt, doe ik. Soms moet hij me afstoppen." Tegenwicht Viergever zoekt mensen om zich heen die hem steunen en rust geven, als tegenwicht voor die geldingsdrang waarvoor alles moet wijken. Naast de sportmasseur, de fysiotherapeut en de sportarts vormen zijn ouders en zijn broer belangrijke pijlers onder zijn bestaan. Net als zijn vriendin, Anne-Marie. "Ze staat honderd procent achter me." Mountainbiken en het avontuur opzoeken, alles van jezelf vergen. Jaap Viergever doet het vooral voor zichzelf. Maar ook de waardering die hij in zijn omgeving krijgt is een voedingsbodem. Zo kreeg hij een exacte kopie van zijn fiets, maar dan een stuk kleiner. Zelf gelast, in elkaar gezet. Het kleinood, ontvangen vanwege zijn zege in 1999 in Australië, prijkt op het bureau. "Dit heb ik gekregen van een echte vriend. Het betekent heel veel voor me." In de couveuse gelegen, als puber een mollig kereltje. In het begin van zijn wielerloopbaan was Viergever een flierefluiter, zat vol grappen en grollen. Had talent, deed er niet genoeg mee. Tot dat hij in 1993 ging mountainbiken. De passie sloeg over. Viergever werd een fanatiekeling op de fiets. "Ja, misschien wel om die gemiste kansen van vroeger te compenseren."
