Een nieuw evenement tijdens de Roc d’Azur; De Roc Altittude, een tocht met een verschillend start- en eindpunt. 45 km en 1750 hoogtemeters, een hele kluif om je in vast te bijten.
De start van de tocht is in het dorpje Roquebrune, een kleine 10 km van Frejus gesitueerd. Bij de start was het wel heel erg rustig met de bikers maar info naderhand leerde dat er maar 110 inschrijvingen waren en dik 30 mensen niet aan de start verschenen waren. (misschien Roquebrune niet kunnen vinden of de auto niet kwijt hebben gekund.)
De tocht start in het dorpcentrum tegenover het gemeentehuis en slingert via de harde weg het dorp uit om dan meteen omhoog te schieten over een brede singletrack.
De singletrack klimt gestaag door en er volgt een lekker glooiend pad wat eventjes op hoogte blijft om dan even flink naar beneden te duiken. Onder volgt een super technische singletrack met veel losse en grote steenpassages. De enige manier om dit te trotseren is even flink op de pedalen stoempen en kijken hoever je kunt komen.
De passage duurt toch wel een paar kilometer en gaat langzaam omhoog voordat we bij de echte klim komen. Hier veranderd de track in een breed gravelpad wat gestaag omhoog kronkelt.
We zijn nu ongeveer anderhalf uur onderweg en hebben al 750 hoogtemeters afgelegd. Gelukkig toont de bevoorrading zich op de Col de Cavaliére. Even genieten van het uitzicht onder het genot van een drankje is hier zeker even aan te raden. Het uitzicht over de de bergrug Le Castelard is werkelijk schitterend.
Na de pauze volgen we even het asfalt en er volgt een heerlijk lopende lange singletrack-afdaling met leuke passages en kleine drops. Het zadel kan hier even lekker omlaag gezet worden zodat deze niet in de weg zit. Onderweg krijg ik nog een paar keer last van mijn remmen die ik nog steeds niet ontlucht heb. Maar na een paar keer pompen keert de remkracht alweer terug. Het pad loopt nog even lekker door maar de afdaling vlakt af en we rijden door weer een steenpassage over een stukje vals plat.
De naam Altitude moet vandaag verdiend worden en het vals plat slaat om in weer een flinke beklimming. Onderwijl we klimmen krijgen we ter afwisseling geregeld een stukje singletrack naar beneden waar de technische registers toch weer flink uit de kast getrokken moeten worden.
Bij 2 afdalingen vind ik de uitloop toch te steil voor mijn doen en ik besluit dan om maar de laatste 10 meter te lopen. Ik heb geen zin om nu al op mijn muil te gaan op de eerste Roc’day.
De route komt na een tijdje samen met de overige parcoursen en blijft deze ook grotendeels volgen. We krijgen nog een bevoorrading voordat we ons opmaken voor een van de laatste beklimmingen (de bekende betonplatenklim langs het dorpje Massel). Boven draaien wij links naar beneden terwijl de overige routes bovenlangs over de bergtop schieten. We krijgen nog een leuke afdalingen maar moeten toch nog die bergtop over. De naam Altitude inderdaad, dus onderaan klimmen we dezelfde berg weer omhoog totdat we boven bij de laatste bevoorrading aankomen. Een heel bekend punt. Nu volgen er nog een paar korte steile klimmetjes en een paar leuke afdalingen naar Saint Aygulf.. We rijden in Saint Aygulf het strand over en komen op de smokkelroute die langs de Middellandse zee loopt.
Enkele trapjes en kronkels later komen we weer bij het strand en rijden onder een grote brug door. Door de hevige regenval van afgelopen tijd is er een flinke waterstroom welke het strand in tweeën snijdt.
Maar de organisatie heeft voor een schitterende oplossing gezorgd. Een drijvende brug van dik 50 meter.Na de drijvende brug volgen we het asfalt waar we op de grote plaat flink door kunnen trappen.
Nu nog een keer onder de weg door en via nog een paar singletracks rijden we het terrein weer op en komen we na een schitterende tocht over de finish.
Hier staat een lekker koud glas Kronenbourg al op ons te wachten.
tekst en foto's: P. Maas
