Mountainbiker verdedigt morgen nationale marathontitel
Door Ralph Blijlevens
ENSCHEDE- Hoog waren de verwachtingen van Axel Bult toen-ie vorig jaar Nederlands kampioen marathon werd. Dit jaar moest er nog meer uitkomen voor de mountainbiker uit Lonneker. Hoe anders pakte dat uit. Volledig overtraind reed Bult (26) zijn wedstrijden, maar het vermogen in zijn krachtige benen en lijf was compleet verdwenen. ,,Het zelfvertrouwen was afgezakt tot onderin m'n sok."
Sinds een paar weken heeft Bult de draai weer weten te vinden en kijkt hij vol moraal uit naar de strijd om de nationale MTB-marathontitel, morgen in het Belgische Grez Doiceau. "Ik ga geen gewaagde uitspraken doen, maar ik voel dat ik weer op de weg terug ben."
Bult is woensdag met een paar andere Nederlandse deelnemers al afgereisd naar het onder de rook van Brussel gelegen Grez Doiceau, om er het bijna 100 kilometers lange parcours te verkennen. "Loodzwaar", zucht hij, "maar ook echt een rondje voor mij. Met steeds van die niet al te lange klimmetjes waar ik op de macht tegen op kan knallen. Het parcours is eigenlijk een kopie van Eijsden, toen ik de titel pakte."
Morgen verdedigt Bult zijn rood-wit-blauwe tricot, waarin hij 'slechts' viermaal heeft mogen rijden. De nationale driekleur zette de coureur van de formatie De Brink-Ten Tusscher niet aan tot klinkende resultaten: 23e in de eerste marathon wereldbekerwedstrijd (Turkije), 21e op het EK marathon en 66e op het wereldkampioenschap MTB-marathon. De tweede plaats tijdens de Duitse Saarschleifen Bike Marathon was de enige podiumplek. Bult: "Het is leuk om op het WK te mogen rijden, maar wat koop je nou voor een 66e plaats? Mijn doel voor dit jaar was juist boven het nationale topniveau te komen. Een vaste kracht van de EK cross-country selectie te worden. Ik ben heel realistisch. Een wereldtopper word ik niet, een betaald prof ook niet. Maar ik weet wel dat er meer in zit."
Dat is er dit jaar - nog - niet uitgekomen. Als reden noemt Bult een verstoorde balans tussen rust en training. Na zijn afstuderen slokte zijn baan als productontwikkelaar bij Vredestein iets te veel van zijn energie op. "En ik ben ook nog eens gaan samenwonen", zegt hij glimlachend. In de top van de mountainbikesport is een perfecte afweging tussen inspanning en rust van essentieel belang. "Wielrenners kunnen meestal in een wedstrijd of etappe groeien, bij ons is het: startschot en je zit meteen op een hartslag van 200. Als je dan een halve procent rust mist, zit je zo op plek twintig in plaats van plaats drie."
De harde les van dit jaar was een wijze. "Ik heb te veel gedaan en in het voorjaar te hard getraind. Dacht dat ik alles wel aankon, maar op een gegeven moment zei het lichaam: tot hier en niet (C) TC Tubantia
