Een auto reed tot bijna in de Carwash. De bestuurder stapte uit en posteerde zich er breed - vond ik - naast. Hij was kennelijk geïnteresseerd in wat ik deed, want hij stelde zijn ogen scherp af op het tafereel dat ik met mijn fiets vormde. Toen ik me even later weer naar hem omdraaide, was hij dichterbij gekomen. Ik lachte hem vriendelijk toe.
,, Vuile vieze luizebos,’’ zei hij. Ik schoot in de lach. Kende deze man me? Kende ik hem? Hij deed een strakke stap in mijn richting. Ik spoot de laatste restjes modder van de fiets. Je moet zo’n klusje in twee minuten doen, want die spoeltijd krijg je voor 50 eurocent.
,, Vúúúúúúile vieze luizebos,’’ zei hij weer. Ik lachte weer, maar ineens ging er een druppel adrenaline mijn bloedbaan in. Jezus, die vent is echt kwaad, dacht ik. ,, Je bent echt kwaad, hè,’’ zei ik tegen hem. ,,
Waarom?’’ Maar terwijl ik dat vroeg wist ik het antwoord al: ik stond met een fiets in een autowasserette . Ik keek hem aan en zei: ,, Je bent echt rijp voor de psychiater...’’ Weer kwam hij een stap dichterbij, de afstand was nog maar twee meter. Ik probeerde ontspannen te blijven ogen maar inwendig zette ik me schrap. Ik kom uit een eenvoudige straat waar ze terugsloegen als je geslagen werd. Dat was wél lang geleden, dat wel... Maar hij stokte in zijn beweging naar me toe.
,, Je bent echt een hufter van het zuiverste water,’’ beet ik hem, woedend, toe. De dood of de gladiolen, zou Smeets zeggen. Op dat moment zag ik het hoofd van mijn buurman langs de auto van onze patiënt te voorschijn komen.
Deurwaarder, eenmeternegentig én, niet te versmaden, een herdershond bij zich. Hij merkte de spanning en in één zin legde ik hem uit wat daar de oorzaak van was. Hij lachte luid en zei: ,, Als jij klaar bent met die fiets, wou ik graag mijn bankstel hier in zetten. Moet nodig schoongemaakt worden...’’ Toen de man wegreed, trillend van woede en machteloosheid, kroop er zowaar een beetje medelijden in me omhoog. Misschien was hij wel echt een patiënt. Dat kon toch eigenlijk niet anders als je zó razend wordt op iemand die gedurende twee minuten zijn fiets in een autowasstraat staat schoon te spuiten.
Copyright © 2005 Utrechts Nieuwsblad - alle rechten voorbehouden
Door Aad Nekeman - Mijn mountainbike was verdwenen onder de modder. Er stond geen auto in de Carwash , er ook niet voor, dus ik reed met het modderding voorzichtig over de zeperige, gladde vloer de ruimte in. Zette de fiets tegen de muur en activeerde met een 50 eurocentstuk de heetwaterspuit. Mooi gezicht, zoals dat slijk wegspoelt door zo’n straal.
