Hart verpand aan mountainbiken

De broers Alexander, Daniël en Nehemia en hun zusje Eunice verzorgen voor de laatste maal hun materiaal, de fietsen gaan op de aanhangwagen en dan zetten ze koers richting startplaats.
Pas uren later keert het kwartet terug. En dan mag moeder zich er mee bemoeien. Want de wasmachine moet draaien om de koerskleding schoon te krijgen voor het volgende uitstapje.
De vier Paardekoopers zijn graag geziene gasten in het peloton. Ze vallen niet op, zijn rustig, kennen hun plaats in de groep. Ze zijn geen winnaarstypes en zijn blij als ze eens met een prijsje huiswaarts keren.
GevechtAlexander, Daniël, Nehemia en Eunice Paardekooper zijn graag bezig in de natuur, houden van het gevecht met de elementen en vooral ook de onderlinge strijd. Want fanatiek zijn ze. Zo zeer zelfs, dat ze een onderling klassement bijhouden met een puntenverdeling die afhankelijk is van de zwaarte van de koersen.
Het wielrennen is de vier niet met de paplepel ingegoten. Pa en ma gingen wel geregeld fietsen, maar wedstrijdsport was er nooit bij. Bij de kinderen kriebelde het wel en daarom werd ooit eens meegedaan aan een trainingswedstrijd van TMZ.
„Maar dat ging totaal niet. Het wielrennen op de weg ligt ons blijkbaar niet“, zegt Nehemia Paardekooper, terwijl Alexander aanvult: „Het is veel leuker om in het veld te rijden. Wij staken elkaar aan en later kwamen Daniël en Eunice er bij.“
SeniorenAlexander, Daniël en Nehemia Paardekooper komen in de Zeeuwse ATB Cup allen uit bij de senioren. Toen twee weken terug in Westdorpe de deelname gering was, maakten zij ruim twintig procent uit van het veld.
„We vinden het een leuke wedstrijdenreeks. Het is een goed initiatief, daarom proberen we zo veel mogelijk aan de start te komen. Alleen de finale in Hulst moeten we missen door andere verplichtingen“, zegt Alexander. „Maar ik ben daar wel bij hoor“, roept Eunice, die bij de jeugd in de categorie dertien en veertien jaar rijdt en met plezier. ,,Ja hoor. In Westenschouwen was ik laatste, maar ik heb met alle plezier mee gereden.“ Eunice nam dit jaar deel aan verschillende nationale koersen. Ook voor de drie broers houdt de sport niet op bij de provinciegrenzen, zelfs niet bij de landsgrenzen. Ze deden mee aan diverse races in de topcompetitie en ook al eens aan een wereldbekerwedstrijd in het Belgische Houffalize. Ook tijdens de vakantie gaat de mountainbike mee. Als er ter plekke wedstrijden zijn, wordt er gestart.
Zo stond de naam Paardekooper al op startlijsten in Oostenrijk en Nieuw-Zeeland. „Maar Houffalize is wel de mooiste waar we aan meededen. Jammer dat die er niet meer is, daar zouden we graag eens naar terug gaan.“
Geen sponsorHet begon ooit op een crossbaan vlakbij huis. Daar werd gereden op een BMX-fiets en werd de belangstelling voor mountainbiken gekweekt. Het bleef bij die discipline, geen van de vier Paardekoopers heeft zelfs een racefiets. Er wordt wel op de weg getraind, maar dan gaat er gewoon een wegband op de mountainbike. „We rijden zo veel, dat we aan de wintercompetitie mee doen zonder training. Fiets uit de schuur en weg zijn we. Het onderhoud doen we zelf. Daar moet geen ander aan te pas komen. Moeder wast de kleding, verder doen we alles zelf. We willen geen verplichtingen naar anderen toe. Daarom hebben we ook geen sponsor“, zegt Alexander, die samen met zijn broers ook enkele malen meedeed aan estafettes en er daarvan één won: in het Belgische Saint-Nicolas, in de buurt van Luik. Ook hebben ze al diverse marathons achter de rug. Kortom, op de mountainbike zijn de Paardekoopers vooral allround. Na de koers wordt er in Oostkapelle driftig nagepraat. Dan wordt immers het familieklassement bijgewerkt. „We hebben daarover afspraken over de punten. Voorde ATB Cup is het gewoon drie, twee en één punt en voor internationale wedstrijden krijgt de eerste bijvoorbeeld twaalf punten. Zo houden we onderling de spanning er ook nog in.“
Copyright © 2005 Provinciale Zeeuwse Courant