Door Eric van der Vegt
HALLE - Anneke Beerten (22) uit Halle stort zich jaar in jaar uit op een fiets van een berg. Downhill en 4 - cross zijn de namen van de sporten die ze beoefent.Dat snel tegen een berg op fietsen niet voorbehouden is aan wielrenners uit bergachtige landen hebben Joop Zoetemelk, Steven Rooks, Erik Breukink en Michael Boogerd bewezen. Ook in de wielertak mountainbiken of crosscountry spreekt Nederland met Bart Brentjens al jarenlang een woordje mee.
Elk jaar beter
Anneke Beerten uit Halle laat zien dat je voor de discipline downhill en 4-cross niet per se uit de Andes of de Alpen hoeft te komen. ‘Het is wel een voordeel natuurlijk, want aan het begin van elk trainingsseizoen heb ik een achterstand, maar ik word elk jaar een stuk beter’, zegt de 22-jarige Achterhoekse sportster.
Om duidelijk te maken wat ‘downhillen’ precies is zet Anneke een dvd op van de wereldkampioenschappen van het afgelopen jaar in Franse Les Gents. Mannen en vrouwen in beschermende pakken laten zich op een fiets met ware doodsverachting van een berg vallen en komen na vier minuten in het dal aan.
‘Toen ik het parcours in Les Gents voor het eerst zag, dacht ik: daar ga ik mooi niet af. Er zaten verschillende heel hoge sprongen bij. Maar toch, als je eenmaal naar beneden gaat, wil je zo hard mogelijk en vergeet je die angst’, zegt de mountainbikester. Het is een kwestie van ontspanning. ‘Je moet relaxed op de fiets zitten, niet gespannen het stuur vasthouden. Natuurlijk rijd je het parcours vaak genoeg om te weten waar de hindernissen zitten en hoe snel je bepaalde vlakken kunt rijden’, zegt de Halse.
Niet alleen een gezonde dosis lef is nodig om te downhillen. Ook ervaring is belangrijk in deze tak van sport. ‘Ik doe al vanaf mijn vierde aan fietscross en ben twee keer wereldkampioen geweest. Voor mijn huidige loopbaan komt dat alleen maar van pas. En nog steeds train ik op de fietscrossbaan van de IJsselcrossers in Doetinchem.’
Been- en lichaambeschermers zijn bij het downhillen geen overbodige luxe. Regelmatig komen er sporters ten val. Ook Anneke Beerten ontkomt daar niet aan.
Op het WK van 2004 eindigde ze als dertiende in de discipline downhill. Een zeer goede prestatie, maar de 4-cross gaat haar beter af. In deze tak werd ze al drie keer Nederlands kampioen.
Bij 4-cross duiken vier vrouwen tegelijk de diepte in. Een wedstrijd bestaat uit verschillende manches, waarbij de sterkste twee doorgaan naar de volgende ronde.
‘Tot mijn eigen verbazing hield ik het vol tot de halve finale. Uiteindelijk werd ik zevende’, zegt Anneke Beerten. ‘Het is jammer dat Studio Sport er maar een minuutje aanbesteedde.’
Over erkenning heeft de Halse niet te klagen. Ze staat eerste op de ranglijst van beste 4-crossers. Afgelopen jaar stond ze drie keer op het podium bij een wereldbekerwedstrijd. ‘Ik werd twee keer vierde en een keer tweede. Bij 4-cross komen de eerste vijf op het podium. Ook dit jaar ga ik alle acht de wereldbekerwedstrijden rijden.
Dat gaat ze doen bij het Amerikaanse team Specialized, een team dat haar de mogelijkheden biedt om zich zo optimaal mogelijk voor te bereiden. Zo gaat ze binnenkort op trainingstage naar Mallorca.
Daarna volgt een tournee die haar langs alle uithoeken van de wereld. brengt. Veel jongeren geven tijdens de puberteit een mogelijk glansrijke sportieve loopbaan op voor vriendjes en vriendinnetjes. Aan Anneke Beerten was dat niet besteed. ‘Als je kunt kiezen tussen een baan van negen tot vijf of een sport waarbij je de hele wereld over reis, dan is de keuze snel gemaakt.’
