door MICHIEL SCHRADER - LEMELE/LEMELERVELD - Crossen door de bossen, je rubber door de blubber en je assen door de plassen. Mountainbiken is in. En helemaal in de buurt van de Lemelerberg. Vanuit Lemelerveld gingen zondagochtend vele honderden liefhebbers van start voor een pittige tocht. En dat doe je niet zo maar. Maar heb je als mountainbiker nog bepaalde tips nodig? Fietsenwinkel Bike Life in Lemelerveld vond dat de mountainbikers wel wat tips konden gebruiken. En dus was er zaterdag een clinic van een kenner, Henk Lubberding. Medewerker Michiel Schrader haalde zijn mountainbike uit de schuur en deed mee.
‘Kom op. Gelijkmatig duwen en halen. En blijven remmen, maar ook doorduwen met die pedalen. Nooit je voorrem gebruiken. Die is voor de motor, niet voor de mountainbike.’ De constante woordenstroom met tips, zijsprongetjes en wieleranekdotes gaat maar door. Meesterknecht en dertienvoudig Tour de France-deelnemer Henk Lubberding - met een prachtige serie overwinningen in zijn wielertas waaronder enkele Tour-etappes, Nederlandse kampioenschappen en klassiekers - staat deze kille zaterdagochtend op de Lemelerberg, luidkeels aanwijzingen te geven.
Hij zal ons deze dag wel even de fijne kneepjes bijbrengen. ‘Tip één: gebruik die achterrem.’ Tjonge, wat kan die man, net vijftig, karakteristiek profiel met scherpe neus en licht wapperend haarmatje, allemachtig veel kletsen. ‘Niet kijken naar het obstakel. Dan gaan je knieën zwalken en raak je die boom geheid. Gevoel moet het doen.’ Ja, bij een clinic van Lubberding is het veertig procent praktijk en de rest theorie. Voor het praktische gedeelte had ‘Henk uit Voorst’, tegenwoordig eigenaar van een sportief teambuildingbedrijf, een circuitje aan de voet van de Lemelerberg uitgezet. Pylonen achter elkaar en metalen platen. Wij slalommen er tussendoor, maken daarna een snelle wending om vervolgens over de platen te fietsen, kort om een boom draaien en weer slalommen. Een oefening later gaan wij in lijn zo dicht mogelijk langs de pylonen rijden. En Henk maar aanwijzingen geven. ‘Niet kijken naar die kegels. Dan raak je uit balans. Kijk naar die bocht verderop. En lager schakelen.’
Gewoon lekker werk op de bike, maar na iedere (korte) oefening moeten wij in de vrieskou staan wachten op nieuwe tips en uitleg. Echter, dat kan bij een enthousiaste Lubberding even duren. Dan komen er namelijk spontaan herinneringen bij hem boven van een Armstrong die van het parcours afraakt, een weiland indendert maar steeds zijn blik op de groep blijft houden, of van een Armstrong die een vallende Belokki kan ontwijken. ‘Omdat zijn blik verder reikte’, legt Lubberding uit.
Koukleumen
De eerste clinicgroep van circa vijftien tot in de puntjes geklede mountainbikers van Toerclub Dalfsen, aangevuld met uw verslaggever in spijkerbroek en op gewone schoenen, staat bij deze overdaad aan aanwijzingen van Henk Lubberding zichtbaar te koukleumen. Het is nog vroeg en het vriest zo hard dat bij een vrouwelijk lid de remkabels zelfs bevriezen. En mijn vingers in de (slechte) handschoenen ook. Die rapkletsende Lubberding lijkt maar niet door te hebben, of te laat, dat er met temperaturen onder nul gewoon meer bewogen moet worden. Hij kletst maar door. ‘Bomen en stronken ontwijken, het moet op gevoel gaan. Alsof je je garage inrijdt met een grote auto. Ga je naar je spiegels kijken, gaat het mis. Bij mountainbiken in het bos is het net zo.’
Tot overmaat van ramp gaat Lubberding, in plaats van meer verwarmende oefeningen op de mountainbike zelf, met verkeerde zadelposities aan de slag. Zadels moeten namelijk waterpas staan. Maar een waterpas heeft hij niet bij zich, getuige zijn opmerking: ‘Dat doe je met je oog. De waterpas is voor de timmerman.’ Bij het klooien aan de diverse zadels blijven wij koukleumend dit domme fietsenmakersklusje aanschouwen.
Route
Na de clinic zelf worden de verkleumde spieren gelukkig opgewarmd op de ATB-route van de Lemelerberg. Bij Lubberding schuift dan inmiddels de tweede groep clinic-gangers aan, juist terug van hun lus. Conclusie: Lubberding weet veel, kletst lekker een eind weg, maar mountainbiken dat moet je gewoon dóén, en er eigenlijk niet te veel over praten als het vriest.
Copyright © 2005 De Stentor - alle rechten voorbehouden
