Door René Banierink
Mountainbikefanaat Ten Tusscher denkt met team verder dan Twente
Jan ten Tusscher is een Tukker en maf van mountainbiken. Dus heeft hij zijn team de naam Stichting Promotie Mountainbiken Twente meegegeven. Met twee Twentse bedrijven als naamgever: die van Heijdens Textiel en zijn eigen fietsenzaak. Maar de Twentse vlag dekt de lading allang niet meer. De wereld is zijn podium, de top ervan zijn doel.
Dat Jan ten Tusscher een mountainbiketeam drijft en dat hij ambities heeft, zijn geen geheimen meer. Dat is altijd al zo geweest. En dat hij in zijn enthousiasme ook weleens wil overdrijven, ach, dat hoort er ook bij. Een beetje voor zijn zaak, letterlijk, maar vooral voor de goede zaak: het verkondigen van het mountainbike-woord. Daartoe richtte hij met een stel enthousiastelingen ooit de Stichting Promotie Mountainbiken Twente op. Die moest letterlijk de paden effenen voor de hobbyende mountainbikers in Twente. Daarnaast was er ook nog een team waarin de wat fanatiekere hobby-biker terecht kon.
'Het is nog steeds een hobby', zegt Jan ten Tusscher met droge ogen, dat runnen van een mountainbiketeam. 'Maar het is wel uit de hand gelopen', voegt hij er snel aan toe. Hij moest wel, want dat sloeg ook op het team dat gisteren in een Enschedees gokpaleis werd gepresenteerd. Dat was er eentje met voornamelijk (goed) betaalde (inter)nationale krachten die hun werk met topmateriaal kunnen doen. Een ploeg ook die nu een internationale notering heeft dankzij de Trade Team-status. 'En op de wereldranglijst staan we met dit team nummer vijf', sprak stichtingsvoorzitter Rogier van Ewijk niet zonder trots. Dat ging er wel in bij de aanwezige sponsors die, gek genoeg, toch nog grotendeels hun roots hebben in deze regio. Maar ook daar is de expansiedrift zichtbaar, zegt Ten Tusscher. 'Let wel, we zijn ontzettend blij met die sponsors uit de regio, met Heijdens voorop. Maar we hebben dit jaar toch ook een internationaal bedrijf als Polaroid erbij. Nu nog bescheiden maar er zijn daar de nodige ontwikkelingen waarvan wij wellicht op termijn kunnen profiteren.' En stiekem hoopt de Enschedeër dat ook fietsenleverancier Cannondale in de toekomst nog meer kan betekenen.
Het is duidelijk: de wereld is het podium van Ten Tusscher en co. en de hoogste trede ervan het doel. 'We hebben afgelopen jaar al een forse stap gezet, hebben mondiaal veel meer erkenning en publiciteit gekregen.' Vandaar ook de Trade Team-status, die extra kosten en verplichtingen met zich meebrengt maar ook een professionelere status. Door die specifiekere focus op het mountainbiken moesten echte veldrijders als Daphny van de Brand en Maarten Nijland het veld ruimen.
Maar waar de meeste internationale topteams zich beperken tot pakweg vijf echte toppers, bestaat de ploeg van Ten Tusscher uit negen renners en rensters: zeven mannen en twee vrouwen. Erwin Bakker, Maarten Tjallingii en Elsbeth Vink horen bij de Nederlandse top, de Denen Christian Poulsen en Jacob Fuglsang en de Franse ex-wereldkampioene mountainbike en huidige wereldkampioene veldrijden Laurence Leboucher verzorgen de buitenlandse inbreng terwijl met Maarten Krommendijk, Jordi Luisman (Bergentheim) en Marcel Groothuismink (Hengelo) talenten een kans krijgen. Daaronder heeft Ten Tusscher nog een opleidingsteam met regionale jongens als Axel Bult (Lonneker) en Atse ten Brinke (Lichtenvoorde). Juist daarin zit 'm de promotie van het (regionale) mountainbiken, zegt Ten Tusscher. 'Die jongens krijgen via onze ploeg ook de kans in het buitenland te rijden. Wanneer je alleen maar Nederlandse wedstrijden rijdt en daar bij de top hoort, zegt dat eigenlijk niks. Als je internationaal mee wilt gaan tellen, moet je ook veel wedstrijden in het buitenland rijden.'
Groothuismink is blij met kans tussen toppersMarcel Groothuismink is dit jaar de enige echte Tukker in het team van Heijdens/Ten Tusscher. De pas 19-jarige Hengeloër maakte de overstap van het team van Zwiep. Hij is vooral blij met de kans die hij heeft gekregen.
'Ik sta hier nu op het podium met allemaal toppers om me heen, dat is al heel mooi', aldus de slechts 61 kilo wegende Groothuismink. Hij moet het dan ook vooral hebben van parcoursen waarop flink geklommen moet worden.
Groothuismink is nog maar een jaar of twee, drie serieus bezig met mountainbiken, onder leiding van trainer Meint de Boer. Van hem mogen dan ook niet direct wonderen verwacht worden, denkt hij, wijs geworden door de ervaringen van Tom Hoekman die ook van Zwiep overstapte naar het team van Ten Tusscher maar om allerlei redenen bleef steken in zijn ontwikkeling. 'Ik wil me niet ophangen aan klasseringen maar de opgaande lijn doorzetten', aldus de nummer 8 van het NK espoirs.
Door René BanierinkArtikel uit De Twentsche Courant Tubantia van 21-01-2005
