Een week eerder nog gaf hij zijn seizoen extra glans door in de wereldbekerwedstrijd van Canada de zevende plaats op te eisen. Gisteren was er voor Erwin Bakker als toetje het brons tijdens het Nederlands kampioenschap mountainbike in Zoetermeer.
Winnaar Bart Brentjens was op het snelle parcours meer dan een maatje te groot voor de tengere Liesselnaar. ’Bakkertje’ berustte: „Brentjens is gewoon een klasse apart.“
Het wordt bijna eentonig. Bart Brentjens die de Nederlandse titel mountainbike pakt. Een haast vanzelfsprekende twee-eenheid. De 36-jarige winnaar moest er zelfs even over nadenken, maar het was toch echt zijn achtste al, daar in het hete Zoetermeer.
Terwijl Brentjens’ leeftijd doet vermoeden dat de Giant-rijder zijn beste tijd gehad heeft, was daar gisteren in ieder geval niets van te merken. Wie kan de man met het staartje stoppen? Na ronde één had hij al 36 seconden voorsprong te pakken op de latere nummer twee Bas Peters en Thijs Al, die op dat moment derde lag. Die marge zou Brentjens tot het eind toe alleen nog maar verder uitbouwen. Drie minuten en zesendertig seconden werd het op de finishlijn.
De winnaar keek er niet eens van op. „Het was niet eens mijn tactiek heel snel weg te rijden en zoveel mogelijk afstand te nemen, maar ik voelde me de laatste dagen gewoon goed“, zei Brentjens, net terug van een trainingskamp in het Zwitserse Sankt Moritz. „Ik dacht vantevoren: ‘ik heb er zin in. Ik rij gewoon’. Echt zin in een wedstrijd heb ik nooit, maar vandaag wel. En het ging weer eens lekker.“
Verhoudingen
Bakker wist er alles van. Direct na de start werd hem al duidelijk hoe de verhoudingen lagen. „Ik wist dat ik in de beginfase zo min mogelijk moest verliezen, maar Bart is gewoon te goed. Ik heb ook nooit gedacht: ’ik ga mee’.“
Een dikke veertig seconden verloor de Liesselnaar in de eerste ronde. Bakker wist toen al dat hij goud gevoeglijk kon vergeten. Net als alle andere achtervolgers trouwens. Brons werd het uiteindelijk, en daarmee was de rijder van het Heijdens/Ten Tusscher team tevreden. „In de wereldbekerwedstrijden kan ik altijd goed met Bart mee. Mensen verwachten dus dat ik dat ook hier kan. Maar dit is gewoon Bart z’n parcours. Veel asfalt en snelle stroken. Hier rijd je puur op de power en Bart is gewoon sterker dan ik.“
Lang zag het er naar uit dat Bakker naast het podium zou eindigen. Rijdend op een zesde plaats kon de 25-jarige mountainbiker moeilijk het tempo volgen, maar na het uitvallen van nummer vijf Gerben de Knegt, Thijs Al ‘die zichzelf tegenkwam’, en daarna het dichterbij komen van ploeggenoot Maarten Tjallingii, kreeg Bakker weer moraal. „Ik had niet verwacht dat Maarten terug zou vallen. Hij heeft me nog geholpen het tempo te houden op de vlakke stukken, maar toen hij niet meer kon volgen, ben ik doorgereden.“
Bakker had vervolgens niet meer de kracht om zich ook nog naar de tweede plaats te rijden, maar had daar vrede mee. „Kortgeleden ben ik nog twee keer over de oceaan gevlogen. Ik heb de laatste dagen niet meer gedaan dan reizen en uitrusten. Dat heeft ook een rolletje gespeeld, denk ik. Meer dan een derde plaats zat er gewoon niet in.“
Voor Rudi van Houts was het NK snel afgelopen. Na drie rondes stapte de mountainbiker uit Luyksgestel af met een kapotte fiets en een bloedende wond aan zijn rechterknie. „Ik moest wel afstappen“, sipte Van Houts. „Mijn voorvork sloeg vast. Daardoor had ik voor geen vering meer. Daarna brak mijn bidonhouder af en even later viel ik ook nog eens. Met al die pech zit je er dan zo doorheen.“
Copyright © 2005 Eindhovens Dagblad - alle rechten voorbehouden
