Hij verrast en hij verbaast. Axel Bult reed vorig jaar voor het eerst een wedstrijd op een mountainbike. In de zogeheten funklasse. Zaterdag klom en daalde-ie weer. In een heuse wereldbekerwedstrijd ditmaal. Willingen was zijn derde World Cup-race alweer. ‘Ongelooflijk toch? Dit is fantastisch.’
WILLINGEN - Als er één mountainbiker is die in het Duitse Willingen met een grote smile op z’n gezicht rondloopt, dan is dat wel Axel Bult. En dat heeft niets te maken met de uitslag die de 23-jarige inwoner van Lonneker zaterdag tijdens de wereldbekerwedstrijd neerzette. De eerstejaars renner van het Twentse mountainbiketeam Heijdens-Ten Tusscher werd na 1 uur en 17 minuten koersen uit de wedstrijd gehaald. De afstand tussen Bult en de leider (en latere ritwinnaar) van de race op dat moment, de Zwitser Christophe Sauser, was te groot. Of beter gezegd, te kort. Hij naderde Bult te dicht, zodat het over en uit was voor hem. Even is er de frustratie. ‘Dit rondje is met vijf kilometer gewoon te kort voor 230 renners. De toppers hebben je zo te pakken.’
Die toppers dat zijn Julien Absalon, Olympisch kampioen van Athene uit Frankrijk, wereldkampioen Sauser, de zilveren medaillewinnaar in Athene José Antonio Hermida en natuurlijk Bart Brentjens en Bults eigen ploeggenoot Erwin Bakker. Af en toe krabt hij zichzelf wel even achter de oren; Axel Bult die meedoet aan een wereldbekerwedstrijd... ‘Neem Houffalize. Daar stond ik vroeger als jochie op de camping. Tien jaar later gaat het parkoers van een World Cup over diezelfde camping en ik rijd mee in die wedstrijd. Dat had ik toen toch niet voor mogelijk kunnen houden? Vorig jaar zelfs nog niet eens.’
Zie hem daar genieten in Willingen. Samen met zijn teamgenoot Marcel Groothuismink (19), de Hengeloër die ook aan zijn eerste seizoen bezig is in de mountainbikeploeg van de Enschedese teammanager Jan ten Tusscher. Groothuismink heeft zaterdag ‘de eer’ de eerste renner te zijn voor wie de World Cup na 65 minuten over is. Met z’n tweetjes hebben ze alle tijd het wereldje rondom dit Duitse bikefestival goed te bekijken en teamgenoot Bakker fraai te zien finishen als elfde, ruim voor Bart Brentjens en de andere Nederlandse renners. Had Bult eigenlijk verwacht dat dit jaar zijn naam al op de startlijst van een wereldbekerwedstrijd zou staan? ‘Nee, natuurlijk niet. Ik zag deze wedstrijden wel op de kalender staan, maar het lag absoluut niet in de planning dat ik mee zou doen. Maar het gaat dit seizoen boven verwachting.’
De teammanager, zegt de mountainbiker uit Lonneker, vraagt niet veel van hem. ‘Jan heeft alleen gezegd ‘stap nooit af’. Die instelling moet je ook hebben. Zo niet, moet je niet gaan mountainbiken. Je moet kunnen en willen afzien, niet het kopje laten hangen wanneer het even slecht gaat.’ Bult is daar een goed voorbeeld van, zoals hij zaterdag in Willingen laat zien. Kort na de start van de wedstrijd, die hij helemaal vanuit het achterveld moet aanvangen, begint hij aan een ware inhaalrace. In zijn kielzog sleept-ie Groothuismink en ook teamgenoot Jordy Luisman mee naar voren. ‘Klasse Axel’, schreeuwt Ten Tusscher op de steilste beklimming van het parkoers naar hem. ‘Ik heb het gezien dat je ze hebt ingehaald’, pept hij zijn jonge pupil nog wat meer op. Bult roept iets onverstaanbaars terug. Ten Tusscher lacht. ‘Dat doet-ie altijd, praten. Zelfs als je hem een bidon aangeeft, bedankt hij je daarvoor.’ En dan richting Bult: ‘Als je kunt lullen heb je nog over!’
Terug naar de luxe presentatiebus van het team. Bult slurpt wat koffie weg, maar kan ook al de smaak proeven van dat biertje van later die avond in een van de vele barretjes van het stadje. ‘Man, sinds dat trainingskamp in Spanje heb ik geen pilsje meer gedronken’, zegt hij met een bloedserieus gezicht. De druk is er even af. Na eerdere wereldbekerwedstrijden in Spa-Francorchamps en Houffalize kan Bult even tot rust komen.
Dichter bij huis kan hij zich richten op de afsluiting van de topcompetitie, waarin hij nu op een verrassende zevende plaats staat. ‘Aan het begin van dit jaar had ik een voorzichtig doel om bij de eerste tien van het eindklassement te komen. Als ik in september in Kuinre de laatste race goed rijd, dan gaat me dat zelfs lukken. Maar ja, hoe dan ook, mijn seizoen is al lang geslaagd. Wat ik op de wereldbekerwedstrijden meemaak is fantastisch.’
Copyright © 2005 De Twentsche Courant Tubantia - alle rechten voorbehouden
