Wraakactie op mountainbikers

‘Feit is’, zegt de voormalige terreinbeheerder Jan Oldekamp, ‘dat de scherven een gevaar vormen voor mens en dier.’ Ook de politie is op de hoogte van het glasspoor aan de Streuweg. Woordvoerder M. Oude Wolbers laat weten dat in 2002 en 2003 ook al meldingen binnenkwamen van glasscherven langs de Duitse grens bij Mander.
Oldekamp:. ‘We hebben daar in het verleden bakken vol glas weggehaald. Bovendien hebben we behalve glas ook veel spijkers uit de grond gehaald. Dat duidt er op dat de troep daar bewust is neergelegd.’

Over het motief van de dader(s) tast Oldekamp volledig in het duister, maar hij heeft wel een vermoeden. ‘We kunnen niks anders bedenken dan dat er sprake is van een wraakactie.’ En die wraak zou gericht zijn op mountainbikers die bij het uitoefenen van hun hobby regelmatig gebruik maken van de Streuweg. ‘Veel wandelaars hebben niets op met mountainbikers die regelmatig ‘opzij’ of ‘pas op’ roepen als ze langs komen scheuren. Bovendien veroorzaakt deze groep vaak schade aan paden’, aldus Oldekamp. Die mening is ook de politie toegedaan. Wierdenaar René Grouve (49) werpt dit argument ver van zich. Grouve die met zijn mountainbike dit gebied bezoekt kan zich niks voorstellen bij een wraakactie. ‘Als mountainbikers hebben we geen last van het glas. En dat wij de natuur zouden slopen is natuurlijk onzin. Als ik geen liefhebber van de natuur zou zijn dan zou ik een andere sport dan mountainbiken beoefenen.’
Grouve heeft een andere theorie. Hij vreest dat de glasscherven het werk zijn van een dierenbeul, maar zeker weten doet hij dat niet. De Wierdense mountainbiker heeft al een aantal glasscherven opgeruimd, ‘maar’, zegt hij, ‘het is onbegonnen werk alles op te ruimen. Dat glasspoor is werkelijk kilometers lang. Op de Streuweg ligt zoveel glas en bovendien zakt een deel van dat glas naar de bodem. Ik vraag me werkelijk af waarom iemand zoiets doet.’