door Maarten van Helvoirt - Moergestel - Het gaat een helletocht worden, zijn tweede Transalp Challenge, weet de Moergestelse mountainbiker Richard Bruurs nu al. Maar hij kijkt er wel naar uit.
Achter hem hoorde Richard Bruurs een schreeuw. Zo hard dat de Moergestelse mountainbiker even dacht dat zijn metgezel Niels Boon in het ravijn was gestort. De Limburger bleek ’slechts’ acute kramp te hebben... Bruurs moest hem helpen in de afdaling en hem het laatste stuk tot de finish duwen. Dát karakteriseert de Transalp Challenge.
Acht dagen afzien voor vijfhonderd koppels uit 27 landen dwars door de Alpen, van Zuid-Duitsland tot aan het Gardameer in Italië.Vorig jaar deed Bruurs voor het eerst mee aan ’s werelds zwaarste mountainbikewedstrijd. „Vijf weken voor de start keek ik toevallig op een mountainbikesite op internet en zag ik op het forum dat een geblesseerde deelnemer zijn startbewijs aanbood. Ik reageerde meteen, maar toen moest ik nog wel een partner vinden. De Transalp rijd je namelijk met z’n tweeën.“ Boon, met wie hij nog voor het Merida-team crosscountry’s heeft gereden, hapte uiteindelijk toe. Morgen begint hun tweede Transalp Challenge en dan hopen ze hun achttiende plaats van vorig jaar te evenaren. Schaijkenaar Bart Brentjens, die vorig jaar samen met de Duitser Carsten Bresser zeven van de acht ritten en het eindklassement won, verdedigt samen met Thijs Al zijn titel.
Dat wereldtoppers op de crosscountry als Brentjens zich serieus gaan toeleggen op de mountainbikemarathons is volgens Bruurs een teken dat zijn sport de toekomst heeft. „Het aantal crosscountrywedstrijden neemt sowieso af en de rondjes die overblijven zijn zo snel dat ze meer geschikt zijn voor veldrijders. Bij marathons kunnen recreanten achter de toppers starten en dat maakt het ook als breedtesport interessant. In Willingen, in Duitsland, staan gewoon zesduizend bikers aan de start“, weet de 27-jarige Moergestelaar die in Den Bosch bij Van Lanschot Bankiers werkt. Zelf reed hij dit jaar ook al enkele marathons. Bruurs staat derde in het Nederlandse circuit. Maar die wedstrijden door de Ardennen en in Duitsland zijn niets vergeleken met de Transalp Challenge. Volgende week vrijdag is de koninginnerit, die gaat over 125 kilometer waarvan 65 kilometer grotendeels omhooggaan. En soms ligt het pad bezaaid met rotsblokken, waardoor de bikers hele stukken moeten lopen. „Daar heb ik wel een hekel aan. Het breekt je op en als je pech hebt, lopen je benen op.“
Van pech bleven Bruurs en Boon vorig jaar redelijk gevrijwaard: één lekke band en een gebroken spaak. Bruurs zou ervoor tekenen als dat in deze Transalp Challenge al hun materiaalpech zou zijn.
