Eindelijk is het een feit in de allerlaatste kans om mijn eigen te nomineren voor de Olympische Spelen heb ik de kans gegrepen en ben zoals de eis was nogmaals bij de eerste 12 geeindigd bij een Wereldbeker. Ik werd nogmaals 12de gisteren tijdens een erg zware race in Calgary.
Gedurende de gehele week dat ik Calgary was het schitterend mooi weer maar toen we dichterbij zaterdag kwamen de dag van de race begon het weer al iets te veranderen. Eerst op donderdag alleen een bui en toen vrijdag heelveel regen maar het parkoers was grotendeels een soort kleigrond waardoor het heel snel opdroogde. Het parkoers was eigenlijk het beste te vergelijken met een Belgische wedstrijd iets lastiger dan een Nederlandse wedstrijd maar niet zo lastig.
We gingen van start en na een kleine startronde moesten we 7 volle rondes rijden.
De start ging heel erg goed en ik zat gelijk bij de eerste 10 te rijden na de startronde kwam je na 1km op een singletrack waar passeeren bijna onmogelijk was dus toen je een beetje herstellen dit ging niet zo waarna ik de rondes erop door diverse rijders werd ingehaald en zodoende op de 14de plaats rond reedt. In de vierde ronde sloeg het weer helemaal om en begon het regenen en niet zomaar regen nee hagel en onweer. De moed zakte mijn in de schoenen en door de hagel deden mijn armen en benen erg zeer maar bij het ingaan van de 6ronde met nog 2 rondes te gaan begon ik mijn eigen weer goed te voelen en haalde wat rijders in en lag bij het ingaan van de laatste ronde 16de. Maar voor mijn reden 3 renners en omdat 1 renner afstapte lag in ene de 12de plaats in het verschiet. Eerst haalde ik de voor mijn rijdende Maarten Tjallingii in op de laatste lange klim net voor de afdaling begon. Daarna mijn fiets volledig laten rollen om in te lopen op nummer 12. Die rijder was Jimmy Tielens en die ging niet zo goed naar beneden en ik kon nadat hij door had dat ik een stukje sneller reed gelukkig snel passeeren doordat hij eventjes aan de kant ging. Toen ben ik vol doorgereden maar omdat ik niet echt zeker van mijn zaak was dat ik wel 12de lag en niet 13de zoals ik zelf dacht. Op het laatste stuk kreeg ik nog een renner in het zicht maar ik kon hem jammer genoeg niet meer bijhalen. Op de finishlijn vroeg ik gelijk wat mijn uitslag en toen een man van de UCI zei dat ik 12de was ging ik wel eventjes compleet uit mijn dak. Zo erg zelfs dat ze van de organisatie vroegen of ik misschien een dokter nodig had.
Het was soms een lastige tijd zo in mijn eentje in Canada te zijn voor twee weken maar het is het gelukkig allemaal waard geweest !
Groeten,
Thijs Al
www.ThijsAl.nl
