“Het zou te gek zijn als ik zou zeggen dat ik resoluut voor goud ga. Maar een medaille is wel een doel.” Samen met wereldkampioen Filip Meirhaeghe maakte Zonhovenaar Roel Paulissen gisteren voor het eerst kennis met het olympische mountainbike-parcours in Athene. En de bronzen medaille van het WK én winnaar van de wereldbeker gelooft in zijn kansen.
Martinez | Frischknecht | Meirhaeghe | Paulissen | Dietsch
Het mountainbiketraject ligt zo’n vijftien kilometer buiten Athene in natuurgebied. Ver weg van de razende auto’s, smalle straatjes en stinkende walmen, hier heersen de rust van de cypressen en de frisse lucht uit de bergen. Het was de Cypriotische parcoursbouwer himself die de Belgische delegatie rondleidde. De brave man had al Noren, Canadezen en Russen ontvangen, maar met het Belgische duo kreeg hij gisteren de halve wereldtop op bezoek. Meirhaeghe: “De geruchten wilden dat het hier puur om snelheid te doen zou zijn. Gelukkig is dat niet zo.”
Paulissen: “Je moet hier verdomd goed met de fiets kunnen rijden. Ik vind het lastiger dan de omloop in Sydney.” Meirhaeghe: “Natuurlijk had ik het graag zelfs nog wat technischer gehad. Lugano was op dat vlak extreem. De paar stukken die echt supertechniek vereisen, zitten na deze kennismaking al in mijn hoofd. Ik ga mijn trainingsschema toch wat aanpassen. Echt steile stukken zitten er nauwelijks in, de hellingen vragen wel veel kracht.” 
Paulissen: “Dat ligt mij uitstekend. Ik heb niet de explosiviteit om korte, scherpe hellingen te verteren. Ik verwacht een keiharde afvallingsrace. Zelfs in de afdalingen kan je op die smalle baantjes nauwelijks recupereren. Elke bocht vraagt opperste concentratie.” De hamvraag: is dit nu een parcours waarvan je zegt dat je kan winnen? Meirhaeghe: “Als je echt super bent, kan dat overal.” Paulissen: “Normaal gezien moeten zowel Filip als ik bij de eerste vijf eindigen. Dan kan je goud pakken, maar evenzeer in de laatste afdaling even wegglijden en naast het podium vallen. Mijn winst in de Wereldbeker heeft me alvast geleerd dat ik op elk parcours meekan. Bovendien lag Lugano me eigenlijk niet en toch werd ik daar derde.” Meirhaeghe: “Als je me vraagt om een percentage op mijn winstkansen te plakken, is dat moeilijk.Vijftig procent voor mij en evenveel voor Roel? Ben je gek? Dit is geen veldrijden.” Paulissen: “Het zou te gek zijn als ik zou zeggen dat ik resoluut voor goud ga.Het podium,dat is wel een doel. Maar zoveel hangt af van de omstandigheden. Filip verliest in Sydney goud, da’s hard. Maar als je de minste van vijf koplopers bent en je toch derde finisht, is brons hemels.” Zijn voor jullie de Spelen al begonnen? Meirhaeghe: “Ik denk aan niets anders.” Paulissen: “Ik merk dat ook bij mijn vrienden en familie. Elke kaart, elk sms’je, elke handdruk: steeds werd me succes in Athene gewenst. Daar zat ook een kaart van het BOIC bij. Met daarop de vraag om niet te veel te drinken. Grapje.” Misschien zit hier wel de helft van alle Belgische medailles bijeen? Paulissen: “Dat zou kunnen, ja. Op het WK was dat ook zo.” Meirhaeghe: (tegen Roel) “Maar jij hebt nog andere doelen dan Athene. Buiten die Spelen heb ik al alles gewonnen.Dat zilver van Sydney blijft bij mij kwellen. Daar kon ik winnen. Maar tactisch maakte ik een fout en ik kende wat materiaalproblemen. Ik was toen echt geobsedeerd door goud. Nu probeer ik die Spelen toch wat meer te relativeren.” Toch zullen de verwachtingen weer hoog zijn? Meirhaeghe: “Zeker voor mij, ik weet het. Als Roel brons haalt, zal iedereen tevreden zijn.Van mij verwacht men goud en niets anders. Dat schrikt af, jawel.Als ik faal, zal niet alleen ik, maar het hele land teleurgesteld zijn.” Roel, was jij als kind al geraakt door die olympische magie? Paulissen: “Eigenlijk niet zozeer. Ik herinner me natuurlijk wel die fenomenale Carl Lewis in Los Angeles, ook al omdat ik toen zelf aan atletiek deed. Ik ben pas als 18-jarige overgestapt naar de fiets. En anderhalf jaar later was ik al in Atlanta. Maar dat was geen meevaller. Overweldigend, dat wel, maar mijn verblijf was nogal kort. Bovendien vielen de Spelen midden in het seizoen. Op dat vlak was Sydney beter, maar daar was ik niet tevreden met mijn prestatie.”
