Eindelijk was het dan zover. De roadtrip stond op het punt van beginnen en wat hadden we er een zin in. We hadden de trip al ver van te voren voorbereid en waren klaar voor bijna vier weken door Europa zwerven. We wisten dat het zwaar ging worden. Vier weken bijna aan een stuk biken is niet niks, maar het idee alleen al om zo lang puur en alleen maar met je hobby bezig te zijn, maakten het wachten op de vertrekdag haast ondragelijk. Hier is het verslag van de voor ons onvergetelijke trip.
Dinsdag 20 juli
Op 20 juli vertrekken we vanuit Nederland richting Winterberg. Wij zijn Martijn, Niels en ik. Het is grauw. Onderweg regent het bijna continu. Bij S-tec slaan we nog de laatste bike-onderdelen in. In het bijzonder banden. Eenmaal in Winterberg aangekomen blijft het wisselvallig. “Wat een begin van de vakantie”. Nadat de partytent is opgezet, spelen Martijn en ik tussen de buien door nog wat op de oefenstrecke. Helaas zorgt een nieuwe bui er voor dat we de sessie afbreken en vroeg op bed gaan.
Woensdag 21 juli
De nieuwe dag begint wederom grauw, maar de regen blijft uit. We glibberen ons de hele dag over de strecken van het bikepark van Winterberg. Vooral de downhill en het onderste gedeelte van de Evil Eye is erg glad. Gelukkig is het bovenste deel van de Evil Eye goed te rijden en kunnen we op de Free Cross goed aan onze bochten techniek werken. ’s Middags komt zelfs het zonnetje er bij en houden we een fotoshoot op de Free Cross en Downhill. Martijn en Niels rijden, ik fotografeer. Martijn is echter niet meer te houden en gaat ’s avonds nog even lekker door op de oefenstrecke, waarna we Winterberg afsluiten in de plaatselijke pizzeria.
Donderdag 22 juli
We pakken onze spullen in en in de loop van de ochtend vertrekken we richting Rittershausen voor het Nederlands Kampioenschap Downhill, dat iets meer dan een uurtje verder ligt. Het is stralend weer en omdat we alleen op B-wegen rijden gaan de ramen van de auto wagenwijd open. Rittershausen blijkt ook flink natgeregend te zijn de dagen er voor want het is lastig om een mooie plek te vinden in het drassige gras. Uiteindelijk komen we de perfecte plek tegen, vlak naast (en ook gedeeltelijk in) het speeltuintje. De bodem is droog en we staan de halve dag in de schaduw. Ideaal voor een Hollandse kolonie. We verkennen het parcours tweemaal te voet en het ziet er uitdagend uit. Veel wortels en conditioneel zwaar. Ik hoop van harte dat het hier echt niet gaat regenen.
Vrijdag 23 juli
Helaas heeft het ’s morgens geregend, maar we halen toch ons stuurbordje en zorgen dat we na de lunch richting de pendelbussen vertrekken. Kijken wat de regen heeft aangericht en waar de ideale lijnen liggen. We maken allemaal zo onze buitelingen, maar krijgen het gevoel toch vele goede lijnen gevonden te hebben. Moe en voldaan komen we terug bij onze kolonie. Tijd voor een lekkere barbecue, chillen en vroeg naar bed.
Zaterdag 24 juli
Niels heeft zoveel last van zijn schouder na een val van gister, dat hij heeft besloten om niet verder te rijden tijdens het NK. Hij gaat samen met fotograaf Rogier Bom (Bommie) het parcours op om te filmen. Ik heb zelf veel problemen met mijn remmen, maar na het opvijlen van mijn remblokjes doen ze het weer goed. Tijdens de ochtendtraining gaat alles lekker. Het parcours wordt steeds droger. Er komen echter ook steeds meer wortels bloot. De kwalificatie staat ’s middags gepland. Martijn start in de Hobby Klasse Junioren en ik start in de Hobby Klasse Heren. Martijn komt tot een tijd van 3:43 en mijn tijd is 4:38. Ik ben redelijk tevreden wetende dat ik niet overal volle bak heb gereden. Tijd voor een pizza.
Zondag 25 juli
We rijden ’s morgens nog enkele trainingsruns om alle puntjes op de I te zetten. Ik heb mijn ideale lijn uitgezet en wil mij er in de wedstrijd aan gaan houden. Martijn komt als eerste in actie en is sneller dan zijn kwalificatietijd. Hij komt op 3:23.10, inclusief een valpartij en is daarmee 15e in zijn klasse en de eerste en enige Nederlander. Hij mag zich dus officieel Nederlands Kampioen Downhill Hobby Klasse Junioren noemen. Vervolgens ben ik aan de beurt. Ik houd me goed aan mijn voorgenomen lijnen, rij snel en maak op slechts één sectie een kleine fout, tot ik op de laatste technische sectie af rijd, iemand van de organisatie me plotseling tegen houdt en ik mijn voorganger iets verder weer op zijn fiets zie krabbelen. Ik stort moedeloos en scheldend ter aarde en krijg te horen dat ik opnieuw omhoog moet om mijn run over te doen. Als ik boven weer aan de start sta, word ik in de laatste seconde voor mijn start opnieuw tegen gehouden. Door een ernstige crash is het parcours uiteindelijk meer dan een uur afgesloten. De vijf snelle Hobby Heren die eveneens opnieuw moeten rijden, mogen voor mij starten en ik moet er vervolgens achteraan. Mijn run gaat goed, ik zit helemaal in mijn eigen tunnel van lijnen en waar ik in de eerste run nog tijd verloor ga ik nu soepel overheen. Op het laatste, gewraakte technische stuk hoor ik de aanmoedigingen van alle aanwezige Nederlanders en dat doet mij op het asfalt nog eens extra aanzetten richting de finish. Ik kijk om en kan mijn ogen niet geloven: “Onder de vier minuten?!?” Ik rij uiteindelijk 3:59.85. Goed voor de 85e plaats en de derde Nederlandse tijd in mijn klasse, vlak achter de tweede Nederlander, Ruben (Inzane). Snel de bike weg brengen en genieten van het geweld van de licentie heren.
Maandag 26 juli
Na de continue regenbui van afgelopen nacht, pakken we alles nat in en vertrekken richting Bischofsmais in het Beierse Woud. Wederom is het onderweg grauw en zeer wisselvallig. Gelukkig is het in Bischofsmais droog en na het opzetten van de tenten op de parkeerplaats gaan we de downhill verkennen. Boven aangekomen gaan Niels en Martijn terug over de downhill en verken ik de Evil Eye strecke. ’s Avonds spelen Niels en Martijn op de biker X, de dual en de dirtlijn terwijl ik speel met mijn fotocamera om de jongens mooi op de plaat te krijgen.
Dinsdag 27 juli
Het bikepark van Bischofsmais kent één downhill, één Evil Eye strecke, één dualbaan, twee biker X banen, een dirtlijn en een oefenparcours. Niels zijn schouder voelt weer goed en we starten de dag een aantal maal vanaf het middenstation op de biker X banen en de dual. Zodra we warm zijn en in ons ritme zitten nemen we de lift tot het eindstation om de stenige downhill te bedwingen. Op mijn verzoek rijden we ook één maal de Evil Eye, waarbij zelfs mijn commentaar achteraf is: “Of ik was vorig jaar volledig gestoord, of ze hebben het slecht onderhouden. Waarschijnlijk is het iets van beide.” Halverwege de middag slaat de vermoeidheid van deze zware downhill toe en gaan we verder op de biker X banen en de dual. Na het eten is het wederom tijd voor een avondsessie waarbij we allemaal rijden en Niels filmopnamen maakt en ik nog het een en ander fotografeer.
Woensdag 28 juli
De dag heeft een soortgelijke opbouw als de vorige dag. Eerst worden we warm op de biker X en dual banen en vervolgens stappen we over op de downhill. Na de middag gaat bij mij het kaarsje langzaam uit en ik stap over op de biker X en dual, waarna Niels en Martijn al snel volgen. Het laatste deel van de middag besteden we aan video- en foto-opnamen van de Evil Eye strecke en het onderste deel van de downhill. In het nabij gelegen vakantiepark nemen we een verfrissende duik in het zwembad en ontspannen we heerlijk van onze inspanningen in dit zware maar mooie bikepark.
Donderdag 29 juli
Om van Bischofsmais in Leogang te komen heb ik een route uitgezocht die voor het merendeel uit B-wegen bestaat. Via mooie uitzichten en een heel mooi dorp gelegen aan de Inn komen we in de middag aan in Leogang. We ontmoeten de Nederlander Berrie van Bikeworld (het bikepark van Leogang). Berrie runt onderaan het bikepark de mountainbikewinkel. Berrie regelt voor ons alle drie een driedaagse liftpas en vervolgens gaan we de baan verkennen. Bij het dalstation is een gebied totaal met Evil Eye ingericht. Deze is door locals aangelegd en ziet er zeer goed, stevig en breed uit. Iets verder naar boven lopen de four cross en de dual en daar weer boven komen de downhill en freeride uit. Martijn en Niels lopen een klein stuk omhoog terwijl ik bijna geheel tot het middenstation doorloop. Het is steil!!! Zowel de freeride als de downhill. We kamperen op de parkeerplaats, maar het is lastig (lees onmogelijk) om een haring fatsoenlijk de grond in te krijgen, gelukkig bedenken we alternatieven en hopen dat het niet te erg zal gaan waaien.
Vrijdag 30 juli
Vandaag biken we de hele dag in Bikeworld Leogang. We beginnen met de freeride, welke in het begin steil is en vervolgens heel lekker vloeiend verloopt tot het laatste gedeelte weer steil en met veel bochten naar beneden duikt. De downhill kronkelt over de natuurlijke ondergrond naast de freeride en kent daardoor een soortgelijk hoogteprofiel. Gaandeweg de dag breiden we onze freeride runs uit met steeds meer secties van de downhill, echter de hele downhill zien we niet zitten vanwege de moeilijkheid, de steilheid en omdat we nog een hele trip voor de boeg hebben. Af en toe stappen we pas uit de lift op het topstation, waarna je eerst een afdaling over een mooie singeltrack (onder de lift) en een bergweg moet volgen om bij het middenstation en het bikepark uit te komen. Op de bergweg worden hoge snelheden bereikt en door het droge weer laten we hier flinke stofwolken achter.
Zaterdag 31 juli
Tijd om het nabij gelegen Saalbach (of eigenlijk Hinterglemm) te verkennen. Vanaf Leogang is het met de auto circa 40km. De lift staat niet zo goed aangegeven, maar we komen uiteindelijk er achter dat je Hinterglemm-Ost in moet rijden en dan kun je parkeren bij de Reiterskogelbahn. We gaan snel naar boven en kunnen overal duidelijk zien dat Adidas deze strecke flink sponsort. Op de gekste plaatsen kom je de naam Adidas of de drie strepen tegen. Het begin van de strecke begint met een aantal mooie bochten en na een bergweg krijg je de mogelijkheid om een lijn met twee sprongen te rijden of een sectie met mooie vloeiende bochten te pakken. Na een steil wortelig stuk en een bochtige geul komen we bij de Evil Eye sectie aan. Hier zijn zoveel mogelijke lijnen om te rijden. Er zijn diverse trails en drops, een wip en een wallride. Er volgt wederom een korte bossectie, een recht stuk in het open veld en een nieuwe bossectie. Deze laatste bossectie mondt uit in een steile afdaling met een drop, gevolgd door een tunnel en eventueel sprong en een dubbeltje, waarna je met een aantal listige bochten richting de laatste sectie rijdt. De laatste sectie volgt een klein beekje waarna we uitkomen op het terrein waar in mei de eerste Europese Slopestyle heeft plaatsgevonden. Helaas is er uit veiligheidsoverwegingen weinig van het toenmalige parcours blijven staan. Niels heeft problemen met zijn vork en zijn bikedag zit er op. Martijn en ik gaan echter nog door voor een aantal lekkere runs.
Zondag 1 augustus
Door het hoge fungehalte van Saalbach hebben we besloten vandaag ook af te reizen naar Saalbach. Door een local worden we gewezen op de watervalpassage. Deze passage zijn we gister niet tegen gekomen en zit op een alternatieve route vlak bij het Evil Eye gedeelte. Verspreid over de dag zijn we veel bezig met foto’s schieten en filmopnamen maken. Het is even schrikken als ik na een aantal foto’s te hebben gemaakt op mijn bike stap en de remdruk weg blijkt te zijn, waarna ik met fototas en al een flinke crash maak, maar naast een gekrenkte ego, enkele flinke blauwe plekken en een verdraaid stuur is er niks aan de hand. Saalbach bewijst met deze strecke dat het niet alleen in de winter maar ook in de zomer een waar sportparadijs is.
Maandag 2 augustus
Na bijna twee weken houden we een echte rustdag. We vertrekken ’s morgens naar de bekende “Hoch Alp Strasse” waar we het berglandschap aandachtig in ons op met als toppunt het uitzicht op de GrossGlockner, met 3798 meter de hoogste berg van Oostenrijk en de berg waar ik twee jaar terug van op de top heb gestaan. Tegen het eind van de middag komen we terug en zoeken we een Steakhouse op om het “halfway-point” te vieren, waarna we de outdoor kartbaan van Leogang onveilig maken.
Dinsdag 3 augustus
Na het inpakken nemen we afscheid van Berrie en vertrekken we naar Zwitserland. De route gaat gedeeltelijk over snelwegen, maar voor een groot deel ook over B-wegen. En we komen door Liechtenstein … nadat we eerst door de douane zijn aangehouden om onze paspoorten te laten zien onze bestemming kenbaar te maken: “Laax” en onze reden van deze reis door te hebben gegeven: “Mountainbiken”. In Laax aangekomen, zoeken we een mooi plekje op de enige aanwezige camping in deze regio: “Prau la Silva”.
Woensdag 4 augustus
We zijn zeer benieuwd wat Laax ons gaat brengen. De cijfers klinken goed, de downhill is 7 kilometer lang en in die afstand stort je jezelf ook nog eens 1100 meter naar beneden. We halen de liftkaart en krijgen alle drie een hesje (zoals voor skiërs en snowboarders tijdens wedstrijden wordt gebruikt) welke we op de downhill strecke bij ons moeten hebben. Via de X-Box gondel worden we naar de top getransporteerd. Het eerste wat we op de downhill tegen komen is een gigantische kudde koeien, maar als we die hebben omzeild vervolgen we ons pad over stenige en rotsige trails waar af een toe een houten brug met rode loper in aangebracht is. Zodra we weer tussen de bomen komen worden de stenen afgewisseld door wortels. Het parcours is bijzonder snel en het vergt veel van de remmen, maar om het een echte downhill te noemen gaat te ver. Het is eerder een bijzonder leuke en uitdagende freeride strecke met prachtige uitzichten.
Donderdag 5 augustus
Het weer is goed en Niels en Martijn gaan biken. Ik heb zelf vandaag weinig zin en ga daarom fotograferen. We gaan gezamenlijk omhoog en Niels en Martijn storten zich naar beneden voor de eerste run terwijl ik mij met mijn camera en de bergkoeien vermaak, voordat ik een mooie fotospot op zoek voor de tweede run van de beide heren. Zodra ze langs komen loop ik een tijd met ze op en we doen een kleine foto-shoot. Als voorlopig de leuke spots op het parcours even uitblijven rijden Niels en Martijn door, terwijl ik op zoek ga naar nieuwe plekjes. De derde run verloopt hetzelfde als de tweede run, waarna ik uiteindelijk de resterende 1 a 1,5 kilometer lekker rustig richting het dalstation wandel. Laax was mooi, maar het is weer tijd voor de volgende locatie.
Vrijdag 6 augustus
Via twee hoge passen: de Oberalppass (2044m) en de Furkapass (2431m) en veel B-wegen, rijden we via de Zwitserse kant Portes du Soleil binnen. Via Morgin en Châtel komen we uiteindelijk in de buurt van Morzine. De eerste twee campings waar we aankloppen zijn vol, maar op de derde vinden we een mooi plaatsje, vlak naast een snel stromende bergbeek. We zitten op 6 kilometer van Morzine en settelen ons voor de komende week.
Zaterdag 7 augustus
Vanaf de camping rijden we met de auto naar Morzine en we maken drie runs op de downhill van Morzine. De baan is snel en Martijn en Niels vermaken zich prima, maar ik vind de baan werkelijk drie keer niks. Hij past niet bij mijn rijstijl en ik vertrek op de bike richting Les Gets, waar ik de beide permanente downhill parkoersen rijdt. Vooral de Mont Chéry vind ik een mooie downhill. Om terug te keren in Morzine volg ik de route van Pasport du VTT over een mooi en flowerig wandelpad. Na een beetje klimwerk en enkele kilometers over de weg ben ik terug in Morzine. Samen met Niels en Martijn rij ik nog een keer het parcours van Morzine waarna we weer richting camping vertrekken.
Zondag 8 augustus
We zetten de auto wederom in Morzine en onze wegen scheiden meteen. Niels en Martijn willen wederom knallen op de downhill van Morzine terwijl ik wil toeren door het uitgestrekte gebied van Portes du Soleil. Ik volg in het begin de route van de “Tour VTT des Portes du Soleil” zodat ik na wat klim werk over een kam en een lekkere flauwe afdaling bij Les Brochaux. Daar buig ik van de route af en word ik met de lift naar Zwitserland gebracht. Voor mij ligt één van de twee downhill parkoersen van Champery-Les Crosets, de Grand Conche en deze volg ik naar beneden tot het dorp Les Crosets. Aan de andere kant van het dal ga ik omhoog om ook het tweede parcours van dit gebied te rijden. Het parcours heet Les Crosets II en bestaat voornamelijk uit lekkere kombochten. Als ik wederom in Les Crosets ben zorg ik dat ik weer op de “Tour VTT des Portes du Soleil” kom en na een kleine klim, daal ik via mooie onverharde bergwegen af richting Champery waar ik in de grote gondel een duits en engels sprekende Fransoos ontmoet. Met hem rij ik over enkele mooie onverharde bergwegen en singeltracks richting Avorias. Vanuit Avorias klimmen we een stuk omhoog waarna we via een buitengewoon technische en mooie singeltrack afdalen. De singeltrack gaat over wortels en gekapte takken, door bergstroompjes en op vele plaatsen is hij niet breder dan één band en zo kom ik moe maar zeer voldaan weer terug in Morzine. Niels en Martijn zijn op dat moment ook uitgereden op de downhill van Morzine.
Maandag 9 augustus
De vele dagen biken krijgen nou toch echt hun uitwerking op onze lichamelijke en geestelijke toestand. Het weer is een beetje minder en iedereen is lichamelijk vermoeid en heeft eigenlijk geen zin om vandaag te rijden. Dus nadat we lekker lang in bed zijn blijven liggen, struinen we het centrum van Morzine af op zoek naar leuke winkels en tot slot een internetcafé. Als we halverwege de middag weer op de camping komen, zoekt ieder zijn eigen ontspanning: tafeltennis, chillen bij het riviertje, lezen, douchen, liggen in de inmiddels zichtbare zon. Wat kan een dag niks doen toch heerlijk zijn.
Dinsdag 10 augustus
De spirit is goed, we hebben allemaal weer zin om te biken. Wederom gaan Niels en Martijn biken in Morzine en ze maken de rit naar Les Gets om daar de downhill tracks te rijden. Ikzelf wil weer door het gebied toeren en vertrek in dezelfde richting als zondag, maar blijf op de “Tour VTT des Portes du Soleil” als ik Les Brochaux passeer. Met een stoellift en een kleine afdaling kom ik bij een bijzonder pittige klim uit, maar de afdaling die volgt richting Châtel is een lekkere beloning. Het pad is redelijk breed, maar slingert lekker en is zeer stenig. Helaas heb ik in Châtel geen tijd om één van de beide permanente downhill parkoersen te rijden, aangezien ik nog een behoorlijke rit voor de boeg heb, maar vanuit de lift zien ze er veel belovend uit. Na Châtel volgt een klim die me nog zwaarder valt. Gelukkig is de afdaling over lekkere smalle singeltracks over de alpenwijde een waar genot. Vlak voor ik Morgin binnen kom passeer ik de grens en ben ik weer in Zwitserland. Ik vervolg de bordjes van de “Tour VTT des Portes du Soleil” door weilanden en een bosweg richting Champoussin waar ik met de lift naar een soort bergkam wordt geleid. Het begin daalt af en geeft een “On top of the world” gevoel, maar al snel gaat het toch lichtelijk omhoog en ben ik verrast aangezien mijn kaart toch wat anders vertelde. Ik laat me echter niet kennen en geef mijn Banshee nogmaals de sporen en worstel me naar de afdaling. Via een bergweg, kom ik uiteindelijk bij een nieuw uitziende Four Cross baan. Dit lijkt me een goed punt om van de route af te wijken en via de Four Cross richting Les Crosets te gaan voor de terugreis richting Morzine. Via wederom mooie singeltracks (soms heb ik zelfs keuze uit 4 singeltracks) daal ik tot het dorp Ardent om daar via de weg richting het “Lac de Montriond” te gaan. Ondertussen is het al halverwege de middag en prompt begint het te motregenen. Als ik het meer voorbij ben volgt een lichte klim over de openbare weg richting Morzine. Stiekem ben ik heel erg kapot, maar wat wil je als je meer dan 70km (inclusief lift) hebt afgelegd in dit terrein. Ook Niels en Martijn hebben zich helemaal leeg gereden en dat kan maar één ding betekenen. We duiken vroeg ons bed in.
Woensdag 11 augustus
Het weer is matig. Het heeft de hele nacht geregend en de baan is vochtig. Ik moet de inspanningen van gister in zoverre bekopen, dat ik totaal geen motivatie heb om vandaag op de bike te stappen, dus ik ga fotograferen. Samen met Niels en Martijn, die wel gaan biken, ga ik in Morzine met de gondel omhoog. We doen, wat we met zulke fotoshoots altijd doen. Ik fotografeer op een aantal plekken. Daarna rijden Niels en Martijn door en zoek ik nieuwe fotospots. Om vervolgens dit weer te herhalen bij de volgende run van de heren. Echter in drie runs rijdt Martijn drie keer lek. Dit zorgt er voor dat Martijn het voor gezien houdt en hij de filmcamera mee naar boven neemt. We leggen vervolgens Niels nog maar eens goed vast met de foto- en videocamera en als Niels geen zin meer heeft in biken overdenken we de lekke banden van deze roadtrip nog eens. Ik heb niet lek gereden. Niels is twee keer lek gereden en Martijn is vier keer lek gereden. Totaal zes lekke banden, echter allemaal met de alom geprezen Michelin Downhill buitenbanden. Vreemd maar waar.
Donderdag 12 augustus
Portes du Soleil zit er op. We vertrekken richting het meer van Genève en vervolgen onze weg langs de oevers. Zo komen we al snel in Zwitserland en rijden we onder andere door Montreaux, bekend van het filmfestival. Zo laten we de Alpen achter ons en rijden we de Jura in. Bij Vallorbe keren we terug in Frankrijk en komen we vroeg in de middag met heel wisselvallig weer aan in Métabief. Helaas zijn de weersvooruitzichten voor heel Europa niet goed.
Vrijdag 13 augustus
Ondanks het slechte weer besluiten we toch te gaan biken in Métabief. Het parcours is glad, glibberig, maar zeker uitdagend. Ik wissel zelf de dag af met fotograferen en zelf biken, terwijl Niels en Martijn continu vlammen. Richting het eind van de ochtend trekt de mist weg, maar het blijft wisselvallig. We zien er uit alsof we regelrecht uit een modderpoel komen, maar zien de humor er van in. We besluiten in verband met het weer morgen al terug te keren naar huis en genieten van de laatste afdalingen in Métabief en maken tot slot dankbaar gebruik van de wasinstallatie om onze fietsen een verdiende wasbeurt te geven. ’s Avonds pakken we bijna alles in zodat we zaterdag al vroeg op pad kunnen.
Zaterdag 14 augustus
Om 7 uur ’s morgens start ik de auto. We kunnen goed door rijden en passeren afslag Freiburg zelfs vroeger dan de keren dat we uit Todtnau richting huis zijn vertrokken. De verwachte file’s, vooral in de buurt van Karlsruhe, blijven uit. We kiezen de route richting Venlo en komen slechts vlak voor de grens even in de file. In Duitsland blijkt de voetbalcompetitie weer te zijn begonnen en we zijn omringd door supporters. Uiteindelijk zijn we allemaal tegen het eind van de middag weer thuis. Heel moe, maar ook heel voldaan! Het was me de reis wel.
Jasper Leenarts
Indoor Posing Team
De roadtrip in het kort!!!
Met mooiste bikepark/gebied van de trip?
Martijn
- Bischofsmais is mijn favoriet, je hebt er een onwijs mooie downhill met veel stenen. Dat maakt de baan technisch maar op sommige stukken ook erg snel. Dit in combinatie met wat mooie tafels aan het einde van de baan vind ik dit de mooiste DH baan die we bezocht hebben. Verder zijn er nog meer banen, een dual, een biker X en een Evil Eye, deze zijn ook zeker de moeite waard. Dus, mocht je nog een mooi bikepark willen bezoeken, ga dan naar Bischofsmais. Alles is er te vinden!
Niels
- Bischofsmais, omdat het gewoon de vetste DH heeft, en omdat je er buiten de openingsuren van de lift ook nog lekker kan aankloten.
Jasper
- Ik vond Saalbach persoonlijk het mooiste. De baan had alles in zich en sloot het beste aan op mijn rij eigenschappen en interesses. Ik wil terug!!!
Wat was je ergste crash van de trip?
Martijn
- Zelf ben ik wel een aantal keer gecrashed, maar er zijn geen erge dingen gebeurd. De ergste crash van mij was toch wel de crash in Morzine. Hier reed ik achter Niels aan op een stuk waar je hard naar beneden reed om vervolgens mooi te springen. Niels reed voor me en haalde de bocht na de jump net niet. Ik keek in de lucht naar hem en vervolgens rijd ik hem achterna, parkeer mijn fiets tegen een boom en maak er een mooie dubbele salto bij. Na even dizzy te zijn geweest kon ik gelukkig weer verder.
Niels
- Op de 2e dag in Bischofsmais was ik flink vermoeid. Bij het ingaan van de laatste rockgarden ging ik stenen koppen, ik heb geen idee wat ik fout deed. .
Jasper
- In Saalbach waren we tegelijkertijd aan het biken en foto’s schieten. Ik had net een aantal portret foto’s gemaakt van Martijn met een heel boeket achter zijn goggle-elastiek. Dus Niels en Martijn zijn al weer onderweg. Ik pak mijn camera weer netjes in mijn rugtas en rij weg. Het ging meteen steil naar beneden en mijn remdruk van beide remmen was ineens bijna helemaal weg, dus er was geen houden aan en ik crash zwaar. Mijn noten tussen het zadel en de achterbrug, OEFFF, maar tijdens het vallen heb ik gelukkig nog wel het benul gehad om niet te veel over mijn camera-tas te rollen, dus daarin was alles nog heel.
De roadtrip in één zin!!!
Martijn
- Opsomming ook goed? Tent opzetten, fietsen, fietsen, fietsen, fietsen, eten, slapen, fietsen, fietsen............
Niels
- (Mag 1 woord/afkorting ook?) L.E.O.!
Jasper
- De hele trip was een fantastische leerzame, heerlijke, sportieve, slopende, uitdagende ervaring.
