Na anderhalf uur stap ik weer uit de auto en na het gebruikelijke ritueel van inschrijven, rondje verkennen (dat naast de in Brabant gebruikelijke mix van draai- en keerwerk en wat beukstukken zelfs een trappetje een heuse drop-off van maar liefst 50 cm bevat) sta ik om 12:30 te wachten op een startschot, dat dit keer een beetje onaangekondigd valt.
Ik ben niet echt super weg (ook al een traditie) maar kan gelukkig vrij snel weer aansluiting met de kopgroep van een man of vijf vinden. Bas Vroemen geeft in het begin serieus gas, Marco Loman en ik zijn voorlopig de enigen die kunnen volgen. In de tweede ronde valt Vroemen een beetje terug en sluiten Christiaan Last en Wim van Barneveld aan.
Aan het einde van deze ronde staat het ronde staat het rondebord al op twee, dat betekent een erg korte wedstrijd dit keer, reken ik snel uit.
In de derde en voorlaatste ronde probeert Wim van Barneveld een tweetal maal ervandoor te gaan, maar ik kan hem tot mijn eigen verbazing redelijk goed volgen.
Dan gaan we de laatste ronde in (zonder rondebel, jury volgende keer tussen twee slokken bier graag even bellen), ik besluit voor een sectie met veel smalle stukken op kop te gaan rijden om zo wat minder risico te lopen op oponthoud bij het inhalen van de andere klassen die op het parcours rijden (nieuwelingen en dames). Dit blijkt een erg goede zet want op een gegeven moment haal ik een dame in die van de schrik van haar fiets valt en zo de rest van de kopgroep ophoudt. Ik twijfel geen moment en ga vol door. Het komt uit mijn tenen maar op de een of andere manier weet ik uit de greep van de achtervolgers te blijven. Op vijfhonderd meter van de streep heb ik nog voldoende marge en weet ik dat de buit binnen is. Nog even een blij gezicht trekken naar Henk (Teammanager van Bike2Build) die me nog eens flink vooruitschreeuwt en ik kan voor het eerst mijn handen in de lucht steken bij een heuse KNWU wedstrijd.
Op de terugweg naar het diepe zuiden bedenk ik me nog maar eens dat dit een heel wat zinvollere besteding van Tweede Paasdag was dan in een geleaste Ford Mondeo te stappen en op en neer te karren naar je schoonouders in Almere-buiten…… Niels Boon
Als je op 2de Paasdag 's ochtends vroeg in de auto stapt dan ga je òf op weg naar (schoon-) familie of meubelboulevard en loop je dus een verhoogd risico voor een midlife crisis òf je bent op weg naar een nationale MTB wedstrijd te Nieuwcuijk, die zoals de traditie voorschrijft op de Paasmaandag gehouden wordt. Gelukkig val ik in de laatste categorie.
