Braziliaanse spektakelwedstrijd ,,Giants of Rio" kraakt Belgische ploeg

Elf uur "s ochtends, het strand van Rio de Janeiro in Brazilië is nu al bloedheet. In plaats van te gluren naar de minuscule bikini"s van lokale schoonheden, tuurt iedereen gespannen naar de helikopter die stilhangt in de strakblauwe hemel. Een parachutist springt eruit, komt razendsnel op het strand af, maar trekt zijn valscherm niet open. Precies op het moment dat er een verschrikte gil door het publiek gaat, opent de man zijn parachute en landt zonder verbrijzelde ledematen op het strand. Zodra hij de grond raakt, sprinten tachtig zwemmers richting oceaan. De ,,Giganten van Rio", Brazilië, een kruising van extreme sports en de traditionele triatlon, is zojuist van start gegaan.
Hoofdsponsor Red Bull , het energiedrankje, had van het begin maar één doel voor ogen: de meest spectaculaire sportwedstrijd van het jaar op poten zetten. ,,De Giganten van Rio" is geïnspireerd op een triatlon, maar dan nog een graadje erger. Iedere ploeg bestaat uit vier atleten die in estafette-vorm hun wedstrijden afwerken. Eerst trotseren de zwemmers vier kilometer lang de branding van het legendarische surfstrand Copacabana. Tussendoor moeten ze op een rots klauteren de acht meter hoge klif langs de andere kant weer afduiken. De mountainbikers klimmen dan vanaf het strand naar het wereldberoemde Christus-standbeeld, 710 meter hoger. Daarna crossen ze langs een verlaten spoorweg naar beneden, op een richeltje van een halve meter. Zodra zij hun finish bereiken, gaat er een radiosignaal naar de top van een nabije heuvel: ,,De deltavlieger van het team mag vertrekken". Eén voor één vliegen de tachtig delta"s zo snel mogelijk over de stad naar het strand. Iedereen moet ze zien vliegen, zelfs God, en daarom sturen de piloten langs het tuig langs het Christusbeeld naar beneden. Het laatste teamlid wacht dan nog ruim twintig kilometer door het brandende zand voor de finish bereikt is.
Iron Man
De Belgische zwemmer Dirk Van Gossum hapt naar adem. ,,Dit is het ergste dat ik ooit heb meegemaakt." Straffe uitspraak voor een man die de Iron Man Triatlon van Lanzarote op zijn naam heeft geschreven. ,,Tussen de eilanden beukten de golven langs twee kanten op me in. Als ik ooit nog naar Brazilië kom, zal het niet zijn om te zwemmen." Hij heeft zijn hoop gesteld op de rest van het Belgische team: Peter Croes (fietsen), Tom Haagdorens (deltavliegen) en Marino Van Hoenacker (lopen).
Maar zodra mountainbiker Peter Croes arriveert, is die hoop meteen getemperd: ,,Niet goed. Echt niet goed. Ik moest de laatste helling al wandelend op, fiets aan de hand. Wandelen met een hartslag van 200 per minuut. Dat is afzien."
De Belgische ploeg eindigde uiteindelijk 68ste op 78 deelnemers. Kleine troost: de Nederlandse ploeg finishte 77ste. "t Is niet altijd feest in Rio.