Naam: Jaap Viergever Leeftijd: 34 jaar Woonplaats: Drunen
Jaap Viergever was vorige week oppermachtig in de Austalische mountainbikewedstrijd Simpson Desert Cycle Challenge (SDCC). Met een voorsprong van anderhalf uur op de nummer twee won hij de race die hij pas voor de eerste keer reed. Tussen de negen etappes door beleefde hij nog opvallende gebeurtenissen in het land waar de 34-jarige Drunenaar helemaal enthousiast over is.
Kun je wat meer vertellen over deze wedstrijd?„Het is een parcours van in totaal 600 kilometer dwars door de kale vlaktes van de westelijke woestijn van Australië. De race is verdeeld in negen etappes. Uit allerlei landen deden deelnemers mee. Slechts achttien van ruim vijftig mountainbikers hebben de SDCC uitgereden.“
Hoe verklaar je jouw winst?„Het was een ideaal parcours voor mij met veel op en af. De wedstrijd is extreem zwaar, maar mijn uithoudingsvermogen is één van mijn sterke punten. Naarmate de dagen vorderden, werd ik alleen maar sterker. Dat de voorsprong zo hoog is uitgevallen, ligt niet aan de zwakte van de concurrentie, maar aan mij. Ik heb me al eerder bewezen in deze wereld.“
Heb je jouw seizoen afgestemd op deze wedstrijd?„Eerst heb ik in Afrika gereden dit jaar. Toen ik terug was in Nederland, voelde ik me lang niet fit. Ik heb toen beslist om de SDCC te rijden en daar helemaal voor te gaan. Een maand voor de race kwam mijn frisheid terug. Ondanks een ongeluk heb ik door kunnen trainen. Dat heeft resultaat gebracht.“
Ben je in Australië inmiddels een beetje bekend?„Jazeker, daar ben ik een echte superheld. Ik heb nu alle grote wedstrijden in Australië gewonnen, dus daar kom ik regelmatig spandoeken tegen met mijn naam. De wedstrijd werd uitgezonden op de televisie. Kinderen mochten thuisblijven om te kijken.“
Na afloop was je zeker compleet kapot?„Nee, dat viel mee. Ik zat nog helemaal in een roes. Iedereen wilde een handtekening, alle media stormden op mij af. Pas bij thuiskomst deze week is de vermoeidheid toegeslaan bij mij.“
Een mooi avontuur dus?„Absoluut, ook om de dingen die je meemaakt. De eerste nacht toen ik uit mijn tent stapte, zag ik een zeer giftige slang. Ik heb het advies van de organisatie - stil blijven staan - opgevolgd en tot mijn grote opluchting verdween die uiteindelijk. Dat zijn toch heel aparte ervaringen.“
(Brabants Dagblad)
