Voor iedereen die er niet bij was meteen maar even een cliché voor de dag halen: Jullie hebben heel wat gemist!
Het grootste mountainbike evenement ter wereld vierde z'n 20e verjaardag op gepaste wijze. Een halve week volgepropt met MTB activiteiten. Op het festival terrein kon je genieten van allerlei demonstraties, zoals trial, bmx, dirtjump en er was een miniatuur North-shore parcours gebouwd, de zgn. South-shore. Tussen de demonstraties waren de parkoersen voor iedereen toegankelijk, zodat er altijd genoeg te zien was. Een belangrijk onderdeel is natuurlijk ook de expositie, Le Salon du Roc, waar de meeste fabrikanten ons alvast een blik gunden op de modellen van 2004.
Voor de meeste mountainbike.nl-forumleden weinig echt groot nieuws, het meeste is hier al eens besproken. Wel erg leuk om al die nieuwtjes ook van dichtbij te aanschouwen, beet te pakken en uit te proberen. Erg gevaarlijk voor je spaarpot, zo'n show. Bij de minste ontevredenheid over je eigen bike ga je toch ernstig de aanschaf van iets nieuws overwegen (of zou dat soms de bedoeling zijn.?.)
De south-shore:
De Roc Marathon en Roc Pro
Er was volop de gelegenheid om zelf te rijden, iedere dag kon je kiezen uit een aantal ritten van verschillende afstand en moeilijkheidsgraad. Bas en Bommie kozen voor de Roc Pro, een rit van 46 km en 900 hoogtemeters. Zelf heb ik voor de Roc Marathon 83 gekozen. De 83 slaat trouwens op het geboortejaar van dit evenement, de afstand was 88 km, met 2.200 hm. De start werd uiteraard weer uitgesteld met de onvermijdelijke 10 minuten, maar toen uiteindelijk het startschot viel in de vorm van een scheepstoeter kwam het veld van 634 rijders rustig in beweging.
Het startterrein ligt op een militair vliegveld, lekker vlak dus, volop gelegenheid om rustig warm te draaien, voordat het serieuze off-road werk begon. Na een paar kleine bultjes als warming-up begon het echte werk, een prachtig gezicht om ruim 600 bikers de berg op te zien worstelen.
In de eerste serieuze afdaling meteen al m'n eerste lekke band, zodat ik mooi het hele veld aan mij voorbij zag trekken. Toch heeft 't wel iets, een bandje wisselen tussen de oregano struiken. De verzorging was uitstekend geregeld, iedere 10 km een standje met sportdrank, energie repen en fruit, en ook kruidkoek, nooit geweten dat ze die ook hebben, in Frankrijk. Hierbij meteen een compliment aan de enthousiaste vrijwilligers, je maakt het wel eens anders mee. Onder aan iedere afdaling stonden brandweerlieden en EHBO'ers te wachten om de slachtoffers te verzorgen, wat helaas zo nu en dan nodig was. Op iedere splitsing stonden vrijwilligers of militairen om ons de goede richting te wijzen, erg indrukwekkend.
Erg indrukwekkend waren de stuken die verwoest waren door de bosbranden van afgelopen zomer. Net alsof je dor een gigantische barbecue fietste. Gelukkig was hier en daar alweer te zien hoe de natuur zich probeerde te herstelen. Zwartgeblakerde bomen en struiken sprongen opnieuw groen uit.
Tussen de 30 en 40 km tikten de kilometers wel bijzonder langzaam weg, maar daarna ging het erg lekker. Totdat ik bij 60 km m'n achterband kapot reed. Een gat van hier tot China in m'n buitenband leek een vroegtijdig einde te maken aan mijn marathon. Gelukkig bood een lege plastic fles, die ik vond in de vuilniszak van een stel brandweerlieden, uitkomst. Met een reepje plastic tussen binnen- en buitenband en ik kon weer op pad. Yoplait rulez!!! Meteen even m'n 2 reserve binnenbandjes geplakt, want ik had ze inmiddels beide gebruikt. Het laatste deel van de marathon ging over hetzelfde parcours als de Roc Pro en de Roc Competition. Dat was dus even dringen, wat vooral erg letterlijk werd genomen door enkele wedstrijdrijders. Inmiddels zijn mijn wraakgevoelens alweer een beetje afgezakt... Na een 4e lekke achterband had ik even moeite om vrolijk te blijven. Hier kwamen de lessen "vloeken voor dummy's", van OBOM aardig van pas.
Het laatste deel ging langs de kust via de smokkelaarroute, het strand en de boulevard. Veel rijders die mij in het losse zand voorbij renden kon ik op de boulevard met gemak weer inhalen, zij hadden duidelijk iets te veel gegeven. Geeft altijd een goed gevoel, en met een flinke eindsprint reed ik tussen de spandoeken over de finish. Met m'n tijd van 7:11:27 mag ik niet ontevreden zijn, zeker niet wanneer ik mij realiseer dat het zonder materiaal pech nog bijna een uur sneller had gekund. Maar dat is voor volgend jaar.
(door: Walter Buis)
officiele website: http://www.rocazur.com
