Door Bert Felix - APELDOORN - Het was het domste dat hij kon doen. Uit het niets een winkel beginnen op Tweede Kerstdag. Gert Stappenbelt kan er nu om lachen. " Er kwam die dag geen hond. Trouwens, de eerste drie maanden kwam er geen hond" . Tien jaar later rinkelen telefoon en deurbel onophoudelijk. Stappenbelt heeft zijn plek gevonden. Gevraagd naar de succesformule van zijn fietsenwinkel aan Kanaal Noord is hij kort en duidelijk. "Ik heb me altijd op de top van het segment gericht. En overal m"n gezicht laten zien. Bij toertochten en in de wedstrijden. Ik reed een paar minuten achter Bart Brentjes, maar de speaker riep wel dertig keer m"n naam. Zo heb ik me langzaam aan een plaatsje op de markt gevochten", zegt Gert Stappenbelt. Met dank ook aan zijn vrouw, de "zakenman" in het gezin. "Ik was altijd sporter. Mijn ouders hebben een fietsenzaak in Lemelerveld, maar ik ging altijd trainen. Dat zeiden ze ook: jij bent goed in sport, ga jij maar trainen. Ik wist niks van geld. Zakelijk gezien heb ik geluk gehad met mijn vrouw, die een bloemenzaak in Ommen had." De kaart van Nederland leverde Apeldoorn op als beste vestigingsplaats. "We hadden van de grote merken dealerlijsten. In Apeldoorn zat bijna niets. Terwijl het voor fietsers toch een paradijs is met de Veluwe binnen handbereik. Toen ik bij Trek en Cannondale aanklopte, waren ze laaiend enthousiast, want de aantallen fietsen die ze in Apeldoorn verkochten, vielen tegen". AMBTENAREN Het was de tijd van de grote hausse in het mountainbiken. De sport groeide en toertochten trokken massale belangstelling. Maar de start viel Stappenbelt tegen. Maar hij ging door, ook al bleef het publiek aanvankelijk terughoudend. "Ik wilde er alles voor doen. Ik had een collectie die niet normaal was voor Apeldoorn, zelfs niet voor Nederland. Er waren in die tijd maar vijf zaken die een volgeveerde mountainbike konden onderhouden. Dat spul liet ik zien in de wedstrijden en dat heeft positief uitgepakt". Een keerzijde had die keuze ook, zegt Stappenbelt. Hij kreeg de naam duur te zijn. "Maar dat klopt niet. Natuurlijk, ik heb hier de duurste modellen staan, maar niet eens om meteen te verkopen. Als er een nieuwe helm uit is, ligt-ie hier. Een nieuwe bril, idem dito. Ik heb een leuke toko, met heel veel know how. Die jongens moet ik wel betalen. Toch kost een Giant Boulder ook bij mij 599 euro, net als elders. Dat zou ik er in Apeldoorn graag nog eens inrammen". Profijt heeft hij ook van de drie mountainbikeclubs die hij sponsort, zodat zijn naam door heel het land wordt getoond. Onder die drie ook het Apeldoornse Bar End, met 350 leden een van de grootste mountainbikeclubs van het land, een club die in feite voortkwam uit de klantenkring van Stappenbelt. Daarnaast is hij medesponsor van een wedstrijdteam. Het besluit van de Rabobank om een wielerploeg te sponsoren, bracht de racefiets terug bij het publiek. Ook bij Stappenbelt. "Maar onze grote doorbraak kwam twee jaar geleden, toen ik de juiste personeelsleden bij elkaar had. Dat is misschien wel mijn grootste fout geweest. Dat ik nooit iemand durfde aannemen. Nu werken we als een autogarage. Mensen moeten een afspraak maken voor de werkplaats. Dat moet ook wel, want we kunnen het werk nauwelijks aan", zegt Stappenbelt, die inmiddels vier fulltimers en drie parttimers in dienst heeft. Stappenbelt leefde en trainde jaren als een professional. "Voor de zaak was dat erg goed, voor m"n gezin minder. Elke avond trainen, in de weekend wedstrijden en maandag nog eens uitrijden. Allemaal met de jongens uit de werkplaats. Die zag je meer dan je eigen kinderen". Nu ligt de lat wat lager. Z"n eigen mountainbike heeft hij net verkocht, er is meer tijd voor zijn gezin. Maar een sporter blijft hij. "Ik heb m"n oude hobby weer opgepakt. Motorcrossen." Bron: Apeldoornse Courant
