"Ik reed toen al enkele maanden bij de trimmers en later nog even, tot begin dit seizoen, bij een zogenaamde 'wilde bond' in België. Daarin komen veelal oud-renners in actie. Omdat het niveau bij die organisatie niet zoveel lager ligt dan bij de amateurs ontstond het vertrouwen dat ik in die categorie nog steeds mee kon. Dat deed me besluiten een licentie aan te vragen. Hetgeen ik verwachtte bleek te kloppen, ik kan het niveau bij de amateurs nog steeds goed aan. Vrijwel steeds zit ik in de prijzen. Pakte reeds verschillende ereplaatsen en twee keer won ik een wedstrijd. Dat was in Sprundel en in St.-Jansteen. Vooral die laatste zege reken ik tot één van de mooiste in mijn nu al 21-jarige carrière. Vooral omdat St.-Jansteen mijn geboorteplaats is. Vroeger, toen ik in feite beter reed dan nu, zat ik er verschillende keren dichtbij. Steeds lukte het me net niet om in daar te winnen. Dat verweet men mij wel eens. 'Je hebt al zoveel koersen gewonnen bij de amateurs, waarom nooit bij ons in Steen' werd er dan gezegd. Mijn belangen lagen toen in ploegverband elders. Ik was destijds meer aangewezen op klassiekers en veel ritten in het buitenland op meer geaccidenteerd terrein. Daardoor miste ik een beetje de scherpte, vooral het explosieve dat je nodig hebt om in een criterium het karwei af te maken. Het feit dat dit nu op 36-jarige leeftijd gebeurde en vooral ook de manier waarop gaf me veel voldoening. Vanaf het begin van de wedstrijd waren we met drie man in de aanval. Op het beslissende moment kon ik het afmaken."
Uitblinker
Eric Vereecken is vooral in de wintermaanden een absolute uitblinker in de ATB-wedstrijden, waarin hij uitkomt voor de ploeg Bee Bikes uit Yerseke. "Dat gaat me goed af ja. Het is een discipline die me ligt. Op de weg ben ik wat huiverig in de bochten. Vooral als het regent ben ik erg voorzichtig. Je kunt niet optimaal presteren als je steeds voorzichtig door de bochten gaat. Vandaar ook dat je me bij regenval vaak niet van voren ziet rijden in een criterium. Bij de ATB-wedstrijden ligt dat anders, omdat de ondergrond dan meestal zacht is. Daarin kan ik me dan ook zonder angst uitleven en dat resulteerde afgelopen seizoen in veertien overwinningen op een totaal van zeventien."
Het laatste gegeven onderschrijft dat Eric Vereecken veel klasse in huis heeft. Dat werd al duidelijk toen hij 21 jaar geleden als nieuweling zijn eerste seizoen reed. Vier overwinningen schreef hij in dat seizoen op zijn naam. In de twee daaropvolgende jaren bij de junioren ging hij zeven keer als eerste over de eindstreep en in zijn periode als amateur was hij 35 keer de snelste. Erg ingenomen is hij met de vierde plaats tijdens het Nederlands kampioenschap op het zware parcours in het Limburgse Meerssen in 1993. De mooiste is voor hem echter de overwinning in de Derby Road Race in Amerika.
"Dat was in 1988. We waren met een Nederlands/Belgische selectie uitgenodigd voor een periode van drie weken. Ik won die klassieker, waaraan nota bene profs deelnamen, over 160 kilometer. Toen verkeerde ik in een glanzende vorm. Mede naar aanleiding daarvan kon ik een profcontract tekenen in Amerika. Daar ben ik toen niet op ingegaan. Ik verkeerde in de veronderstelling dat dit in Nederland ook wel zou lukken. Het is er nooit van gekomen. Ik keerde met een virus terug uit Amerika en heb daarna eigenlijk nooit het niveau van die periode meer gehaald. Achteraf heb ik er veel spijt van dat ik toen niet getekend heb. Gedane zaken nemen echter geen keer."
Vijf jaar geleden besloot hij de stoppen met het rijden bij de amateurs. Trouwens, verschillende keren liet hij het amateurwielrennen, hetzij voor korte of wat langere tijd, voor wat het was. De genoemde ATB-wedstrijden en af en toe een ritje bij de trimmers genoten zijn voorkeur. Nu, op 36-jarige leeftijd, keerde hij terug tot de rangen van de amateurs. Niet zonder succes, zoals reeds werd omschreven. Hij rijdt in die categorie momenteel voor de wielervereniging Breda en niet bij de meer voor de hand liggende in zijn regio gevestigde wielervereniging Zeeuws-Vlaanderen.
"Toen ik terug bij de amateurs ging rijden heb ik gezegd, bel me maar op als je me als lid in wenst te schrijven. Maar ik heb niets gehoord en zelf ga ik niet meer bellen als ik dat reeds kenbaar heb gemaakt. Vandaar dat ik via een vriend van mij bij de wielervereniging Breda terecht ben gekomen. Een goede vereniging, die je nog tegemoet komt op materiaalgebied en dergelijke."
Vraag
De onvermijdelijke vraag luidt, hoelang blijft hij nog doorgaan?" Vereecken: "Daarover doe ik geen uitspraken meer. Ik ben meer gestopt en daarna terug begonnen. Als ik het beu ben stop ik, zo simpel ligt het. Daarbij speelt mijn leeftijd overigens geen rol. Ik kan nog gemakkelijk mee, zoals je hebt kunnen zien. Zou ik steeds aan de staart bengelen, dan was het een kort verhaal voor mij. Trouwens, wat is leeftijd. Ik zal je een mooi voorbeeld geven. Ik reed bij de trimmers samen met Patrick van Rentergem. Een bijzonder sterke coureur, die nota bene vijftien jaar ouder is dan mij. Als ik door hem geklopt werd moest ik wel eens spottend aanhoren: 'kun je van die ouwe niet winnen'. Het bewijs is geleverd dat leeftijd een relatief begrip is. Die Van Rentergem stapte onlangs over naar de amateurs en heeft inmiddels al drie wedstrijden gewonnen. Hij is nu 51 jaar!"
Met dank aan: Peter Snelders
