- hoe ga je dit betalen als je geen vignet inkomsten hebt als route?
Volgens mij is dit uit een grote verzamelpot gedaan, waar sponsoren, gemeentes, donateurs, leden, provincie, landeigenaren, enz. een bijdrage aan hebben geleverd.
- als bijna alle routes blauw worden in NL zullen mensen dan echt afschrikken als er een keertje rood staat? Ofwel hebben we in NL wel voldoende technische uitdagingen om überhaupt een indeling op kleur/gradatie te rechtvaardigen?
In mijn beleving is heel Nederland op Strijthagen en Netersel na groen te classificeren, maar daar denken de geleerden anders over.
Ik heb de indruk dat sinds de 'corona-bikers' het mountainbiken hebben ontdekt dat er teveel twijfel, vragen en 'ongelukken' zijn gebeurd, waardoor er wel een beetje noodzaak was vanuit de NTFU om dit systeem in te voeren.
Ik kan me niet geheel verplaatsen in de mensen die (zo onzeker zijn dat ze) de classificatie van de route in overweging nemen om er hooguit heen te gaan.
Gewoon gaan en proberen, valt ie tegen en moet je vaker afstappen, jammer dan.
Val je bijna in slaap op je fiets, jammer dan.
En juist omdat die classificatie er is ontstaat er de indruk dat:
- heeft deze gradatie ook eventuele juridische consequenties indien een gebruiker eigen kunnen overschat en of ten val komt?
Zoals ik hiervoor al aangaf is het nog steeds gezond boeren verstand of je iets wel of niet zou moeten doen, als je die afweging al niet kan maken moet je hooguit niet op een mountainbike gaan zitten vind ik.
Bij echte TTF's of de 'moeilijke lijn' werdt dit al door de trailcrew aangegeven met bebording en ook de eventuele 'chicken run' in dat opzicht is de kleurclassificatie eerder verwarrend dan verhelderend.
- wat als een beginnend MTB'er een ongeval krijgt op een blauwe route terwijl daar in zijn beleving toch technische uitdagingen in zitten die rood waardig waren? Is dat dan juridisch aan te vechten?
Dat mag ik hopen van niet, dan zijn we zo klaar met fietsen.
Het verhaal van Rheden met de rode lusjes is een goed voorbeeld.
Ten opzichte van de normale route zijn de rode lussen wel voor de echt gevorderde rijder vind ik, maar dat leek me al vrij duidelijk.
In Milheeze geldt hetzelfde, daar kan een kind van 10 prima rond, maar dan moet deze de moeilijkere lijnen (zijn aangegeven) gewoon niet of met beleid rijden.
Hetzelfde geld voor de volwassenen, als je technisch niet gevorderd genoeg bent, probeer het dan niet uit!
In Otterlo zit die squirrelcatcher, prima 'filter' als je het doel snapt, maar ook daar stappen ze vrolijk overheen en zie je een paar van die 'voetbaltenues' stuntelen in area 51, als je dan op je bek gaat heb je pech (ik heb er eerlijk gezegd ook geen medelijden mee).
Die rubberen-tegel-knuffel-cultuur moeten ze lekker in binnensteden handhaven, maar in het bos vind ik dat je door schade en schande maar moet leren waar je grenzen liggen.
Ik kan een boek volschrijven over dingen die ik mis heb zien gaan en die in de media hebben gestaan (col du kragge, die boomstam ergens op een route) maar ook mensen die gewoon plankgas op hun bek gaan op een afdaling op Mook.
Het is en zal ook altijd lekker Nederlands blijven om met een forse dosis zelfoverschatting ergens aan te beginnen om er vervolgens, ondanks de waarschuwingen en/ of classificaties, weer moord en brand over gaan te klagen.
