Fietsen met "verse" knie (na operatie)

[Phreedz]

Na dit allemaal gelezen te hebben ( met dank aan Fred voor de link) denk ik er nog wel een keertje extra over om tot vervanging over te gaan. E.e.a heeft toch meer impact dan dat ik dacht. Mocht ik toch aan de beurt zijn, zal ik zeker mijn bevindingen hier delen

[Fred (mtb-sport)]

Mooi dat je eea had aan mijn verhaal. Het is natuurlijk voor iedereen verschillend, qua uitgangssituatie als herstel.
Een herstel kan idd 12 maanden duren.
Voor mij was de trigger dat ik amper meer normaal kon lopen (300 tot 400 meter en pijn) en langer staan (concerten). Fietsen ging op zich wel, maar toch bewust gekozen om het afgelopen oktober te doen. Dan ben ik zeker voor sept. 2023 hersteld als Fredje gaat "camperen in de USA".
Tot nu toe (vandaag precies 13 weken) moet ik toegeven dat impact groter was dan ik vooraf had gedacht.
Aan de andere kant zegt mij fysio "Je zit pas op 13 weken" en ik zeg "Ik zit al op 13 weken". Verschil van benadering.
Buiging geen probleem, maar strekking wel. (maar begon al met achterstand door gebroken been van 2013). Kracht is nog ver te zoeken.
Maar fysio kijkt al gek op dat in inmiddels 185 watt een uur weg kan trappen op de indoortrainer en afgelopen week alweer 70 km op de weg met met gravelbike heb gereden.
Moest me al inhouden om er geen 100 van te maken, maar som luister ik naar de fysio. Ook dat is Fred 3.0

[Fred (mtb-sport)]

Even update na zo'n 4 maanden na de operatie.
Wat vooraf door aantal van jullie werd aangegeven komt aardig uit. Ik zit inmiddels alweer op de fiets. Relatief veel indoor, maar laatste 2 tot 3 weken ook wat meer buiten. De afstanden/tijdsduur aantal malen over de 3 uur gegaan met 1 uitschieter van iets meer dan 4 uur en idd de 100km. Tja, die afstand zat in mijn kop en ging ook prima en fysio kon zijn glimlach niet onderdrukken.
Wat genoemd is qua krachtverlies is tot nu toe helemaal uitgekomen, zit echt nog enorm verschil in. Dat met fietsen ook merkbaar als ik wil accelereren, van stilstand op gang wil komen of heuvelop.
Daar wordt samen met fysio hard aan gewerkt en itt 30 minuutjes "kneden", is het meestal dik uur in de oefenzaal aan de gang. Leuke en zware oefeningen (ook balans) en soms vraag ik wel eens: Heb je nou echt zo'n hekel aan Fredje?
Zonder gekheid: Wisselwerking met fysio is erg goed en werkt motiverend.
Voorlopig is het strekken lastiger dan buigen. Een buiging is zo'n 130 graden geen probleem meer.
Verder ook proberen netter te lopen en dus 's avonds met "hare majesteit" stukje wandelen in de buurt. Dat gelijk ook als training als ik in najaar langer wil lopen in de "state parks" bij onze campertrip.

Qua medicijngebruik inmiddels een maandje ook van de nachtelijke paracetamol af, ook lekker.

Waar ik wel achter ben is, dat dit herstel meer energie kost en lastiger is dan in 2013 na mijn gecompliceerde bovenbeen breuk. Was toen maar een botje (ok, dikste bot in lichaam) en nu gewricht.
Denk ook dat het niveau/afstanden van voor de operatie zeker niet meer terugkomen en eerlijk gezegd vind ik dat geen probleem.
Bij revalidatie 2013 was de focus vooral op terugkomen op niveau bij de marathons, wat aardig lukte.
Nu in 2022/2023 (dus 10 jaartjes ouder/wijzer) wat mindere focus daarop. Bijkomend voordeel: Je houdt tijd over voor andere leuke dingen :mrgreen:

Tot besluit: Durf nu wel te zeggen na 4 maanden dat ik geen spijt heb van beslissing om de ingreep te laten verrichten ondanks dat ik zeker niet volledig hersteld ben. Maar het gevoel is erg positief.

Om toch nog met wat grappigs af te sluiten, onderstaand plaatje:

[corex]

Goed om te lezen.

Ga je voortaan in Baggy mountainbiken lekker relaxed man

[Fred (mtb-sport)]

Goed om te lezen.
Ga je voortaan in Baggy mountainbiken lekker relaxed man

Dank je, relaxed en is idd toverwoord. Zal wel iets met de leeftijd te maken hebben.
Een "fladderbroek" (auw auw niet slaan) is niet mijn ding om eerlijk te zijn, ik hou het bij strak in het pak en eerder wat meer simpel MTB werk (Apeldoorn etc) of gravelen.
Maar ieder zijn ding en dit koesteren.

[Fred (mtb-sport)]

Morgen alweer 6 maanden terug dat Fredje een "verse" knie kreeg, dus nog een update. Niet bang zijn, volgende update zal na bezoek chirurg zijn als het oktober is.
Ten opzichte van 2 maanden terug redelijk progressie kunnen boeken al ben ik er nog niet.
Het meeste "last" is vooral de koude start als ik tijdje gezeten heb etc. De eerste meters blijven dan lastig, maar het aantal meters steeds minder. Dus positief.
Qua fietsen mag ik zeker niet klagen met inmiddels aantal ritten van iets meer dan 4 uur en tot iets boven de 100 km. Maar dat deed ik 6 weken terug ook al en verder/langer lijkt er niet van te komen. Natuurlijk was het "mooie" voorjaar daar debet aan en op 1 of andere manier lijkt het knopje ook wat om te zijn.
Denk dat langer/verder misschien zou kunnen zonder al te grote problemen, maar ik kan de "drive" niet meer vinden zoals destijds na mijn bovenbeenbreuk in 2013. Toen was het "comeback en podium halen".
Nu meer "Ik zie wel hoever ik kom" en ritje van 3 uurtjes is ook leuk en meer tijd voor wat anders. Weet ook dat terug op niveau komen van voor operatie niet meer gaat lukken en dan maar was langzamer in de rondte.
Iets met verstand komt met de jaren? Maar kan ook maar zo zijn dat er ineens weer een rit van 6 uur of 150 km op de teller staat.
Wat nog wel goed te merken is, blijft het verschil kracht. Niet gedacht dat je zoveel aan kracht zou inleveren, maar daar wordt samen met Lijf&Visie in Soest hard aan gewerkt. Nog steeds 2 maal per week vol aan bak en ook veel langer dan de standaard 30 minuten. Kan/mag mezelf daar in de zaal goed uitleven. Daarbij weet mijn fysio ook de leukste/meest gemene oefeningen voor Fredje te verzinnen en soms vraag ik wel eens: Heb je echt zo'n hekel aan me

Los van het fietsen natuurlijk het lopen, dat gaat steeds beter. In ieder heel wat beter dan voor de operatie, want toen was 400 meter al pijnlijk, nu al tot zo'n 2 km gelopen zonder problemen.
Afgelopen periode ook weer op de motor gekropen en dat echt 100% pijnloos, maar komt ook mede door de andere motor. Maar wel lekker gevoel om pijnloos de km's te kunnen maken.
Komende tijd nog door met fysio, de boel versterken en op naar bijvoorbeeld de (staande) concerten in juli en natuurlijk eind september de USA-campertrip met minder achter het stuur, maar meer lopen in aantal natuurparken.

Overall durf ik te zeggen dat ingreep een goede keuze is geweest en ook goed uitgepakt heeft. Zijn eigenlijk 3 factoren die het succes bepalen:
A: De chirurg, heeft hij goed "gesleuteld"?
B: De fysio, weet hij/zij je goed op weg te helpen?
C: De patient zelf, die moet ook eea doen en laten (het doen geen probleem, het laten was soms een dingetje).

Maar misschien kan ik er de factor D aan toevoegen en dat is geluk. Volgens mij ook in orde.

[Stunning]

Goed om te lezen Fred !

En gelukkig kan je bezig blijven op de fiets. Wellicht niet meer zo snel en lang als in het verleden, maar je kunt op meerdere manieren van fietsen genieten toch

[Fred (mtb-sport)]

Heel eerlijk gezegd had ik niet al te veel twijfel over de knie. Vorige maand vooral in de USA mogen ervaren hoe lekker het is om pijnloos 10 tot 15 km te kunnen lopen en was geen vlak asfalt.
Maar toch vandaag min of meer het "slotakkoord" van afgelopen periode.
Vandaag was namelijk de afspraak bij de orthopeed die in oktober 2022 een "verse" knie wist in te bouwen.
Hoe het verging tussen half oktober en ongeveer nu: blader maar lekker terug
Vandaag de eindcontrole en "even voelen" etc , foto's en ook zijn mening was: Dik in orde.
Dus kan dit hoofdstuk definitief en vooral positief afgesloten worden. Besef dat het niet voor iedereen op gaat, maar ik heb absoluut geen spijt dat ik de ingreep op relatief lage leeftijd (toen 62 jaar) heb laten doen.
Voorlopig kan Fredje wel weer even met het stuk ijzer vooruit.

[Fred (mtb-sport)]

Toch na zo'n 19 maanden een (kleine) update. Reden hiervan is dat ik vandaag voor het eerst bij gravelrit van iets over de 5 uur de Links/Rechts verhouding mbt vermogen uitkwam op 51/49.
Met andere woorden: Linker geopereerde been leverde meer dan rechts.
Sinds vorig voorjaar zit ern op mijn Cervelo gravelbike zo'n SRAM powermeter en weet dat zeker in begin het vaak 48/52 en soms 47/53 was. Nu was ik daar tijdens fietsen nooit meer bezig, maar na afloop altijd nieuwsgierig.
Laatste maanden kwam de 49/51 en aantal keren de 50/50 eruit, maar vandaag vond ik toch wel bizar en best blij mee.
Dus het minder kunnen leveren met zo'n knie wat eerder gesteld is, gaat (gelukkig) niet bij mij op.

[Nespresso]

Laatste maanden kwam de 49/51 en aantal keren de 50/50 eruit, maar vandaag vond ik toch wel bizar en best blij mee. Dus het minder kunnen leveren met zo'n knie wat eerder gesteld is, gaat (gelukkig) niet bij mij op.

Heb je daar bewust voor getraind, op of "naast" de fiets?

Ik heb 35 (ja, 35) jaar geleden een paar keer een blessure aan mijn linkerknie gehad en het is altijd een beetje mijn zwakke knie gebleven. Ook in de sportschool (laatst nog een paar jaar geleden) trok het niet echt bij en moest er met squatten zelfs mee oppassen. Ik wist dat die altijd wat minder sterk was dan rechts (waarschijnlijk omdat ik 'm onbewust minder belast). Ik heb echter geen aparte oefeningen voor de linkerknie gedaan. Sinds een jaartje ook een powermeter en ik zit vaak op 47/53 en soms 48/52. Nu hoef ik niet per se op 50/50 uit te komen, maar ik vraag me af of het met oefeningen toch beter is te krijgen.

[Fred (mtb-sport)]

Laatste maanden kwam de 49/51 en aantal keren de 50/50 eruit, maar vandaag vond ik toch wel bizar en best blij mee. Dus het minder kunnen leveren met zo'n knie wat eerder gesteld is, gaat (gelukkig) niet bij mij op.

Heb je daar bewust voor getraind, op of "naast" de fiets?

Ik heb 35 (ja, 35) jaar geleden een paar keer een blessure aan mijn linkerknie gehad en het is altijd een beetje mijn zwakke knie gebleven. Ook in de sportschool (laatst nog een paar jaar geleden) trok het niet echt bij en moest er met squatten zelfs mee oppassen. Ik wist dat die altijd wat minder sterk was dan rechts (waarschijnlijk omdat ik 'm onbewust minder belast). Ik heb echter geen aparte oefeningen voor de linkerknie gedaan. Sinds een jaartje ook een powermeter en ik zit vaak op 47/53 en soms 48/52. Nu hoef ik niet per se op 50/50 uit te komen, maar ik vraag me af of het met oefeningen toch beter is te krijgen.

Met het fietsen daar niet op getraind, want trainen doe ik al tijdje niet meer. Ik fiets tegenwoordig
Zonder gekheid: Bij revalidatie (zowel gebroken bovenbeen eerder) als nu met de knie natuurlijk aandacht voor links. Maar daarna word je los gelaten en ga je fietsen. Eigenlijk was ik er nooit meer bezig qua kracht, maar er zat een vermogensmeter op mijn Cervelo en toen keek ik er pas naar.
Ik zie het als een positief iets en ook soort van bewijs dat een verse knie het einde van de wereld is, maar 49/51, 48/52 etc lig ik niet wakker van.