Stoneman Arduenna

[CanSpec5]

We kunnen natuurlijk niet in de toekomst kijken qua weersvoorspelling maar wat zijn een beetje de banden om dit te doen. Ik heb nu 2.6 nobby nic en wicked will er op liggen. Qua grip zeker voldoende maar misschien met warm / droog weer wat overkill en ga ik mij het mijzelf onnodig zwaar maken.

Heb ook de combo racing Ralph en racing ray liggen maar dat is misschien net weer te weinig grip.

Zijn Ralph en Ray voldoende, wicked will en nobby nic of is er ook nog een tussenweg?

Ik heb 2x de Stoneman gereden. Beide keren in 3, dagen met beide keren startpunt Sankt Vith en de verdeling van de Stoneman Arduenna website aangehouden. Qua weer was het vergelijkbaar: dag 1 mooi, dag 2 en 3 nat met de bijbehorende hoeveelheid drek (lees: echt alles zat onder de modder)

De eerste keer gereden op de Ralph en Ray combo (2.25 x 27,5). De tweede keer met de Will en Nic combo (2.35 x 27,5). Fiets: Canyon Spectral AL 5. Met beide combo's was het prima te fietsen qua grip.

Met de Ralph en Ray in de modder, wat soms ook in de daling of snelle bochten lag, was het wel wat sketchy. Maar je kan natuurlijk zo snel gaan als je zelf wilt. Ook bij sommige klimmen (in nat weer) miste ik een paar keer wat grip. Band begon te spinnen, ook op het lichtste verzet.

De Will/Nic combo voor m'n gevoel iets meer zekerheid, ook in de snelle dalingen en bochten. In de modder en de klimmen was de grip ook zeker welkom z'n tijd.

Nu heb ik het telkens over modder en misschien is het bij jou mooi weer, maar ik heb geen idee hoe los de ondergrond is bij droog weer. Misschien dat dan een beetje extra grip ook geen kwaad kan.

Misschien goed om ook even de website van de Stoneman Arduenna te checken over de verdeling van type weg waar je op rijdt. Wellicht dat dit je kan helpen om een inschatting te maken.

En tja, ga je het merken, de extra weerstand, geen idee. Beide keren was ik toch wel aan het eind van de dag kapot

[wibas]

Ik heb hem inmiddels 10x gereden. vaak in 2 dgn en 3x in 1dag. Alle keren op Racing Ralpf en racing Ray. 2.25 Ik vind dat het wel moet rollen.
Het is altijd een compromie. Er zitten stukken met stenen in en hele stukken net Boomwortels en zelfs met droog weer heb je modder stroken.
Ik hou niet van al die grote noppen, omdat het dan ploegen word.

[Cycleintothewind]

Vrijdag 30/5 de Stoneman Arduenna gereden (gold). Een schitterende omgeving met een zeer veelzijdig landschap. We waren vertrokken uit Malmedy en zijn rustig richting het noorden vertrokken. Over een grote diversiteit aan trails en ondergronden deden we na 3 uur onze eerste echte stop in Butgenbach. Daar genoten van een heerlijk stukje taart en een cappucino bij de lokale bakker. Achteraf meer dan blij dat we daar gestopt waren omdat dit ongeveer de enige plek was, waar iets lekkers te krijgen was langs de route. Verder naar het zuiden waar je parallel rijdt aan de Duitse grens zie je in de dorpjes redelijk bevangen zijn door armoede, wat op een hele rare manier afgewisseld wordt door een paar villa wijken.

De week voorafgaand aan ons Stoneman avontuur had het behoorlijk geregend en daardoor deed de ondergrond niet echt mee om dingen vlotjes te laten verlopen. Op vele plekken was het drassig en lagen er diepe modderpoelen. Met diep bedoel ik, je hele voorwiel kon er zomaar in verdwijnen. Door onoplettendheid/vermoeidheid heb ik dat 1x ondervonden. Daardoor kon ik na 120km even een lekker een modderbad nemen. In een stroompje verderop kon ik even badderen en het ergste eraf spoelen. De enige keer dat bij mij paniek toesloeg tijdens deze tocht, was toen ik tegen een tak aanreed waaruit een wolk van stuifmeel kwam, dit kwam in mijn ogen en die begonnen daardoor ontzettend te branden. Ik realiseerde mij niet wat er gebeurde in eerste instantie en zo midden in het bos voel je, je dan ineens vrij machteloos. Gelukkig, na spoelen met water, verdween dit gevoel na 15 minuten en kon het avontuur doorgaan.

De singletrails en afdalingen zijn mooi, maar ook uitdagend en je hebt dus nooit echt een moment van rust. Er zijn singletrails met stenen, maar ook met grote worteltapijten. Ik reed op mijn HT waar mijn fietsmaatje op een Fully reed. De Fully was zeker de betere keuze in deze.

Na een uur of 8 was het beste er bij mij wel vanaf en was het puur doortrekken op karakter. Qua eten had ik gelukkig vanalles meegenomen en dat was gezien de weinige voorzieningen een hele goede keus.

Kort voor 21.00 kwamen we terug bij het hotel, na een dag vol avontuur en afzien was dat een heel lekker gevoel.

In het vervolg zou ik wel Stoneman zilver of brons rijden, dan kan je veel meer genieten van de natuur. Nu was het vooral door, door, door om te zorgen dat we op tijd terug zouden zijn. Qua fysieke en mentale uitdaging was dit geweldig, maar ik zou toch vaker willen stoppen voor een foto en/of simpelweg genieten van waar je bent.

[Wolter66]

Afgelopen weekend naar Sankt Vith afgereisd om daar met 7 clubgenoten in twee dagen de stoneman te fietsen. Afgelopen half jaar flink getraind om eerst mee te doen met de Alp D'huzes en twee weken later de stoneman te fietsen.

We gingen zaterdag ochtend voortvarend van start in wat toen nog een prima temperatuur bleek te zijn. Meteen getrakteerd op leuke klimmetjes, mooie uitzichten en nog veel betere afdalingen. Al snel bleek er iets mis met mijn achterband. Ondanks een goede plop lekte er aan 1 kant over de gehele band vloeistof uit. Binnenband erin gedaan en mijn weg vervolgt.

De eerste kilometers tot Malmedy gingen best lekker en ik fietste enthousiast door. Daarna ging het voor mij alleen maar bergafwaarts toen ik bergop moest fietsen. Er moest steeds vaker en langer op mij gewacht worden en ik begon toch ook een klein beetje chagrijnig te worden. Bij kilometer 60/65 heb ik de knoop doorgehakt en gemeld dat ik via de weg naar ons volgende hotel zou fietsen zodat de rest op een normale tijd binnen zou komen. Dit betekende wel dat ik nog 30 km over weg en uiteindelijk gravel paadjes naar Schönberg moest fietsen. De helft hiervan was over de Vennbahn en daar was het belachelijk warm en heb ik een paar momenten zware momenten gehad. Na een pauze bij een mooi kerkje in een klein dorpje heb ik de tweede helft weer semi fluitend en zingend afgelegd en zeer blij dat ik het hotel gehaald had. Kleine 1.5 uur later voegde de rest van de groep zich bij mij. Ik 90 km gefietst met 1400 hm.

Na een goede nachtrust besloten om het eerste stuk mee te fietsen, wetend dat dit qua klimmen de zwaarste dag zou worden en dat was het ook. Het was een stuk warmer en benauwder op deze zondag en bijna iedereen pufte en steunde deze eerste kilometers.
Bij mij ging het al snel nog slechter en zelfs kleine stijgingen die ik normaal fluitend op fiets waren nu zo zwaar dat ik soms af moest stappen.

Bij de begraafplaats even wat water aangevuld en naar beneden gefietst om wel die stempel even te pakken heb ik de grote lus overgeslagen en vanaf daar de route opgepakt terug naar het hotel on Sankt Vith. Nog steeds 10 hele zware en mooie kilometers. Daarmee kwam ik op 33 km en 880 hm.

Helaas dus geen steen voor mij maar wel een ongeloofelijke ervaring. Heb mijn lichaam tot het uiterste gekregen wat ik er uit kan halen en vooral wat ik er tijdens het fietsen in kan stoppen met een maagverkleining. De hitte heeft ook zeker mee gespeeld.

Ik heb afgezien maar ook echt genoten van de mooie omgeving, mijn clubgenoten die het uiteindelijk allemaal gered hebben. Ook tot de conclusie gekomen dat lange tochten gewoon niks voor mij zijn. Na +-50 km en +-1500 hoogte meters gaat bij mij de lol er wel gewoon vanaf. Blij dat ik het gedaan heb maar ik verwacht dit nooit meer te doen.

Nog meer respect gekregen voor diegene die dit in 1, 2 of 3 dagen fietsen.