Die meting heb ik dus gedaan.
Ik heb voor Fiets ongeveer 1.000 frames gemeten: iedere testfiets uit elkaar geschroefd en op de testbank gezet.
Ja, blijft leuk. Puur theoretisch.downhilldirtbike schreef: ↑vr 10 januari 2025, 14:38Als je op onderstaande link drukt, vind je een aardige uitleg waarom het wel opgaat.
TL:DR
Het vervormen van je fiets, kost energie.
En meer vervorming kost meer energie.
https://hea-www.harvard.edu/~fine/opini ... 0into%20it.
Nou is het wel zo dat met een bepaalde mate van flex een mtb sneller is in het terrein.
Maar dat is weer een andere discussie.
En daarom gaf ik aan dat het eventueel voor een baanfiets nog wel kan werken: die komt het dichtst bij de theorie. Voor een racefiets en een mountainbike werkt die theorie gewoon niet. Omdat er veel meer speelt. En om dezelfde reden dat vering wel werkt en niet als energievreter te boek staat (behalve bij (bos-)wielrenners).
Het moment dat aluminium frames geïntroduceerd werden, stonden deze bekend als super stijf. Zo stijf dat ze oncomfortabel reden. Dat ze zo onprettig reden dat mensen daarover klaagden. De stijfste aluminium frames waren dubbel zo stijf als een stijf stalen frame. Pas toen de stijfheid van aluminium frames in de buurt begon te komen van stalen frames, toen begonnen mensen te roepen dat ook alu best lekker rijdt.
In het oncomfortabele gaat dus ook energie zitten. En waarschijnlijk meer energie dan dat er in vervorming van frames gaat zitten. Daarbij is de vervorming van frames wel meetbaar, maar het energieverlies door die vervorming niet.
Carbon frames maakten eenzelfde ontwikkeling door. Waar overigens het slapste frame ooit bij Fiets gemeten een carbon frame was. Waar de profs toentertijd nog heel behoorlijk op presteerden (EPO doet meer dan de fiets...!). Waar je bij carbon dan inmiddels wel onderscheid kunt maken in welke richting een frame wel of niet stijf is. Waar aan de andere kant een redelijk stijf stalen of titanium frame nog altijd comfortabeler rijdt en waarschijnlijk ook minder vermoeiend is!!
