Adventures of an old rookie .....

Prulleman · do 28 februari 2019, 10:28

ha, leuk om te lezen weer! en goeie foto

suravida · do 28 februari 2019, 10:50

Ik wil je best die dropper komen brengen, maar als ik het zo lees moet ik eerst nog wat gaan trainen.....

Ad58 · do 28 februari 2019, 11:38

Valt allemaal best wel mee hoor. Als je het asfalt er uit zou halen, wordt mijn gemiddelde bedroevend laag denk ik...

suravida · do 28 februari 2019, 11:51

Mijn laatste drieluik had ik een gemiddelde van 18.1. Een van de snellere ritten op de singlespeed (in 2016, toen ik nog een conditie had) was met 19.4 gemiddeld. Maar jouw gemiddelde klinkt dus echt niet zo slecht!

Ad58 · do 28 februari 2019, 12:02

Drieluik ben ik nog niet aan toe denk ik.

Giant-E · do 28 februari 2019, 12:06

Mijn laatste Drieluik (najaar, toen ik nog fit was) ging in 19.1km/h gemiddeld. Gezien Ad’s situatie kan ik alleen maar zeggen: Petje af!

vr 1 maart 2019, 12:35

Dat ga ik niet eens meer redden... (of ik moet de Merida meenemen

).
Afgaande op Ad's eigen verhalen ga ik misschien iets vlotter de bochten door dan hij, maar dan komt hij me op de rechte stukken waarschijnlijk beschamend hard voorbij blazen!

Flow&Co · vr 1 maart 2019, 12:42

Wat een heerlijk verhaal om te lezen weer. Wanneer maak je er een bundeltje van?

Ad58 · vr 1 maart 2019, 14:47

Haha, bedankt weer mensen! Het bundeltje tref je hier aan toch?

Ad58 · vr 1 maart 2019, 15:16

Na de woeste rit met Joyce eergisteren heb ik nog wat geklust aan Anton zijn Cube Stereo. O.a. zijn bandjes tubeless gemaakt. En daar moest dus echt een compressor bij aan te pas komen. Maar uiteindelijk prima gelukt.
Nu kon Anton natuurlijk niet wachten om ermee te gaan fietsen.

Ik ben eigenlijk nog niet hersteld van die dollemansrit met Joyce het snelheidsmonster, maar ach....

Deze keer wil ik anders fietsen. Meer focus op het bos en minder op het asfalt. M.a.w.: langzamer op het asfalt en sneller in het bos. En dat wil ik terugzien in Strava ook.

Ik voel me deze ochtend toch wel een beetje ziek, zwak en misselijk en iedere spier doet pijn, maar Anton staat al enthousiast aan de voordeur te bellen. Het miezert ook nog en het is koud....

Nou ja, tanden op elkaar en gaan dan maar. Het wordt langzamerhand routine. Ik rijd voorop en Anton, de sportschoolbeul van slechts 40 jaar en een meer dan atletisch lichaam van over de 2 meter, hangt in mijn achterwiel.

Ik vergeet hoe brak ik eigenlijk ben en knal over het 1e stuk Cadettenkamp. Onderweg geef ik mezelf training bochten nemen. Steeds dezelfde litanie: de bocht uit kijken, kont uit zadel, fiets kantelen en lichaam recht houden. Lukt prima en Anton heeft zowaar moeite me bij te houden.
Bij het verharde stuk aangekomen, dwing ik mezelf niet harder te gaan dan 25. Die energie bewaren we voor in het bos!
Omdat bochten mijn zwakke punt zijn, blijf ik mijn litanie herhalen en concentreer me goed.
Eerste dropje neem ik eigenlijk te langzaam, maar dat zag ik te laat aankomen.

Anton is ondertussen nergens meer te bespeuren. Ik verlaag mijn tempo wat en even later hoor ik hem al.

Bij het jumpje vlak voor de splitsing versnel ik flink en ben ik weer prachtig air-born. Dat brult Anton me ook toe.

Daar is de splitsing alweer met die lastige klim met boomwortels waar je zo makkelijk op doorslipt. Ik neem hem foutloos. Anton niet

Eigenlijk gaan alle klimmetjes best wel makkelijk. Bochtenwerk gaat beter ook. Anton moet toch redelijk wat zeilen bij zetten om me bij te houden.

En ja, eigenlijk zit Vrachelen er in no-time op. We gaan weer het verharde deel op en ik moet oppassen dat ik niet te hard ga. Niet sneller dan 25! Bewaar dat maar voor in het bos....

Snel duiken we het Cadettenkamp weer in. Hier mag het gas helemaal open, wat ik ook met plezier doe.
Het wordt een van mijn snelste ritten ooit hier volgens mij...

Het 1e klimmetje vlieg ik overheen en nu op weg naar de tweede, die ik links om de boom pak. Lukt weer prima! Zoals altijd is het 3e klimmetje een makkie en nu op weg naar mijn eeuwige aartsvijand... De voor mij o zo lastige laatste klim van het Cadettenkamp. Deze keer versla ik hem en klim vorstelijk omhoog.
Ik stuur het laatste afdalinkje af en we zijn alweer klaar.

En wat een heerlijk rit was het weer. Alle klimmetjes gehaald, nergens ook maar 1 voetje aan de grond....

Strava vertelt ons dat we gemiddeld 18,9 km/uur hebben gereden en 22 prestaties in het bos, waarvan 8 PR's. En van die 8 vallen er keurig netjes 4 in het Cadettenkamp en 4 in Vrachelen..

Ongelooflijk, dat kan niet mooier!

Anton vertelt rood aangelopen en zwetend dat hij niet veel sneller had kunnen rijden dan dat we nu gedaan hebben.

Mission accomplished zou ik zo zeggen.

Anton was trouwens dolgelukkig met zijn TL bandjes. Alsof het lichter fietste en meer grip. Het verschil was duidelijk merkbaar vond hij. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn...

Ad58 · ma 4 maart 2019, 13:19

Tóch weer wat teveel gedaan, operatiegebied plus complicaties speelden zondag verschrikkelijk op. Even een paar rustdagen dan maar. Kijken of het dan beter gaat.
Ondertussen ga ik eens rustig rondkijken voor een handgespaakte carbon wielset voor Anton zijn Cube Stereo. Carbon, omdat ie dan geen deuken in zijn velgen kan rijden. Bij zijn huidige wielset zijn de lagers ver op plus een slagje in het achterwiel. Hij heeft dan liever meteen nieuwe dan opknappen. En dan liefst helemaal hufterproef naar eigen woorden.

Jan Willem · ma 4 maart 2019, 13:28

Toen ik vanmorgen dit topic aan het bijlezen was dacht ik

Dat dus...

Maar het is meteen en vooral tekenend voor je onverwoestbare mentaliteit, top dit

Menigeen, inclusief ik zelf, zou eerder afhaken.

Ad58 · ma 4 maart 2019, 13:39

Hier op het scherm lijkt het heel wat. Real life ben ik niet zo'n held hoor. Ik zat er vanmorgen vroeg echt helemaal doorheen.

Opperchief · ma 4 maart 2019, 14:09

Kop op!
anyway. Prachtige verhalen om te lezen

Prulleman · ma 4 maart 2019, 14:15

Ad58 schreef: ↑ma 4 maart 2019, 13:19 Tóch weer wat teveel gedaan, operatiegebied plus complicaties speelden zondag verschrikkelijk op. Even een paar rustdagen dan maar. Kijken of het dan beter gaat.
Ondertussen ga ik eens rustig rondkijken voor een handgespaakte carbon wielset voor Anton zijn Cube Stereo. Carbon, omdat ie dan geen deuken in zijn velgen kan rijden. Bij zijn huidige wielset zijn de lagers ver op plus een slagje in het achterwiel. Hij heeft dan liever meteen nieuwe dan opknappen. En dan liefst helemaal hufterproef naar eigen woorden.

Als je regelmatig deuken in je velgen rijdt weet ik niet of Carbon de juiste keuze is. Dan loop je het risico op delaminatie en een breuk ipv een deuk waar je wellicht nog mee door kan rijden.. Of je moet gelijk inserts erbij nemen als bescherming, maar dan ben je qua gewicht weer verder dan alu zonder inserts.. In principe kan carbon redelijk wat hebben, maar een klap die net te hard is, is wel gelijk fataal.. (wat TE hard is, is uiteraard van heel veel factoren afhankelijk, punt is dat het dan wel gelijk klaar is met je velg). Betaalbaar carbon + hufterproof .. lastige combinatie denk ik.

Ik weet niet wat het budget is, maar alles bij elkaar is het toch een redelijk kostbaar item in je wielset.. als ik naar mijn nieuwe set ($141 x2) kijk, zit ik met shipping ($62) en 1 maand later toch nog import kosten (€100) toch op ~400 euro voor de velgen alleen, en dan heb je chinees branded spul. Als je westers branded spul wilt hebben (los van waar het gemaakt is) ben je vaak nog wel meer kwijt..
Mocht het budget geen issue zijn, enve heeft een mooi systeem (vanaf de 30mm versie, M730) met een extra beschermende strip, op pinkbike hadden ze er wat pech mee, maar volgens mij is dat wel een prima product (je kan er alleen ook een andere behoorlijke fiets van kopen

)

En sterkte met je gezondheid, inderdaad even rust pakken, wellicht wat andere dingen blijven doen, die wat minder impact hebben het operatiegebied.. aangezien je op de MTB je core behoorlijk actief gebruikt, is dat misschien wel teveel, zou je beter op de weg kunnen fietsen, of wellicht nog rustiger aan...